Groene vingers

Martine (Shortstuff)

De eerste zonnestralen verschijnen op het enorme dakterras. Op mijn vrije dag probeer ik de vitamientjes D op te nemen en uiteraard mijn eerste bruine teint te behalen. Liggend in het zonnetje denk ik na over de komende zomer. De barbeques die we gaan geven, de lange avonden met wijn en kaarslicht waarvan ik kan genieten en al het groen dat weer gaat groeien.

Wanneer het voorjaar start ben ik zeer optimistisch over het ‘groen’ op ons dakterras. Ik wil een minikas waarin ik mijn eigen kruiden en groenten kan verbouwen, vrolijk gekleurde planten en een bak vol bamboe die in de zomer voor wat schaduw kan zorgen. Dit zeg ik echter al jaren.

Op de één of andere manier lukt het me nauwelijks een varen in leven te houden. Een enkele plant, die af en toe wat water nodig heeft, zon en een beetje liefde. Ik vergeet het. Ik vergeet mijn plantjes. En daar gaat het mis. Dat is het stukje liefde wat ontbreekt. En het beetje water. Zelfs de aloë vera, die amper water hoeft te krijgen, groeit niet. Waarom zou ik dan überhaupt een poging willen doen mijn eigen groenten te verbouwen?

Dat is waarschijnlijk ook de reden dat dat moestuintje op zich laat wachten. Het idee van paprika’s en komkommers in mijn eigen tuin klinkt natuurlijk fantastisch. Als ik in de Hema sta en ik zie al die zakjes met zaadjes en bolletjes, spring ik een gat in de lucht, maar ik koop het niet. Over het algemeen laat ik alleen iets in de winkel liggen als ik het te duur vind. Dit is niet te duur. Het is zelfs spotgoedkoop en verantwoord!

Een stemmetje in mijn hoofd houdt me tegen. Dat stemmetje dat weet hoe lang (of hoe kort) planten het in mijn stulpje uithouden en behoedt mij er van nog meer ellende aan te richten en mezelf over te halen iets te doen waar ik niet goed in ben. Het is een kwestie van discipline; elke dag om het hoekje kijken en een slootje water aan die lieftallige planten geven. Gedisciplineerd als ik ben zou dat geen probleem moeten zijn en toch lukt het me niet.

Ik denk dat ik het aan anderen over moet laten. Ik ga een enorm tuinfeest organiseren en wil daar een stekje voor terug. Dan hoef ik niet zelf de keus te maken het te kopen of niet te kopen en heb ik ook nog eens een geslaagd feestje. Echter blijft het regelmatig water geven nog wel problematisch. Een aantal regendagen in de zomer zou niet verkeerd zijn, maar alleen als ik aan het werk ben, anders wil ik gewoon op mijn zonovergoten dakterras liggen.