Tocht met hindernissen

Vrijdag had ik bardienst op de motorclub, en dat betekent grotendeels BOB want ik was met de auto. Een enkel biertje vroeg in de avond, de rest alcoholvrij. Ik hoopte dat het niet al te laat zou worden want zaterdag wilde ik naar de motorbeurs. Zoon en kleinzoon van bijna zes gingen ook. Kleine Luuk kijkt er jaarlijks naar uit, voor hem is het een geweldige belevenis; lekker op de motoren klauteren, vooral op die kleine crossertjes, en papa maakt overal foto’s van. Paps en mams rijden allebei, dus bij het kleine manneke zit het er al heel vroeg in. Ik wilde niet dat we afhankelijk zouden zijn van elkaar, dus ik ging lekker op de motor. Net een paar dagen eerder had ik hem na een beurt weer opgehaald, en bij goed weer begint het dan algauw te kriebelen. Bij terugkomst de boel goed afspoelen, de vorige winter heeft geen enkele schade opgeleverd. Alleen de remmen waren niet zo gangbaar meer, maar daar hebben we de beurt voor.

Tegen tienen belde mijn zoon met de mededeling dat zij er al waren. Nou lekker, ik was net bezig mijn pak aan te trekken. Beetje opschieten dan maar. Mijn motor stond al klaar, dus de poort open en de op de starter drukken. Jaja, accu ongeveer leeg. Daar hadden ze bij de beurt dus niks aan gedaan. Ik was niet echt blij, en dat is heel zwak uitgedrukt. In arren moede ging ik maar rondbellen of er iemand van de familie was die mijn effe naar de trein kon brengen, want moeder de vrouw was ook al niet thuis. En dat mens is dan niet te bereiken want zij heeft geen mobieltje. Vindt ze niet nodig. Natuuuurlijk was er niemand die me op korte termijn even kon helpen. In arren moede trok ik mijn pak maar weer uit, nam een bakkie troost en ging de motor weer onder de overkapping zetten. Wacht, heel klein kansje dat…. Ik drukte op de starter, en YESSS, hij deed het. Choke aan en weer naar binnen. Ik heb het wereldrecord pak aantrekken met minuten gebroken, dat is wel zeker. Gehoorbescherming vergat ik nog in de haast maar ik was supersnel op pad. Haa, was het toch nog gelukt.

Bij de afrit van de A12 de stad in stond de hele kluit auto’s al muurvast. Tientallen motoren wurmden zich tussen het blik door, bij het eerste verkeerslicht in de stad waren we al met een man/vrouw of zestig, zeventig. Een machtig gezicht en geluid, alles door elkaar. Een bulderende Harley naast een gillend kwartlitertje, een loeiende R1, Dakarfietsen, hele kuddes BMW´s, zelfs een zescylinder. Bij de jaarbeurs was het vrij parkeren voor motoren. De eerste die ik op het terrein zag was Jarno die al drie dagen iedereen naar een parkeerplek stond te verwijzen. Deed-ie ieder jaar, vertelde hij, vond-ie leuk.

Als je dat ziet staan, je hoeft eigenlijk niet eens meer naar binnen. Vele honderden, later in de middag duizenden motorfietsen, alles wat maar rijden kan is er te vinden. Wat een show! En wat een stemming. Mijn motor geparkeerd, schijfslot erop, helm met handschoenen en col in de tanktas, haar gefatsoeneerd en ik kon naar binnen. Mijn tanktas afgeleverd bij de helmengarderobe, mijn pak hield ik aan, gemakshalve. Anders moest ik alle zakken weer leegmaken en dat is ook weer lastig. Dat doe ik dus niet meer, man man, wat is het heet, zo’n pak als je niet op de motor zit. Maar door de felgele hes aan mijn Macna-jas wist kleinzoon me wel altijd te vinden, dus helemaal voor niks was het ook weer niet.

Mensenmensen, wat een mensen. Er zijn een half miljoen motorfietsen in ons land, heb ik ergens opgevangen. Nou, dat kun je zien. Alle mogelijke soorten, maten, outfits en leeftijden. Heel veel vrouwen, ook in motorpak. Je kon nog net niet over de koppen lopen. Even een belletje gepleegd naar mijn zoon en algauw konden we samen op pad. Luuk had al ergens een stoere pet gekregen, dat joch krijgt echt alles in zijn tengeltjes geduwd. Vrijwel meteen zagen we bij de stand van Motor73 een spectaculaire griet in een felrood pak die met iedere motormuis die dat wilde op de foto ging. Ze ging voor Lukie door de knieën en bedelde of hij met haar op de foto wilde. Nou nee, laat maar, wij willen motoren kijken, ik hoef niet met jou op de foto. Ach toe, doe nou niet zo rot tegen mij. Nou goed, gauw dan. Ik denk dat over een jaar of tien, wanneer de hormoontjes door zijn dondertje gieren de situatie een beetje anders zal zijn, maar nu was het lachen.

Er zou buiten een demo komen met trialmotoren en dat wilden we wel even zien. Men had de Nederlands kampioen bereid gevonden om de demo’s te verzorgen en daartoe allerlei stellages opgezet. Natuurlijk had ik het op teevee wel eens gezien, maar als ze die geintjes op een paar meter afstand doen is het toch heel anders. Onvoorstelbaar, wat een motorbeheersing, en wat een sprongen en andere capriolen. Op het achterwiel, op het voorwiel, metershoog door de lucht. En dat zonder ooit met een voetje aan de grond te komen. We hadden Luuk op een kliko gezet, vlak tegen het hek aan zodat hij alles kon zien. We genoten.

Vlakbij stond een stand waar ze speciale uitlaten verkochten. Er stond een hele dikke Intruder waarop zo’n ding was gemonteerd. Net geluidje, totdat ze op een knopje drukten, dan was het hok te klein.

Weer binnen gingen we aan het broodje Unox, met een sapje erbij. Luuk lustte ook wel wat. Zitten is geen probleem, je kunt overal aanschuiven. Gezellig is het altijd. Onderwerp van gesprek? Raad eens. Daarna gingen we bij de nieuwe motoren kijken. We wilden Luuk met zijn kleine kontje op een Boss Hoss zetten maar die hebben we niet gezien, jammer. Victory had ik ook willen zien, net als de Horex. Nou ja, volgende keer beter. Trouwens, ik zoek gewoon op wie ze importeert, hebben we mooi weer een ritje. O ja, Hyosung was er weer, na een tijdje afwezig te zijn geweest. Benieuwd of ze het nu wel gaan redden. Het nieuwe kanon van MV, de Diavel en Panigale van Ducati, prachtig spul. Zoon is redelijk wild van de KTM990, en allebei vinden we de F800ST wel fijn, dus daar ook even neuzen en ouwenelen. Scooters, vooral die dingen met twee voorwielen, laat maar. Hoeven we niet.

Hier en daar waren druppelladers in de aanbieding, maar op de een of andere manier heb ik toch geen een gekocht. Zoon heeft er eentje, dus ik kan ook lenen.

Tegen half drie had Luuk niet zoveel puf meer en ik dreef zowat mijn pak uit, dus zetten we er een punt achter. Gelukkig had ik geen probleem met de accu, de handel deed het meteen. Ik ben dwars door Utrecht richting Zeist gereden, maar daar was de doorgaande weg geblokkeerd. Uiteindelijk ben ik via Amersfoort thuis gekomen. Geen probleem, juist fijn met dit weer.

Thuis even in Facebook gekeken, Luuk stond er pontificaal op met zijn mooie rooie juf.
Ik wil die beurs twee keer per jaar, dat moet toch wel te regelen zijn?