Mijn hoofd is een rariteitenkabinet
Weet jij waarom VHS het heeft gewonnen van de andere twee videosystemen die destijds op de markt kwamen? Ikke wel. Dat komt door de porno-industrie. Die boorde een goudmijn aan met de komst van videoapparatuur en omarmde VHS als het gemakkelijkste en goedkoopste systeem om ‘de films die niemand kijkt’ mee te produceren. En dat werd dan weer mogelijk gemaakt door JVC, de bedenker van het VHS-systeem, die zijn technologie wél deelde met de gebruikers, terwijl de concurrerende systemen dat niet deden. Verdiepingsinformatie, voor de echt geïnteresseerden, maar ik vond het veel pakkender om te beginnen met de porno-industrie. Nou, is dat leuk om te weten of niet? We doen er nog een: weet jij waarom je op een lege cd 74 minuten aan muziek weg kunt schrijven?
Hoe weet ik dat toch allemaal, hè? Nou, dat zal ik je vertellen, want ook dát weet ik. Deze informatie deelde mijn teerbeminde een tijd geleden met mij, op een avond tussen twee delen van een woensdagavondfilm in. Kan ook een donderdagavondfilm zijn geweest, pin me er niet op vast, dat weet ik niet meer precies. Wat ik me nu ineens weer herinner, is dat hij me ook vroeg om een schoorsteenveger te bellen. Dat ben ik onmiddellijk vergeten, terwijl de twee anekdotes over respectievelijk de winnaar van de videoformaatoorlog en de specificaties van een nieuwe geluidsdrager onmiddellijk doorgesluisd werden naar het lange termijngeheugen. “Weer twee volstrekt nutteloze weetjes waar wij tot in lengte van dagen goede – maar nutteloze – sier mee kunnen maken”, zei hij nog. Zie je wel: ook hij heeft er last van. Zou het besmettelijk zijn?
Soms vraag ik mijn geheugen of het alsjeblieft wat ruimte vrij wil maken voor nuttigere dingen. Mijn bankrekeningnummer bijvoorbeeld, ik vraag niet veel. Of een paar wachtwoordjes. En wonderwel gebeurt dat ook zo nu en dan. Er zijn momenten dat er wat nutteloze ouwe meuk van de interne harde schijf verdwijnt. De kentekens van de Simca’s die mijn vader reed tussen 1975 en 1982 wist ik decennialang allemaal, maar nu niet meer. Ook het hele arsenaal aan geboortedata van alle zesenveertig neven en nichten is eindelijk geen parate kennis meer. Maar nog voor ik de vrijgekomen ruimte kan vullen met – wat zou dat handig zijn, zeg! – de telefoonnummers van mijn belangrijkste opdrachtgevers, komt manlief met een aardig verhaaltje met het woord ‘porno’ erin en weg is de beschikbare schijfruimte.
Maar ik heb niet alleen seksgerelateerde anekdotes in mijn rariteitenkabinet. Zo weet ik bijvoorbeeld nog exact in welke tijd Bart Veldkamp zich op 20 februari 1992 naar het Olympisch goud op de tien kilometer schaatste en ook wie de beste Nederlander was in de Tour de France van 1989. Ons allereerste telefoonnummer weet ik nog steeds uit mijn hoofd en ook de verjaardagen van mijn voormalige collega’s. Wil je weten waar het woord verstandskies vandaan komt? Ik kan het je vertellen. En hoeveel banken moest Walt Disney bezoeken voordat hij de financiering voor zijn Disneyland rond had? O, en weet jij wat zijn broer Roy antwoordde toen een journalist tegen hem zei: ‘Had Walt dit nog maar kunnen zien, hè?’, bij de opening van het park, vijf jaar na Walts dood? Ik wel.
Oh ja, waarom je 74 minuten muziek op een cd kunt zetten. Philips wilde er 60 minuten van maken, maar medeontwikkelaar Sony had in die tijd een kopman die erop stond dat de negende symfonie van Beethoven er in zijn geheel op kon. En die duurt dus 74 minuten. Interessant hè?
Heb ik een goed geheugen? Dat denk ik wel. Ik ben een wandelende encyclopedie, het is alleen zo jammer dat het meeste van die informatie alleen bruikbaar is bij een stevig potje Triviant. Er zal vast een verklaring voor zijn, maar eigenlijk wil ik die niet weten, bang als ik ben dat alleen de pittoreske details blijven hangen. Toch maar even Google om raad gevraagd. En wat blijkt? Heel veel mensen hebben er last van. En weet je wat ik ook te weten kwam? Dat een mens tweehonderdzesenvijftig soorten geheugen heeft. Kijk, daar gaan we weer. Dát wil ik natuurlijk niet weten. Oplossingen, die wil ik! Maar eerst moet ik ruimte maken in mijn hoofd. Misschien dat ik ze dan ook daadwerkelijk onthoud.