Muizenissen in de Tweede Kamer

"Muizenissen, o. mv. [figuurlijk] - in het hoofd hebben, door de gedachte aan onaangename dingen gekweld worden." Daar weet de Partij voor de Dieren alles van. Nu ook letterlijk, want ze hebben nogal veel problemen met de muizen die vrij rondlopen in de Tweede Kamer. Die Marianne Thieme mag dan wel een échte dierenvriend lijken, maar ze zal de kleine witte snorhaartjes zeker niet laten trillen van vreugde door de muizen een zelfgekocht stukje Goudse kaas op te dienen. Nee. Het valt vies tegen van Marianne. Ze heeft namelijk de muizenvallen in haar gehele kantoorgebied laten vervangen door diervriendelijke muizenkooitjes. En daar moet ze nog stampij om maken ook.

In de hele Kamer zijn pitse-petse-pats-valletjes uitgestald om alle knaagdiertjes te vangen. Daar gaan ze hartstikke dood aan, het liefst in één keer. Zo is de hele Kamer in een keer van al die langtandige trippelaars verlost. Ze zouden maar een hoekje uit een rapport van de PVV knagen, of zich een kruimeltje uit het broodtrommeltje van een hardwerkende SP'er toe-eigenen. Nee, zelfs de naastenliefde van de christenpartijtjes mag misschien ver gaan, maar daar behoren de viertrippelige knaagvriendjes niet bij. De grenzen van de Tweede Kamer zijn vanaf nu gesloten voor alle muizen, zelfs als hun hele familie er al woont.

Terwijl Marianne Thieme droomt over muizenfluisteraars, muisvriendelijke asielopvang met vloerverwarming en een gratis gesubsidieerde schoonmaakster voor ieder muizennest, heeft zich in Leeuwarden een drama voltrokken. Astro is dood. Friesland is in rouw. Astro? Nee, dat is niet die knuffel die André Kuipers mee op reis heeft genomen op zijn ruimtereis, dat was Artis de Marsis. Arme Astro. Astro de Vuurpijlmuis is waarschijnlijk de enige muis met een achternaam. Was. Want nadat agenten deze tamme muis hadden bevrijd van twee achterlijke gasten die hem op een vuurpijl probeerden te binden, is hij uiteindelijk toch nog vredig gestorven in zijn bakje op de redactie van de Leeuwarder Courant. R.I.P. Astromuis.

Wie Astro de Vuurpijlmuis nog een laatste groet wil brengen, kan naar het Natuurmuseum Fryslân. Daar lag hij dit weekend in een looibadje, waarna hij zal worden opgezet. Hij zal in een triomfantelijke houding op een vuurpijl geplaatst worden. Het lijkt mij een beetje cru, want een aangereden hond plaats je ook niet als boegbeeld op een auto, net zomin als je een opgebaarde roker een sigaret in de mond duwt. "Rook er nog een als je gecremeerd wordt jongen, want het roken is uiteindelijk toch niet je dood geworden. Dat was de longkanker!"

Gelukkig zijn er ook sportievere manieren om van een dier af te komen. Zo werd de Dominomus neergeschoten door een jager, de voetbalmeeuw werd neergehaald door een perfect gericht afstandsschot, en de tennisbalmus, golfmus en golfvink hebben waarschijnlijk niet eens meer nadere uitleg nodig. Maar ik weet niet of de Tweede Kamer wel over voldoende schiet-, voetbal-, tennis- of golftalent beschikt om Marianne te overtuigen dat het dier in één keer dood zal zijn als een van de politici het beest überhaupt weet te raken.

Gelukkig hebben we nog één dier in Nederland dat niet dood hoeft. De mol. Ruim twee miljoen Nederlanders zijn op jacht naar dit blinde nachtdier. Maar als we die eenmaal gevonden hebben, hoeft de mol niet dood. Dat is maar goed ook, anders zouden er natuurlijk geen bekende Nederlanders meer meedoen als het bekend is wie de boel heeft verraden. Misschien is dit diervriendelijke spel een betere uitdaging voor Marianne Thieme om 2013 mee te beginnen, dan dat achterlijke brievenschrijven over het verplaatsen van ongedierte in 2012. Als ze in Wie is de Mol geen goede oplossing geeft, kan ze tenminste direct geëlimineerd worden.