Nicolette Kluijver: rules (deel 1)

Even met Buma/Stemra gebeld: "Goedemorgen, Oplopers hier. Jochem Gerrits aanwezig?" De telefoniste verklaarde, dat ze slechts bereid was, mij door te verbinden wanneer we konden afspreken dat eenderde voor haar was, en de resterende tweederde voor mij. Nadat ik haar iets had toegeschreeuwd over oplichting, flessentrekkerij en ambtelijke corruptie, verbond ze mij alsnog door met de geplaagde laaielichter. Die stelde meteen, dat hij slechts in ruil voor eenderde bereid was, mij überhaupt te woord te staan. Dat pikte ik niet: "Schrijf dat maar op je buik. 33⅓ % voor jezelf? Van wat eigenlijk? Van het totaal aantal woorden dat ik in mijn column gebruik? Nou? 33⅓ van wat?" Hebberig stelde de heer Gerrits dat hij, in ruil voor zijn medewerking, eenderde van mijn honorarium voor deze column wenste te ontvangen. Pech. "Daar schiet je niets mee op, Jochem. Ik schrijf deze column niet voor mijn brood, maar uitsluitend voor de lol." De corrupte Buma/Stemra-bons bulderde, dat hij dat knap amateuristisch van mij vond. Hij zag geen enkele reden om gratis ook maar een vinger uit te steken. Dat was ik niet met hem eens: "Je stomme baantje in het bestuur van Buma/Stemra benutten om je zakken te vullen? Man, ik zou mijzelf niet recht in de spiegel durven aan te kijken. Je kan ook eens wat doen omdat je het gewoon leuk vindt! En geef het maar toe, die oplichterij bij Buma/Stemra is van alle tijden." De omkoopbestuurder ontplofte. Hij vond mijn beschuldiging abject en infaam. Tijd voor de afmaker: "O, dan weet ik, wie jouw advocaat straks gaat zijn. Maar geloof me, die flessentrekkerij is van alle tijden. Decennia geleden begon het gesodemieter al, ver voor de komst van de Compact Disc. Artiesten die een LP uitbrachten, moesten 33⅓ procent inleveren. Hadden ze nóg mazzel. Als ze een singeltje uitbrachten, dan bleef maar liefst 45% aan een of andere corrupte strijkstok hangen. Nú snap ik die knoppen op mijn goeie ouwe Lenco-pickup." Beledigd smeet de auteursrechtenvazal de hoorn op de haak. Dat vond ik niet zo heel erg. Immers, een geboren zakkenvuller uitleggen dat je ook naar je geweten kunt handelen in plaats van naar je geldbuidel, is toch een verloren zaak.

Net als dat proces dat de gangsters Jan Boellaard en Frans Meijer hebben aangespannen tegen filmproducent IDTV. Ook een verloren zaak. In de film ‘De Heineken Ontvoering' werden Jan Vuilaard en Frans Temeijer afgeschilderd als gewelddadige criminelen. Dat vonden de twee ontvoerders niet fijn, want het was eigenlijk allemaal best meegevallen. Dat de heren Heineken en Doderer een paar weken als beesten in een hok met een ketting aan een muur hadden vastgezeten, dat waren ze blijkbaar voor het gemak even vergeten. De rechter niet, gelukkig. Dus volkomen terecht verloren deze twee onversneden etterbakken hun rechtszaak. Je moet maar durven: twee mensen zo schofterig mishandelen dat ze daar mentaal nooit meer bovenop gekomen zijn, en dan bij de rechter gaan lopen neuzelen over dat je niet positief genoeg uit de verf komt in een gedramatiseerde documentaire over je wandaden. Hoog tijd dat onze justitieminister met een wetsvoorstel komt dat regelt dat mensen die ooit onherroepelijk zijn veroordeeld tot een gevangenisstraf van drie jaar of meer, daarna gedurende de rest van hun leven zijn uitgesloten van de gang naar de rechter. Flikker op! Wij hebben in ons land dus een bespottelijk rechtssysteem, dat zich moet bezighouden met dit soort onzin. En dan denken we dat we de Afghanen moeten kunnen vertellen, hoe het moet? Schei uit. Daar werd een 19-jarige vrouw verkracht door een of andere oversekste haatbaard. Vervolgens -nee, gaat u eerst even zitten, voeten goed op de grond, zodat u niet van uw stoel dondert- werd de vrouw in kwestie tot 12 jaar cel veroordeeld. Wegens overspel. Nou ja, ze kreeg gratie van president Karzai. Op één voorwaarde. Dat ze met haar verkrachter zou trouwen. En naar dat achterlijke sharialand sturen wij dus militairen om de plaatselijke politie te leren hoe ze de plaatselijke wet moeten handhaven.

Alsof agenten in Nederland het niet al moeilijk genoeg hebben. Die moeten straks driehonderdenzoveel euro boete uitdelen aan chauffeurs die toeteren terwijl dat niet heel erg noodzakelijk is. Maar gelukkig: het protest is begonnen. Door die rare namaakprins. Pieter van Vollenhoven. Die vindt dat de agent zelf de hoogte van een boete moet kunnen bepalen. Ik zie het echt helemaal voor me. Je haalt in op de verkeerde rijstrook, je wordt aan de kant gezet, en het grote onderhandelen begint. De boete bedraagt 300 euro, aldus de agent. Je geeft hem een pakje sigaretten. Okee, 250 euro. Je barst in snikken uit. Zegt die agent dat hij het wil afmaken op 200, mits hij een derde zelf krijgt. Heeft ‘ie geleerd van zijn broer. Die werkt bij de Buma/Stemra.

Maar goed, hufterig verkeersgedrag moet natuurlijk wel worden bestreden. Net als roken op plekken waar het niet mag. En volgens schrijver Arthur Japin dient er ook een taboe te komen op het eten van vlees. "Vlees eten is het nieuwe roken," vindt Japin, "je wilt toch nergens meer gezien worden met een varkenslapje op je vork!" Daarom strijdt Japin met wielrenner Maarten Tjallingii en voetballer Evgeniy Levchenko om de titel Meest Sexy Vegetariër, in een wedstrijd die wordt georganiseerd door de stichting Wakker Dier. Er is ook een vrouwencompetitie. Daar gaat de eindstrijd tussen Nicolette Kluijver, Georgina Verbaan en Susan Smit. Nou heeft die Kluijver haar naam wel tegen, natuurlijk. Wat die naam doet mij toch erg denken aan plezierig geknabbel aan een kippenbout of een smakelijk gemarineerd stel spareribs. Maar goed, binnenkort kennen we de afloop. De stichting Lekker Dier maakt half december de winnaars bekend. Lekker verantwoord en braaf politiek correct. Hoera. En er was meer nieuws van het dierenbestrijdingsfront. De congressen van de Partij voor de Dieren zijn voortaan openbaar. Volstrekt overbodig volgens mij. Daar komt toch geen hond.

Naschrift: Naar analeiding van de opmering van VaderAardbei komt er morgen een vervolg op deze column.