Beslommeringen in 3D

Eind dit jaar zendt de VPRO een nieuw programma uit, geïnspireerd door de BBC-tegenhanger van een tijdje geleden. Het heet “Nederland Van Boven”, en dat lijkt het ook te worden: beelden van Nederland, voornamelijk vaak van boven, geschoten met HD-camera's vanuit een helikopter. Eén van mijn Facebook-'friends' linkte een eerste preview van het programma; zes minuten heel intelligent gemaakte televisie over het treinnetknooppunt Utrecht Centraal, inclusief een interview met de enigszins nasaal en monotoon pratende omroepster die er al twintig jaar verkondigt dat “de... intarcity... naar Deventarrr... van 19:45... vandaag heláás niet kan rrrrijden. Herháling...”

Ook de BBC-filmpjes die ik tot dusver op YouTube kon vinden, waren adembenemend en bijzonder informatief. Ik kom tegenwoordig vaker hele mooie HD-filmpjes op het internet tegen, omdat klaarblijkelijk HD-filmcamera's niet zo duur meer zijn. Het laatste apparaat dat ik zelf kocht was tien jaar geleden een Sony-filmcamera met Mini-DV-bandjes erin. Het ding werkt al jaren niet meer en op vakantie neem ik nu doorgaans de Canon van mijn ouders mee. Toch wilde ik eigenlijk al sinds ik enkele maanden een warme relatie had met een meisje dat veel dingen in haar leven filmde met een camera van creditcardformaat, eenzelfde cameraatje hebben om te pas en te onpas mee te kunnen nemen.

Wel wilde ik erop kunnen vertrouwen dat in elk geval de videokwaliteit niet teleur zou stellen, en vond ik Full 1080p HD een vereiste. Ook wilde ik dolgraag 'panoramische opnames' kunnen maken. In de MediaMarkt moest ik de winkel nageven dat ik prima werd geholpen en dat de labels aan de camera's genoeg over de performance zeiden. Ik koos uiteindelijk een Sony Cyber-shot, een modellenreeks waar veel studenten om me heen heel tevreden mee waren. De Carl Zeiss-lens zat ook al in mijn videocamera en ook toen was ik bijzonder verrukt over de beeldkwaliteit voor de betaalde prijs.

Pas nadat ik er 230 euro voor had neergelegd, kwam ik erachter dat het ding behalve een touchscreen, onder andere ook “3D-foto's” kan nemen. Aangezien ik geen 3D-monitor of -tv heb kan ik daar vooralsnog niks mee, maar af en toe maak ik er ééntje. Voor de toekomst of zo. In elk geval was ik opnieuw heel gelukkig met de samenwerking van meneer Zeiss en Sony. Een voorbeeld van de opnamekwaliteit treft u hier aan. De foto's zijn heel redelijk – ongeveer even goed als die van de camera van mijn ouders, die ze enkele jaren geleden kochten voor iets meer geld. De avondfoto's zijn prima, nachtfilmen kan zelfs uitstekend.

Scherpstellen met een touchscreen is wel een idioot principe; door erop te tikken verschuift je camerabeeld. Verder ben ik weinig negatieve dingen tegengekomen in de drie dagen (en 700 foto's) die ik Sony-empirisch heb doorgebracht. Ik moet wel wennen aan de maximaal 5x optische zoom, waar ik de Canon van m'n ouders met z'n 20x gewend ben. Het fijnste is toch wel dat de lens helemaal het toestel in verdwijnt en het niet groter is dan een creditcard, niet dikker dan twee sigaretten op elkaar, met een gewicht van niks en een Steadyshot waar je u tegen zegt. In het buitenland voelde ik me normaal altijd een echte toerist met zo'n moloch van een toestel op je buik.

De dag na aankoop nam ik het ding mee naar mijn werk en duwde ik de camera in iedereens gezicht. Interessant is het altijd weer, hoe divers mensen erop reageren. Ruwweg drie types zijn te onderscheiden: zij die excessief zichzelf worden en raar gaan doen alsof ze op Candid Camera terechtkomen; zij die de camera maar zo'n beetje negeren; en dan natuurlijk de mensen die het ding agressief wegduwen en je “tief op met die kutcamera” toesnauwen. In een paar dagen heb ik mede door de vele filmpjes, waarbij ik op een gegeven moment als [zoals een collega het noemde] een echte zakjapannertoerist mijn pauzetripje naar de Kiosk op het station en terug filmde, bijna tien gigabyte vol gekregen met alledaagse beslommeringen, met een verjaardagsfeestje in de kroeg, met honderdmiljoen foto's van het meisje dat door tijdslurpen zorgt voor kwalitatief wat oppervlakkiger columns dan gewoonlijk, en naast de camera met Assassin's Creed: Revelations [zie commentaar op meisje].

Feitelijk is er bij deze sprake van mijn eerste 'reviewcolumn', die in elk geval geen krachtig politiek statement bevat, die niet met een stormram op heilige huisjes komt afstomen, die geen controversieel standpunt inneemt. Ook is het eigenlijk weinig meer dan studentenstrafwerk voor de vele alcohol, vrouwelijke afleiding, games en volstrekt overbodige eerstewereldgadgets, die mij deze week doen verzuimen een fatsoenlijk stuk over de nijpende actualiteit af te leveren. Toch, bij deze, het Nederland Van Boven-filmpje. Ik ben benieuwd. Binnenkort ook eens mijn hengel uitgooien om ergens in de [Caribische?] Piratenbaai de BBC-afleveringen op te snorren.