80's

Bert (superworm)

Hoewel ik bij een callcenter werk waar doordeweeks gewoon wordt gebeld met klanten, werken we al jaren op zaterdag voornamelijk aan de achterstallige e-mails, waardoor een muziekje afspelen hier en daar mogelijk is. Er zijn immers geen klanten die erover kunnen klagen, hooguit collega's. Omdat gelul tussendoor afleidt zetten we nooit de radio aan, maar duwen we de kabel van een stel miniboxjes in één onzer telefoons of mp3-apparaten. Vaak in de mijne, en ook vorige week was dat het geval. Ik speelde Axis of Awesome's “4 Chords” voor mijn collega's, een liedje dat vier akkoorden gebruikt om aan te tonen dat de halve popgeschiedenis één grote variatie op hetzelfde is.

Van “Don't Stop Believing” en “Take on Me” tot “Forever Young” en “Country Roads”, van “Save Tonight” en “Africa” tot “It's My Life” en “Let It Be” schijn je maar vier akkoorden te hoeven gebruiken om alles te kunnen spelen en zingen. Mijn Haagse collega merkte op dat er een hoop leuke eightiesnummers in verwerkt waren. “Jij hebt toch zo'n muziekfetisj?” vroeg hij me, “Kun je  niet een verzamelcd'tje maken met een paar van die nummers erop?” “Welke nummers?” “De eightiesnummers uit dat “4 Chords”-liedje.” “Ik ga m'n best voor je doen.”

Ik heb inderdaad een soort verzamelwoede wat muziek betreft. Mijn ouders luisterden in mijn jeugd vooral Radio 2, waar de nogal veel lullende deejays altijd wel vertelden welke liedjes er gedraaid waren. Sinds '99 hadden we internet en downloadde ik wat ik leuk vond klinken met Napster, later KaZaA, daarna weer Limewire en nu nieuwsgroepen en torrents. Ik kan me herinneren dat ik na een aantal jaren losse nummers downloaden, zevenduizend nummers had en daar bijzonder trots op was. Een vriend van mijn broer gaf als repliek echter aan het tienvoudige te hebben.

Sindsdien is internet veel sneller geworden en begon ik hele albums te downloaden, discografieën, verzamelingen van verschillende genres, en uiteindelijk zelfs alle Billboard Top 100- en Top 40-jaarlijsten, resulterend in een muzikaal archief van zo'n beetje de hele twintigste eeuw met ruim honderdduizend nummers. Vanzelfsprekend luister je lang niet alles, maar het idee om zoveel mogelijk te hebben van wat dan ook, staat me bijzonder aan. Ik ben het type dat niets weg kan gooien, zelfs de foldertjes uit hotels van vakanties jaren terug blijven rondslingeren. Ik moest en zou alle Bosatlassen tot de jaren '20 compleet hebben, koste wat kost. (Iemand een overbodig geworden 51e druk in de aanbieding?)

Dus begon ik met het intypen van '1980', en het kort luisteren van elk nummer in de jaarlijst (op Nederlandse rotherrie als Corrie Konings of André Hazes na). Op advies van mijn collega selecteerde ik uitsluitend nummers die lekker klonken, die niet zeikerig waren, die een leuk riffje of beat hadden en die niet na een minuut vervelen. Ik kwam erachter dat dat bij sommige jaren vrij simpel was (ik kon zo de top één-tot-tien overnemen, af en toe), maar dat er daadwerkelijk hele magere muziekjaren zijn geweest – in elk geval mainstreammuziek. Nu ik bij 1990 ben aanbeland kan ik zeggen dat ik de '80s vooral waardeer in de eerste vijf of zes jaar. Daarna gaat de muziek richting Bobby Brown, Paula Abdul, Milli Vanilli, New Kids en andere herrie die ik duizendmaal minder op prijs kan stellen dan Doe Maar, Toto, Nena, Human League, A-Ha en meer 'echt eighties-klinkende' artiesten.

Vette jaren waren zeker weten 1983, '84 en '85, waar ik ruwweg de helft van de Top 100 kon selecteren. Bijzonder mager '80 (met veel matige ballads en disco), '88 en '89 (veel “Straight Up”-achtige nonsens), en beter wordend richting dat klaarblijkelijke hoogtepunt van de middenjaren van het decennium. Overigens wil ik opnieuw de mythe aanstippen, die zegt dat downloaders niets meer kopen omdat ze alles van het internet trekken. Verre van: uit onderzoek blijkt, en hier thuis empirisch, dat goede muziek vaak juist verleidt tot kopen. Hoe meer je downloadt, hoe meer je koopt is een natuurwet gebleken. Ik ben benieuwd wat collega Den Haag van de selectie vindt. Vanzelfsprekend ga ik die niet voor hem branden maar mag hij het hier komen beluisteren, zoals het een brave, copyrightwetten in acht nemende burger betaamt. We willen Tim Kuik immers niet onnodig op de toch al o zo gevoelige teentjes trappen.

Hier (klik) vindt u de door mij gefabriceerde selectie. Op- en aanmerkingen, suggesties en commentaar zijn bijzonder welkom, want een decennium in een middagje doorspitten is uiteindelijk toch best onbegonnen werk. Let op, dat op een enkel album waarvan het productiejaar in de ID3-tags van de nummers is meegenomen na, de héle lijst is samengesteld aan de hand van eerder genoemde Top 100 Billboard-lijsten en de Nederlandse Top 40. Ook heb ik geprobeerd mijn éigen smaak niet teveel op de lijst los te laten, anders staat-ie in no-time vol met New Wave/Neue Welle, postpunk, ska, B52s, Straits en Waits.

Axis of Awesome - "4 Chords" (2009-11)