De klant wordt genaaid

Driek (DriekOplopers)

Vandaag een berichtje hier op FOK! Kamervragen van de SP. Omdat de post steeds onbetrouwbaarder wordt. Brieven komen niet aan, pakketjes verdwijnen in een soort logistieke Bermuda-driehoek. En allemaal verlangen we terug naar die goede oude postbode, die met zijn pet en zijn aangetekende-brievenboekje een soort vertrouwenwekkende plechtigheid uitstraalde. Dat is tegenwoordig anders. Waar de marktwerking in het openbaar vervoer prima uitpakte, draaide deze in de post- en pakkettenbezorging uit op een fiasco. Van de belofte dat meer dan 95 procent van de verstuurde brieven al de volgende werkdag bezorgd zou worden komt niets terecht. Logisch ook, die ouderwetse postbode werd weggesaneerd door een geprivatiseerde postonderneming die, geloof ik, jaarlijks van naam verandert, en eens in de twee jaar van eigenaar. Die plichtsgetrouwe postbode werd vervangen door een onderbetaalde veredelde oproepkracht. Daar bestaat in het Engels een mooie uitdrukking voor: "If you pay peanuts, you get monkeys." Hoe slechter je je personeel behandelt, hoe beroerder je product wordt. En de dames en heren marketingmanagers maar tegen de stroom inroeien. Ik hoor het Joost Prinsen nog zeggen: "Sure we can." Nu is die Prinsen toch al het toonbeeld van totale onkunde qua werkvloer. Wanneer je een glansrol hebt gespeeld in de Stratenmaker Op Zee Show, dan ben je al het boegbeeld van de niet-uitvoerbare tewerkstelling.

Marketing. Niets meer en niets minder dan flauwekul verkopen. Stel, ik heb zin in een lekkere beker koffie-verkeerd. Loop ik een koffietent binnen. Krijg ik een slappe bak, met zure melk in een groezelige beker. Spreek ik dat stuk chagrijn achter de toonbank aan. Krijg ik te horen dat de firma prima presteert binnen de met de overheid overeengekomen prestatienorm. Immers, het afgelopen kwartaal viel 83,2 procent van de verstrekte koffie binnen de wettelijk vastgestelde kwaliteitskaders, waarmee de koffietent had voldaan aan het van Rijkswege vastgestelde minimumpercentage van 80. Dat mijn koffie helaas binnen de resterende 16,8 procent viel, dat was mijn probleem. In dat geval zou ik de kneus die mij die troep had durven voorzetten in die koffietoko over zijn morsige toonbank trekken, om hem een degelijk ouderwets pak-slaag-van-voor-de-op-neoliberale-wijze-doorgeslagen-marktwerking uit te delen. Terwijl het dus ook beter kan. Ik ben een zeer tevreden klant van de Coffee Company aan de Ceintuurbaan in Amsterdam. En dat ik geen "koffie-verkeerd" moet zeggen, maar "medium latte", ach dat soort trendy hipheid neem ik graag voor lief. Want de koffie is altijd prima in orde en zowel de mensen die er werken als de medebezoekers zijn zeer vriendelijk.

Maar dat soort gelul over minimumpercentages, dat kom je dus overal tegen. Kijk maar naar de NS, een bedrijf dat op onbegrijpelijke gronden nog steeds gevrijwaard is van die marktwerking. Voor de zoveelste keer is mijn trein te laat omdat er zes boomblaadjes en een dooie vlieg op de rails lagen. Binnenkort moet ik dan mijn bek houden, want de NS gaat mij SMS'en dat het dan extreem weer was. Rot op. Bij het minste of geringste valt de trein uit en wordt de dienstregeling gehalveerd, maar als reiziger heb je geen enkel recht op compensatie, want je had immers een SMS'je kunnen bestellen. Schei toch uit! Ja, iets met dat je je halve treinkaartje terug kan krijgen. Als tenminste de aanvraagformulieren op een van de laatste drie stations waar ze nog een loket hebben niet op zijn. Of dat je in de Intercity altijd moet kunnen zitten op de lange afstanden. Die pechvogel die desondanks altijd dat hele roteind tussen Amersfoort en Zwolle moet staan hoeft bij de spoorwegen toch echt niet aan te komen met de rekening van de spataderendokter... Maar in dat schattige reclamespotje voor die weekendkorting zie je een lullige conducteur (houdt zich in werkelijkheid altijd angstvallig verstopt voor de passagiers) in een trein waarin iedereen kan zitten (in de praktijk valt dat dus vies tegen) met ook het muzikantenduo Nick en Simon aan boord (kan niet, want er komt helemaal geen trein in Volendam). Een schoolvoorbeeld van hoe enorm ver die reclamejongens van de dagelijkse realiteit zijn afgedwaald.

Maar terug naar de reclamejongens van de PTT. Of TNT. Of weet ik veel hoe ze tegenwoordig heten. Blijkens een nieuwe actie van hun marketingafdeling is het frankeren met een gewone postzegel blijkbaar uit de tijd. Dan wordt je brief niet bij oom Karel, maar bij de ViVo in Drachten of het Duinzandmuseum in Vlissingen (anno 1988) bezorgd. Nee, als je serieus wilt dat je post ook daadwerkelijk binnen een redelijke termijn en op het juiste adres wordt bezorgd, dan moet je die aangetekend versturen. Voor 7 euro, zo uit het hoofd. Kijk maar naar de bespottelijke poster die ik aantrof in het postkantoor aan het Singel in Amsterdam!

Dat zeg ik. De klant wordt genaaid!

columistencab.png