Plat Haags - Zo is-ie niet
In de rubriek Plat Haags nemen TheGrandWazoo, Driek Oplopers en Harry64 op zondagmiddag het Nederlandse politieke landschap onder de loep. Driek vanuit zijn gezellige studeerkamer met een liter koffie, en TheGrandWazoo vanuit het gemoedelijke Limburg.
Hiep, hiep hoera! Het kabinet bestaat één vol jaar. Dat is langer dan ik had verwacht en werd gevierd met een reeks domme en asociale uitspraken van de kamerleden. Met als absolute dieptepunt: Gerd Leers bij Pauw en Witteman. Misschien wel de grootste marrionettenpop van dit kabinet. Nu ben ik redelijk bekend met Leers; hij was immers de burgemeester van Maastricht. Een zorgelijk kijkende christendemocraat met het hart op de juiste plek. Toen ik hem afgelopen week bij voornoemd tv-programma zag zitten, maakte ik me zorgen om hem. Het hoofd gebogen, vermoeide ogen en wenkbrauwen die zowaar nog zwaarder leken. Kortom: hier zat geen gelukkig mens. De lachende en plagende student versus de getergde oudgediende die graag nog iets van zijn turbulente politieke carriere probeert te maken. De man die lachend en schoppend door het leven gaat versus de man die 's nachts wakker ligt en met z'n vrouw in Maastricht belt om te vragen of hij het nog goed doet. Wurgend door het interview met de twee grote tv-sterren zag je Leers steeds ongelukkiger worden en naar z'n bed verlangen. Het liefst met z'n vertrouwde vrouw erin. Maar op hem wachtten slechts de koude Haagse lakens.
'We willen kansrijke migranten'. Zo. Dat was eruit. Leers wilde graag een positiever verhaal rondom het asielbeleid van dit gedoogkabinet. Het zat hem al een tijdje niet lekker en zeker na het gedoe rondom Mauro werd het tijd voor een charmeoffensief. Richting zijn eigen achterban en tegelijkertijd de groep waardoor hij nog steeds in het zadel zit: het PVV-electoraat. Alleen asielzoekers die een verrijking zijn voor Nederland komen in aanmerking voor een verblijfsvergunning. Een soort kaartenbak, waarbij opgemerkt dient te worden dat hier slechts sprake van is wanneer we geen Hollandsche arbeider meer kunnen vinden die het vuilnis wil ophalen. Oh, wacht... nee die geen chirurchische ingrepen kan verlenen. Bij aankomst moet de asielzoeker kunnen aantonen een economische verrijking te zijn. De wenkbrauwen van Leers zakten zowaar nog dieper. Natuurlijk had hij zelf ook wel door dat het de grootst mogelijk onzin was. Maar op die manier dacht hij even de twee partijen gelukkig te kunnen maken.
Maar Leers weet dondersgoed hoe het eraan toe gaat bij een asielprocedure. Daar is geen kaartenbak en geen plek voor werk. Daar liggen stapels papieren die ingevuld moeten worden. Daar wachten urenlange gesprekken over de reden van het vertrek uit land van herkomst. Daar wacht de bureaucratie en vooral het eindeloze wachten. In een klein kamertje, in een afgedankt pand waar de gemeente al jaren geen bestemmingsplan voor heeft. Waar het koud is in de gangen en benauwd warm in de kleine leefruimte. Waar gekookt wordt door alle mogelijke landen en de geur van kruiden het uitzichtloze leven nog een beetje kleurt. De man die in zijn bed nog steeds de stemmen van overleden kinderen hoort. Het is ook de plek waar mensen dolgraag willen werken om te vluchten uit het dagelijkse wachten. Inderdaad, weer vluchten. Altijd maar rennen. En de angst om terug te keren. Want Leers kan een gebied dan nog wel veilig verklaren; je weet nooit wat er ondergronds kan gebeuren. Veel asielzoekers zijn als de dood voor terugkeer omdat ze politiek gezien altijd gestreden hebben tegen het heersende regime en dat is het regime vaak niet vergeten.
Maar natuurlijk is zo'n boodschap van hoop, pijn en angst niet populair op dit moment. En het aanpakken van de bureaucratie ten gunste van de asielzoeker al helemaal niet! Nee, het moet vooral voor ons gunstig zijn. Met dit kabinet is slechts alleen plaats voor de sterken, zij die studeerden en ons economisch door moeilijke tijden heen kunnen slepen. Geen mededogen maar baat. En zo wil Leers graag een duidelijk migratiebeleid met een christelijk sausje, maar ligt de grote gedoger op de loer. Bij ieder positief verhaal over de asielzoeker gooit Wilders er een fles benzine overheen en laait het vuur weer op.
Maar Leers, zeg nou eens eerlijk... dit wil je toch ook helemaal niet? Dat Verhagen een sluwe vos is die geaaid wil worden en daarmee de Limburger als een achterbakse lul neerzet, weten we. Maar Gerd, zo ben je toch niet.... Toch?
