Guilty pleasures

Via Facebook en Twitter kun je alles delen wat je maar wilt. Sommige dingen kun je automatisch delen, bijvoorbeeld welke muziek je luistert, en andere zaken kun je via een foto of filmpje op je telefoon simpel delen. Wat je eet, waar je bent, wat je aan het doen bent, alles kan. Zo plaatste ik gisteren op Facebook een foto van de 180-score die ik eindelijk weer eens gooide tijdens een potje darten. Ik was trots op die prestatie, en wilde dat delen. Maar sommige zaken, waar ik misschien nog wel meer van geniet, deel ik bewust niet: mijn guilty pleasures.

Een guilty pleasure is iets waar je van geniet, maar waar je je eigenlijk een beetje voor schaamt. Je wilt niet dat anderen weten dat je daarvan geniet, omdat het bijvoorbeeld getuigt van een slechte smaak. Zo had ik in mijn jonge tienerjaren verschillende muziekalbums die absoluut omschreven kunnen worden als guilty pleasures. Albums van Britney Spears, Anastacia en het album Dutty Rock van Sean Paul. Alleen de titel van dat laatste album is, achteraf bezien, al belachelijk lachwekkend.

Erger nog dan het feit dat ik die albums had, is misschien nog wel dat ik verschillende nummers nog steeds mee kan zingen en opveer als ze eens op de radio worden gedraaid. En heel soms komen je vrienden dan toch achter je guilty pleasures. Een paar maanden geleden was ik op een feestje en tegen het eind van de avond werd er via YouTube muziek gedraaid van rond de millenniumwisseling. En het kon natuurlijk niet missen: Britney Spears met Baby One More Time kwam voorbij.

Zoals gezegd was het al laat op de avond en blijkbaar had ik voldoende alcoholische versnaperingen gehad. Want het ging bijna uit volle borst: “Oh baby baby, how was I supposed to know? That something wasn’t right here. Oh baby baby, I shouldn’t have let you go. And  now you’re out of sight, yeah!” Een enkeling keek me verbaasd aan: dat hadden ze niet achter me gezocht. Maar tot mijn eigen verbazing, en vreugde, begon een ander deel mee te zingen: dit was ook hun guilty pleasure. Zo guilty hoef ik me daar blijkbaar niet over te voelen.

Ach, dan kan ik nu ook wel gewoon eerlijk zijn. Want ja, ook nu heb ik nog albums van Britney in iTunes staan. En ja, ook ik heb gisteren The Voice of Holland gekeken. Ik hoef me daar helemaal niet voor te schamen. Het zijn namelijk mijn pleasures.