Plaszak en de NS

Wie heeft de plaszak voor de wc-loze sprinters van de NS uitgevonden? Ik zou hem met terugwerkende kracht zijn loon van het laatste jaar terug laten betalen.
Ik keek met plaatsvervangende schaamte naar de reacties die gemaakt werden door de media van reizigers die voor het eerst met de plaszak van de NS geconfronteerd werden in de grote stationshallen van de NS. Wat mij betreft mag de nieuwe reizigersorganisatie http://www.voorbeterov.nl deze afschuwelijk bedachte kronkel door de NS in het volle daglicht zetten. Ziet u het al voor u?

"Mamma, die meneer daar zegt dat ik hierin moet plassen." De kleine man wees naar de man met de lelijke NS-pet op. Ze had een paar minuten geleden tegen haar kind gezegd dat hij aan de conducteur moest vragen waar het toilet was. Ze keek naar een opgerolde plastic zak in de hand van haar zoon van zes en stond op om naar de conducteur te lopen met nog een vraag.

"Meneer de conducteur, waar mag mijn zoon deze grote zak met een nog grotere opening volgens u vullen?"
"Als u mij even wil volgen naar mijn cabine." De verbouwereerdheid op het gelaat van de vrouw was groot.
"Mijn zoon hoeft alleen maar te plassen, u hoeft er geen rapport over te schrijven wat mij betreft." Zijn glimlach bezorgde haar nog meer rillingen.
Ze volgde met haar zoon de conducteur, hij opende de deur van de rustruimte voor conducteurs. De deur viel met een harde klap dicht. Ze rolde de zak uit en zag de smalle mond van de plaszak.
"Ongelofelijk."
"Wat mam?" "Laat maar jongen, kun je het zelf?" "Moet ik gewoon in die zak plassen mam?" "Kun je dat lieverd?" Hij plaste en keek vol ongeloof naar zijn moeder.
"Lijkt wel in de tent mam." "Ja lieverd, net als kamperen, in de emmer plassen." En terwijl ze dat liefkozend zei plaste hij het laatste beetje naast de zak.
"Kom maar snel schat, dat ruimt de conducteur wel even op. Ze had even snel gekeken hoe de zak hygiënisch gesloten kon worden.
"Heeft u een afvalemmer ergens."
"Nee mevrouwtje gewoon bij de eerste prullenbak droppen."
"Fris vindt u niet?"
"Ik heb het niet uitgevonden mevrouw. Dat doen de denktanks van de NS. Vriendelijke groeten en nog een fijne reis." "Ja u ook, ik wens u veel gevulde plaszakken toe." Met in haar achterhoofd de gedachte van de staat van zijn rustruimte.

Een flinke donkere vrouw staat op aan de andere kant van de sprinter. De conducteur is daar inmiddels aan het controleren. Zij schiet de conducteur aan.
"Meneer, waar is het toilet." Vroeg ze een beetje benauwd.
"Die is er niet mevrouw, maar met dit plaszakje en mijn rustruimte moet het lukken."
"Uw rustruimte?" Ze keek minderwaardig naar de opgerolde plaszak. Net zoals veel treinreizigers. Plotseling was er heel veel buiten te zien terwijl de trein door polderlandschap zoefde.
"Ik zal het u even wijzen mevrouw." Ze liep vertwijfeld achter de conducteur aan terwijl ze voorzichtig te plaszak uitrolde. Hij opende de deur van zijn rustruimte voor een tweede keer deze avond. Er lag nog een heel klein beetje plas van de vorige, jonge plasser.
"Wat raar conducteur, u rust hier en hier moeten wij plassen?" Ze keek naar de mond van de plaszak.
"Dit is niet erg breed hè? Hoe moet ik hierin plassen?" Er ontplofte een schaamtebom net boven de halsslagader van de conducteur. Zijn gezicht werd vuurrood.
"Weet je conducteur, hier is uw plaszak, hier is mijn respect met betrekking tot de Nederlandse Spoorwegen." De conducteur draaide zich om en voor het eerst in zijn carrière vroeg hij zich af of een omscholing niet meer vreugde in zijn werkzame leven zou geven.