Dope

Thako (Okaht)

Het gedoogbeleid aangaande softdrugs. Altijd goed voor een leuk gesprek in de kroeg, kantine of op een verjaardag. Geheid ruzie en als het een beetje mee wil zitten, vallen er nog een paar rake klappen of spreken een aantal mensen elkaar een paar maanden niet meer. Waar men bij andere controversiële onderwerpen in ieder geval nog tot een gezonde impasse kan komen, leidt het gebruik van cannabis en aanverwante middelen toch steeds weer tot felle strijd.

Het probleem ligt vaak in het feit dat de één het als de normaalste zaak van de wereld ervaart en de ander er meteen de “logische” stap richting heroïne, cocaïne en misdaad achter zoekt. Weinig grijze gebiedjes dus. Maar ook weinig noodzaak voor de verschillende partijen om tot andere conclusies te komen.

Laat me beginnen met de mensen die blowen als het meest verderfelijke tijdverdrijf op aarde zien. Dit zijn naar mijn idee vaak reacties vanuit ongegronde angsten. Hoewel de angsten op zich begrijpelijk zijn. Wie nog nooit ook maar de minste ervaring met of kennis van drugsgebruik heeft gehad en zich daarnaast vooral heeft laten sturen door de ouderwetsere denkbeelden over drugsgebruik, kent de verschillen niet echt. En niets is zo bedreigend als het onbekende.
Er lijkt geen noodzaak om iets waar je echt bang voor bent te ontkennen. Alles wat vreemd of onbekend is altijd als fout blijven zien, is een effectieve manier om er niet mee om te hoeven gaan of erover na te moeten denken. Een discutabele tactiek, maar effectief.

De volgende deelnemer aan zo’n gesprek is iemand die af en toe wel eens een joint opsteekt en er ook echt geen problemen mee heeft. Die voelt zich vanzelfsprekend wél aangevallen als hel en verdoemenis aan die ene joint wordt verbonden. Resultaat is meestal een tirade aan pluspunten van blowen. Alle medicinale eigenschappen en eventuele artistieke talenten die spontaan naar boven borrelen. Veel effectiever dan valium. Veel gezonder dan drank! En de bittere noodzaak om het ooit legaal te maken.
Geen noodzaak voor deze gelegenheidsgebruiker om die mening aan te passen. Als de nadelen onder ogen worden gezien, moet normaal gebruik ook af en toe kritisch worden bekeken. Veel handiger om dan zowel de voor- als de nadelen te bagatelliseren.

De laatste debater is een zeer stevig gebruiker van de ganja. Slaapt niet zonder wiet maar komt ook wat moeilijk op gang zonder. Zonder het in de gaten te hebben heeft zijn levensritme zich al stevig aangepast aan het middel. In feite verslaafd, maar nog altijd in een stevige ontkenning. En ontkennen betekent dan de anti-blower als wereldvreemd neerzetten en de milde gebruiker als een slapjanus, die eigenlijk niet weet wat echt gebruik is.
Lastige positie. Stoppen is vrijwel onmogelijk. Een tandje minder is ook geen optie. Maar ongelimiteerd doorslaan lijkt ook geen aantrekkelijke mogelijkheid (kwestie van kosten en baten). Hier is het noodzakelijk om het eigen leven als perfect te blijven zien. Iedere andere keuze, levert een moeilijke beslissing op.

Volgens mij is het verstandiger om de feiten de feiten te laten. Onder ogen zien dat niet iedereen naar de kloten gaat van een keer blowen. De nadelen onder ogen zien en daar iets aan doen. En jezelf een schop onder je reet geven, als je bijna hele dagen op de bank ligt te lamballen. Met de bekende discussies kom je in ieder geval niet verder dan partijen die weigeren andere perspectieven te aanvaarden.

Zijn er trouwens nadelen? Natuurlijk! Net als bij alcohol. Maar geheel verbieden helpt net zo slecht als bij de drooglegging van de VS in het begin van de vorige eeuw. Doen alsof er niets aan de hand is, is als vuurwerk toestaan voor kleuters.