Rotterdammers zijn leuke mensen

Rotterdammers zijn leuke mensen.
Ik schrijf dit niet om te slijmen. Ik zeg het niet om weer eens mijn nuancerende schrijfstijl ten toon te spreiden. Het zijn geen troostende woorden, als tegenhanger tegen de negatieve geluiden rond de rellen van afgelopen zaterdag. Ik meen het uit de grond van mijn hart. Ik vind het een leuk en recht-voor-z’n-raap volk en daar hou ik van.

Dat gezegd hebbende, besef ik dat die allereerste zin al genoeg is om een hele serie schreeuwende 010-haters onder deze column te laten verschijnen. Idioten die alles en iedereen uit één stad kunnen haten, omdat daar nu eenmaal “die andere” voetbalclub speelt. Ze wonen door heel Nederland, dus ik hoef dat hier niet te specificeren. Als het Rotterdam niet is, dan haten ze namelijk gewoon Arnhem, Groningen of Enschede. En ze komen echt overal vandaan!
Laat me ze voor het gemak homo’s noemen.

Voor ik nu ineens het COC over me heen krijg: ik wil homofiel Nederland niet beledigen. Ik gebruik de term homo’s in deze context enkel omdat ik weet dat dit bijna één van de ergste beledigingen is, die ik deze latente homofielen toe kan werpen.
Ik vind homoseksuelen namelijk ook oprecht heel leuke mensen. Die homo’s vinden dat niet.

De term “latente homofielen” gebruik ik dan weer wel heel bewust. Ik vermoed namelijk een hoop stiekeme homoseksuelen onder dat tuig. Als je vriendengroep op een zeker moment belangrijker wordt dan je vrouw of vriendin en je er een pak slaag voor over hebt om onder de jongens te zijn, dan moet daar een verborgen verlangen onder liggen. Een groep hooligans is - buiten de Gayparade - namelijk  de enige plek waar je als jongens elkaar publiekelijk in de armen mag vliegen en andere stoere mannen mag toejuichen, enkel vanwege een mooie balbeweging.

Feitelijk zou het COC blij moeten zijn met deze column. Wie weet open ik de ogen van dat gajes en komen er eindelijk een paar uit de kast. Ik vrees alleen dat modebewustzijn en clubkleuren niet altijd samen zullen gaan. Een taak voor het COC?

Rotterdammers zijn echt heel leuke mensen. Maar dat is geen garantie dat ze in Rotterdam geen last hebben van diezelfde, gestoorde homo’s. Dat zijn dan overwegend 020-hatende homo’s. Of Enschede-hatende homo’s. Die laatste homo’s zou je ook wel 053-haters kunnen noemen, maar meer dan twee verschillende cijfers in hetzelfde netnummer, wordt wel vreselijk lastig om te onthouden.

Afgelopen weekend bestormden een kleine duizend van deze homo’s het Maasgebouw naast De Kuip. Ik heb niet eens zin om in te gaan op de reden voor hun ongenoegen. Maar ze wilden gewoon met geweld een gebouw binnnenstormen, waar clubgenoten, echte supporters en personeel van Feyenoord zich net opmaakten voor een gezellige wedstrijd. Ze hadden de illusie dat een dergelijk optreden de voorzitter van de club zou motiveren te vertrekken. En daarbij werd door middel van leuzen nog gesuggereerd dat Feyenoord van hen was en blijkbaar dus niet van de tienduizenden heel leuke Rotterdammers, die gewoon een mooie wedstrijd wilden zien.
In zekere zin zijn die Rotterdamse homo’s dus toch een apart slag homo’s. Dit soort homo’s is al niet bijster intelligent, maar in Rotterdam lijkt het allemaal net een beetje debieler te zijn.

Maar goed. Laat me alle andere clubs hier wel in tegemoet komen. Alles wat zich publiekelijk en met trots hooligan noemt, mag worden geschaard onder de categorie “zieke homo’s”. Waarbij ik een levensgroot verschil maak met oprechte en fanatieke fans.
Als geboren Waalwijker, begrijp ik nog steeds niet waarom iemand zijn bed uitkomt voor Willem II, maar ik snap in ieder geval wel de clubliefde. En zo iemand noem ik ook geen homo. Behalve dan als hij een oprechte voorkeur voor de mannenliefde heeft natuurlijk. Maar dan bedoel ik het weer gewoon als vaststelling.

Nu ik er zo over nadenk, schiet me wel een term te binnen voor wat doorgaans wordt betiteld als voetbalgeweld.
Is dat dan niet gewoon potenrammen? De ME maakte zich er afgelopen zondag in ieder geval stevig schuldig aan. En terecht!