Moord in Aerdenhout (13)
Een oorverdovende knal, glasgerinkel, schreeuwende mensen.
"Politie! Politie!" Mason lag op zijn matras in de hoek van zijn kamer. Hij keek snel om zich heen, maar zag Clive niet meer. Hij hoorde hordes mensen via de houten trappen naar boven snellen waar Masons kamer was. Zijn deur vloog uit het slot en klapte hard tegen de muur. Mason hief zijn armen omhoog. Mason vloog de kast in, in de hoop dat de kogels weer over hem heen zouden vliegen. Maar een paar seconden later werd de kast met een harde ruk geopend.
"We hebben Markson!" schreeuwde een persoon in een donker uniform. Mason zat met zijn armen om zijn hoofd op zijn knieën, zijn neus raakte de grond.
"Markson, gaat het? Je bent vrij", riep een voor hem onbekende agent. Mason verroerde zich niet; hij bleef zitten en keek zijn bevrijders niet aan.
"Dit spel hebben ze al een keer met mij gespeeld. Ik trap hier niet weer in, ik ga hier niet weg, ik heb geen zin om weer geslagen te worden. Schiet mij dit keer alsjeblief dood!"
"Okay, maar we hebben uw vrouw en zoon meegenomen."
"Laat die eerst maar zien dan", zei Mason koel.
"Mason?" riep Maddy terwijl ze zijn kamer binnenvloog. Nu keek Mason op. Maddy zag nu hoe erg zijn gezicht toegetakeld was. Een golf van medelijden vulde haar hart. Clark kwam nu ook binnen.
"Jezus pa, wat zie je eruit. Kom we gaan zo snel als mogelijk is weg", zei Clark. Margreet kwam binnen. Mason probeerde een brok in zijn keel weg te slikken terwijl Maddy zijn hoofd begroef tussen haar kin en borsten. Ze voelde het opgedroogde bloed aan zijn oren. Ze wilde niet zeggen hoe Mason rook. Soms kokhalsde zij licht.
"Je bent vrij Mason, je bent vrij." Mason liep met Maddy en Clark naar buiten. Voor het eerst zag hij de gangen, deuren en de voor- en achteringang van het huis. Nog steeds was hij op zijn hoede. Er spookten allerlei scenario's door zijn hoofd: wat nou als Clark en Maddy gedwongen zijn? Maar zijn gedachten werden abrupt gestopt toen hij een enorme politiemacht zag staan. In zijn ooghoeken zag hij dat het hoofd van een man naar beneden werd geduwd toen deze een politiewagen in werd gemanoeuvreerd.
"Clive?" zei Mason zacht. Margreet hoorde hem.
"Clive? Gerard van Houten, Mason."
"Nee, Clive, de man van een van de twee vrouwen."
"Twee vrouwen? Van Houten zegt dat hij door een vrouw aan de verwarming geketend werd en dat zij daarna ontsnapte."
"Hij is gewoon een van mijn ontvoerders. En er waren twee vrouwen, dat weet ik zeker. En hij zei dat een van die vrouwen zijn vrouw was." Clive draaide zich om en keek door de autoruit naar Mason. Mason begon wild te zwaaien met zijn armen. Hij wilde dat de auto stopte.
"Zou je dat nu wel doen, Mason? Ik vind het absoluut geen goed idee!" riep Magreet.
"Mason?" "Pa?" Maddy en Clark probeerden het alle twee maar Mason was vastberaden. Hij liep naar de auto, de chauffeur stopte. Mason gebaarde de chauffeur dat het raam van Clive naar beneden moest. Margreet knikte dat het okay was.
"Wat is jullie plan, Clive? Ik snap hier niets van. Waarom zeg je dat er maar een vrouw was? Met wie neukte ik? Zeg het mij! Wat is jullie plan? Waarom heb jij je laten pakken?" schreeuwde Mason. Maddy's gezicht vertrok van rood naar wit. Clive keek Mason strak in zijn ogen.
"Ik ben de grootste lul op aarde en ik dacht lange tijd dat ze voor het geld gingen. Toen ik erachter kwam, echt achter kwam, toen was het te laat."
"Gelul, een van die wijven vertelde al in een vroeg stadium dat het niet om geld ging."
"Natuurlijk niet, dat moest jij geloven. Ik wist wel beter. Het plan was dat wij je maximaal vast zouden houden zodat we het maximale eruit konden slepen. Het neuken was voor het plezier."
"Het plezier? Er waren twee vrouwen, een van die vrouwen zou mijn dochter kunnen zijn?" Margreet had een tiental seconden eerder al de stemopname gestart op haar iPhone. Clive had dit al gezien en stopte met praten. Ze maakte een beweging naar de chauffeur dat hij moest gaan rijden.
"De rest halen we er op het bureau wel uit, Mason", zei Margreet
"Ik heb niet het idee dat hij veel meer gaat vertellen", stamelde Mason.
"Ik denk dat we nog niet eens ver van de waarheid af zitten. Maar daar vertel ik je wel over wanneer jij eerst grondig onderzocht bent in het ziekenhuis."
"Ik ga gewoon naar mijn hotel en laat mijn eigen artsen mij onderzoeken. Ik vertrouw niemand meer. Alleen Clark en Maddy blijven dicht bij mij. Is mijn persoonlijke security uit de States hier Clark?"
"Helaas wel, een stel gorilla's."
"Ex Mossad. Als die gasten je niet kunnen beschermen, dan kan niemand dat, Clark. Dit zal mij nooit meer overkomen, nooit meer."
"Vertel er straks over, Mason. Laat je nu onderzoeken.
Mason was binnen een paar uur verbonden, gehecht, gedoucht en de best beveiligde man in Europa. Zijn gezicht gloeide nog van opwinding. Hij liet het voedsel brengen waar hij trek in had. Ze aten met zijn allen. Margreet - die hij inmiddels toch vertrouwde na aandringen van Maddy -. Maddy en Clark keken naar Mason en waren dodelijk nieuwsgierig naar zijn verhaal. Margreet begon, halverwege zijn buitenproportionele steak.
"Heb je enig idee waarom, Mason?"
"Waarom wat, Margreet?"
"Ik hoef u...."
"Jou, prima."
"Okay, jou niet uit te leggen dat je plotselinge vrijlating zonder een dollar betaald te hebben een beetje vreemd voor de buitenwereld is."
"De buitenwereld kan mij gestolen worden. Wat ik daar heb meegemaakt, gaat voorbij lichamelijke en geestelijke marteling." Mason deed zijn volledige verhaal. Rustig, zakelijk en bijna zonder emoties. Alleen Maddy zag de soms zeer kleine veranderingen in zijn gezicht. Ze wist dat hij geleden had.
"Dus eerst dacht je door je dochter verkracht te worden, later niet meer omdat je zeker wist dat er een tweede vrouw was?"
"We gaan de mogelijke scenario's uitvoerig bespreken. Maar ik denk dat jij ook weet dat een persoon die tot zulke dingen in staat is, ver van logische zaken en gedrag af staat."
"En dan die Clive, die langzaam toch menselijker werd. Ik moet nadenken en eten, dat moet ik nu doen, Margreet. En ik kan de eerste jaren geen brood meer zien omdat ik dat overwegend te eten kreeg."