Akeligheid Wolfsen

Even met de Ronde van Oostvoorne gebeld: "Goedemorgen, Oplopers hier. De heer Van Beek in de buurt?" De vriendelijke vrijwilliger die ik aan de telefoon kreeg, vroeg mij om een ogenblikje geduld, aangezien de heer Van Beek even niet aanspreekbaar was. Zo'n tubetje solutie ruikt wel lekker, maar de gevolgen zijn verwoestend. Toen na enige tijd de heer Van Beek weer wat was bijgekomen, kreeg ik de Zuid-Hollandse wielerpotentaat aan de lijn met de vraag, wat hij voor mij kon doen. "Weinig, Rob. Jij hoeft helemaal niets voor mij te doen. Zeker niet. Nee, ik bel je, om je te vragen of jij je erg diep schaamt." Verbouwereerd vroeg de kleinschalige rondebaas, waarom hij zich zou moeten schamen. Treurig, dat ik hem dat moest uitleggen. Maar aangezien ik nooit te beroerd ben om even wat toe te lichten, stak ik van wal: "Hoe haal je het in je harses, dat wanneer je een journalist trakteert op een kopje koffie en drie petitfourtjes, die journalist uitsluitend nog aardige dingen over je zou mogen schrijven? Wat is dat voor bekrompen Zuid-Hollandse eilandcorruptie? Wat journalisten en columnisten wel of niet opschrijven, maken ze zelf wel uit. Dat hangt niet af van de genoten verteringen. En wat extra pech voor je is, is dat ik Marcel van Roosmalen persoonlijk ken als een puike stukjesschrijver, die nooit met de waarheid aan de haal gaat. Dus neem ik het met graagte even voor hem op. Dat jij vindt dat dat stukkie in de NRC te weinig respect ademt voor de zeer voorname rol die jij en je vriendjes in de Oostvoornse samenleving spelen, is pure lulkoek." De gemankeerde wielrentycoon ontstak in woede. Hij schreeuwde dat de heer van Roosmalen enorm was verwend met spijzen en dranken, en dat die zoiets nooit zou flikken bij de Hells Angels. Tijd voor de afmaker mijnerzijds: "Je snapt het niet, of je wilt het niet snappen. Catering heeft niets te maken met meningsvorming. Ook als de in royale mate verstrekte Oostvoornse streeklekkernijen heerlijk waren, neemt dat niet weg dat jij en je club een stel mafkezen zijn, en dat een columnist dat ook mag opschrijven. Ik ken Marcel van Roosmalen als de kampioen van de sfeertekening, en als zijn observaties je niet bevallen, dan heb je gewoon pech gehad. En met dat gezeik van je over die Hells Angels lul je natuurlijk ook maar een eind in de ruimte. Die motorrijders zijn helemaal niet zo gevaarlijk als je suggereert. Die doen namelijk geen vlieg kwaad. Ze toeren gewoon gezellig in groepsverband door het land, met medeneming van een schroevendraaier, een flesje naaimachineolie en een pot Vaseline. Ik noem die Molukse motorclub telkens ‘Sateh Kambing', ‘Rawit Djahé', ‘Nasi Koening' of ‘Rendang Pedis'. En de baas van de Hells Angels noem ik telkens pesterig Daniël Sillyputty. Heeft dat ooit tot problemen geleid met de heren? Heb ik ooit een kogelbrief ontvangen? Bedreigd met een kris? Steen door de ruit? Nee. Niets van dat alles. Die motorjongens hebben meer humor en incasseringsvermogen in hun pink, dan jij in heel Oostvoorne." Woedend smeet het afgeserveerde wielrenkopstuk de hoorn op de haak. Tsja, als je met je achterlijke boerenfietsclub niet eens tegen een stootje kan, dan ben je een prutser. Dus daarmee is de eindstand 1-0 in het voordeel van de heer Van Roosmalen. Want Rob van Beek is een sukkel. Een amateur. Een kneus.

Nu niet denken, dat het uitsluitend in de amateurwielrennerij vergeven is van de amateuristische prutsers, hoor. In de politiek wemelt het er ook van. Zoals in Utrecht. Daar kwam aan het licht dat burgemeester Aleid Wolfsen een aantal belangrijke documenten over het niet optreden tegen bedreiging van een homostel hoogstpersoonlijk door de papiervernietiger had laten halen. Als je dat flikt, dan ben je geen serieus te nemen burgervader, maar een eersteklas droplul. Thuis noemen we hem inmiddels Akeligheid Wolfsen, en dat is dus niet voor niets. Nu staat Wolfsen toch al bekend om een lawine van hufterstreken, zoals het monddood maken van een journalist. Dat deed Wolfsen door bij diens baas te dreigen, te stoppen met adverteren. En meer van dat soort rottigheid dus. Maar dat een journalist na een beroep op de Wet Openbaarheid Bestuur te horen krijgt dat de documenten waar hij om vraagt, zijn vernietigd, dat is wel the bloody limit. Zelfs zijn eigen PvdA noemde het gedrag van Wolfsen tenenkrommend, maar wegsturen ho maar. Het is gewoon een feit: de PvdA ís gewoon de partij waar de leuke baantjes onder de bevriende randdebielen worden verdeeld. Dat door dat gepruts zelfs overtuigde Utrechtenaren moeten verhuizen, is droevig. Heel erg droevig. En dat een raadsmeerderheid van GroenLinks, D66 en PvdA er in Utrecht voor zorgt dat de heer Wolfsen niet wordt weggestuurd, dat zegt alles over deze partijen. U weet, waarde lezer, dat mijn politieke hart links van het midden klopt, maar dit soort gerotzooi doet pijn. Veel pijn. Heel erg veel pijn. Meer politieke narigheid komt uit de koker van Gonny Oudenallen. U kent haar nog wel: ze fleste de Amsterdamse Gemeenteraad door zichzelf voor haarzelf in te huren als adviseur (een beetje tegen jezelf lullen op declaratiebasis, dus) en maakte zich toen ze niet in de Raad werd herkozen nog even belachelijk als Kamerlid voor de NSB van Pim Fortuijn, om vervolgens met een handigheidje even vijf jaar recht op wachtgeld binnen te graaien. Jaren hoorden we niets van haar, maar gisteren moest ik kennisnemen van het verschrikkelijke bericht dat Gonny tegenwoordig een zangcarrière ambieert. Ze heeft een plaatje gemaakt over die Franse IMF-baas die in Amerika al dan niet iets ranzigs met een kamermeisje zou hebben uitgespookt. Mij is het volstrekt een raadsel, waarom iemand die het hele land dus heeft genaaid, een plaatje meent te moeten maken om haar visie over de escapades van DSK te onderstrepen.

Maar is het dan uitsluitend kommer en kwel, deze week? Nee hoor. Goed nieuws voor Brenno de Winter. Gistermiddag kwam eindelijk het verlossende woord van het Openbaar Ministerie. Hij wordt niet vervolgd voor het aantonen dat het OV-chipkaartsysteem zo lek is als een mandje. Chipkaartleverancier TLS had een aanklacht ingediend, maar die is na rijp beraad door het OM dus naar de prullenbak verwezen. En terecht. De taak van journalisten (en columnisten) is het aan de kaak stellen van zaken die niet in orde zijn. Of TLS dat nou leuk vindt, of niet. En Brenno heeft zich niet klein laten krijgen door al dat strafrechtelijk geweld. Ik voel -zoals ik een paar weken geleden al schreef- erg met hem mee: we zijn dus beiden onterecht aangeklaagd, en hebben beiden nadien terecht eerherstel gekregen. Maar ik buig diep voor Brenno, en ik hoop dat hij nog heel wat opschudding zal veroorzaken. Dat lukte gisteravond al aardig. Het halve land schudde op zijn grondvesten, op het IJsselmeer werd een tsunami-alarm afgegeven en T-Mobile was onbereikbaar (maar dat zijn ze anders natuurlijk ook al). We zijn allemaal aardbevingsslachtoffer. Mooi. Ik zie mijn tegemoetkoming van Giro 555 met spanning tegemoet.