Moord in Aerdenhout (11)

“Dag Maddy?” mompelde Margreet. Inmiddels waren er verschillende psychologen uit Amerika gearriveerd die het Nederlandse team hielpen. De private sector van Marksons beveiliging had Margreet naar huis gestuurd. Deze klerenkasten liepen alleen maar in de weg, volgens Margreet.
“Dag Maddy, heeft ze het tegen mijn moeder of is het haar naam?” dacht Clark hardop.
“Het heeft met familie te maken. Het is haat. Misschien wel een niet erkende zoon of dochter”, zei Margreet. Maddy keek weg van haar. “Ik denk dat het goed is dat jij en ik eens een lang gesprek met elkaar hebben, Maddy. Wat was Mason werkelijk voor een man?” vroeg Margreet. Maddy stond rood aangelopen op en verliet de ruimte. “Clark, kun jij haar even terughalen? En ik wil ook met jou hierover spreken.”
“Of ik je iets ga vertellen, weet ik nog niet. Van mij mag hij wegblijven. Ik doe dit voor mijn moeder.”
“Dat is een harde uitspraak, Clark, voor iemand die waarschijnlijk opgesloten zit en zich niet kan verweren.”
“Je moest eens weten hoeveel mensen hij psychisch vastbond die zich daarna nooit meer konden verweren. Daar wil ik het wel over hebben. Ik wil je wel uitleggen hoe slecht hij was en met hoe veel vrouwen hij naast mijn eigen moeder het bed heeft gedeeld”, zei Clark kwaad geworden.

Clark vond zijn moeder in een van de publieke vertrekken van het hotel.
“Mam, ga je praten of moet ik het doen?” Maddy keek hem met betraande ogen aan.
“Wat heeft dat nu voor zin om zijn hele verleden met vrouwen op te gaan rakelen. Hij heeft de vrouwen allemaal netjes afgekocht.”
“Omdat Margreet nu gaat denken dat het wel eens een van zijn gefrustreerde exen zou kunnen zijn en niet helemaal onterecht zou ik mij zo kunnen bedenken.”
“Weet je Clark, voor mij ben jij het enige bewijs dat het eens goed heeft gezeten tussen je vader en mij. Dat wilde ik zo houden.”
“Dat begrijp ik, maar je kunt nu niet anders. En ik weet dat jij ook zoiets hebt van laat hem daar maar.”
“Nee jongen! Je hebt een verkeerd beeld. Ik hou nog steeds van hem. Die uitjes van hem deden mij niets. Ik ben voor jou misschien een dwaze moeder, maar ik ben ook naar bed geweest met Ray.”
“Ray? Ray de tennisleraar?” Maddy knikte bevestigend. “Mijn god, wat goedkoop allemaal.”
“Dat kan zijn, jij en Jenny waren gelukkig. Jenny heeft mij toevertrouwd dat ze gevoelens had voor Bas van Tettero.”
“Bas, godverdomme mam! Jen kan zich niet meer verdedigen.”
“Dat hoeft ook niet, wees gewoon eerlijk. Jullie hebben een mindere periode gekend in jullie huwelijk en dan ben je ontvankelijk voor de aandacht van anderen. Ze had alleen gevoelens voor Bas. Ze hebben uren en uren met elkaar gesproken. Hij gaf haar de juiste aandacht terwijl jij voor zaken weg was, altijd. En maak niet de bekende mannenfout, lieverd. Ze is nooit met hem naar bed geweest.” Ze streelde Clarks wang, hij keek apathisch voor zich uit.
“Hoe weet je dat?” zei hij zacht.
“Omdat wij elkaar vertrouwden. Je weet dat ze graag bij ons kwam in de States als jij langer dan drie dagen weg moest.” Clark wist het.
“Maar wat nu, Maddy? Gaan wij de stinkende berenkuil opentrekken?”
“Geloof mij schat, het is niets waar andere families niet of nooit mee te maken hebben. En ik denk dat rijke families er meer moeite voor moeten doen ‘een reputatie’ op te houden dan armere. Ik denk dat aangetaste reputatie in ons geval direct PR-schade is en dus verlies van dollars. Nu is dat nog niet zo’n probleem voor ons. We hebben genoeg voor alle Marksons na ons tot in het jaar tienduizend. Maar denk eens aan alle arbeiders die bij ons werken, Clark? Daar draag je ook een verantwoording voor. Het is allemaal zo simpel niet.” Clark keek zijn moeder recht in de ogen.
“Eigenlijk ben je een bijzondere vrouw. Ik heb dit nooit van jou gehoord.”
“Je gaf mij die kans ook niet, lieverd. Je was vaak boos en onhandelbaar. Maar vergeet alsjeblieft niet dat ik altijd van je gehouden hebt.”
“En ik van jou”, zei Clark zacht terwijl hij zijn moeder op haar voorhoofd kuste.

Clark en Maddy kwamen de meest luxe suite van het hotel weer binnen. Maddy begon direct te praten tegen Margreet.
“Mason is geen modelman geweest. Bij elkaar hebben ongeveer tien vrouwen een afkoopsom gekregen. Ik regelde deze zaken niet, maar zijn hoofdaccountant Frits Biedermeijer, dus daar zal je mee moeten praten.”
“Laat ik nu net denken dat jij er ook alles vanaf wist. Maddy, je bent geen vrouw die niet weet wat haar man allemaal uitspookt. Ik kan begrijpen dat het pijnlijk is, maar ik durf te wedden dat jij zelf meer weet dan die Frits. Die zal weten hoe veel er afgekocht zijn en voor hoeveel. Maar jij zult alle emoties erachter weten, en die wil ik nu juist weten.”
“Mam, we hebben de morele plicht het te doen. Ook Mason blijft een mens, Margreet heeft gelijk”, zei Clark.
“Okay, tien vrouwen die mij bekend waren. Frits hield mij op de hoogte. Ze zijn voor miljoenen afgekocht. Als je het per vrouw wilt weten, zul je toch naar Biedermeijer moeten gaan.”
“Geen hoeveelheden Maddy, maar de kwaliteit van hun samenzijn. En, waren er kinderen?”
“Een vrouw claimde een kind van hem te hebben. Een jaar na de geboorte van dit kind pleegde deze vrouw zelfmoord. Van het kind hebben wij nooit meer iets gehoord.”
“Dat is het! Dat is de schakel naar een oplossing. Bedankt Maddy, nu moet je mij tot in detail vertellen over deze vrouw. Tijd, omstandigheden, waar.”