Van ontdooien word je niet gelukkig

Simon Cowell wil zijn lichaam laten invriezen als hij komt te overlijden. Het bekende jurylid van onder andere Britain's Got Talent en X Factor hoopt dat hij over driehonderd jaar weer tot leven kan worden gewekt. "Als het lukt, maakt mij dat erg gelukkig" aldus Cowell. Ik begrijp dat niet. Waarom denkt iemand gelukkig te worden door driehonderd jaar na zijn dood te ontdooien en weer als herboren door de wereld te wandelen? Zo leuk kan dat toch niet zijn, denk ik dan.

Neem bijvoorbeeld Sir Isaac Newton. Pak ‘m beet driehonderd jaar terug overleden en stel je voor dat hij morgen springlevend uit de diepvries stapt. Geloof me, die man gaat niet gelukkig worden. De arme ziel zou totaal ontredderd door de straten dwalen. Nu zelfs scholieren uit groep 8 de basistheorie van zwaartekracht al uitgelegd krijgen, blijft er weinig over voor het genie van weleer. Vol onbegrip over de moderne wereld zou Newton zich stilletjes onder een brug terugtrekken en sterven van ongeluk. Weer. Zo niet Simon Cowell.

Het jaar 2311 is aangebroken. Twee mensrobots lopen door een lange gang en stoppen bij de laatste koelcel. ‘Simon Cowell (1959-2034)' staat er op het display. Plus wat informatie over wat de beste man deed in zijn tijd. Vakkundig brengen de robots Simon tot leven. Hij knippert wat met zijn ogen en begint te praten. "Die jassen jongens, die bezorgt jullie overduidelijk niet de X Factor. Dat moet anders" begint Simon. Ze begrijpen hem niet. Zijn ze ook niet op geprogrammeerd, mensrobots. Simon vindt de directeur van het complex en legt wanhopig uit dat hij een paar honderd jaar geleden toch echt wel veel geld verdiende met het beoordelen van jong talent. De directeur gelooft hem niet, hij vindt er niks over in zijn digitale archief. Over de televisie vindt hij nog wel iets. Dat was heel vroeger blijkbaar een populair eendimensionaal medium. Hij grinnikt. Langzaam dringt het tot Simon door dat niemand meer op zijn jurering zit te wachten.

Ik wil gecremeerd worden als ik het tijdelijke voor het eeuwige verwissel. Geen gedoe met koelkasten. Los van of ik daar zelf blij van denk te worden, is het de vraag wie er over driehonderd jaar op me zit te wachten.