Imagoschade met Cabauter Wesley

Even met Justitie gebeld: "Goedemorgen, Oplopers hier. De heer Opstelten in de buurt?" De telefoonjurist vroeg mij om een ogenblik geduld. De heer Opstelten was even onvindbaar, omdat iemand vanuit de ministeriële sportzaal iets had geroepen over alle ballen verzamelen. Of ik een ogenblikje geduld had. Dat had ik. Na verloop van tijd kreeg ik de bewindsman dan toch aan de lijn. De heer Opstelten baste de vraag in de telefoon, wat hij voor mij kon betekenen. "Hoor eens, Ivo, jullie kunnen het dus wél!" Verbaasd vroeg de heer Opstelten, wat ik bedoelde. Dus ik vervolgde: "Het is dus wél mogelijk om binnen een redelijke termijn met iemand contact op te nemen. Minder dan een kwartier heb ik moeten wachten. Alleszins goed te doen. Maar waarom laten jullie onderzoeksjournalist Brenno de Winter dan barsten?" Wrevelig informeerde de minister, wat ik precies bedoelde. Dus ik vervolgde: "De heer De Winter stelt het algehele falen van die OV-chipkaart aan de orde. Hij heeft zelfs laten zien, dat alle lulverhalen over dat het systeem fraudebestendig is, nergens op slaan. Voor het oog der natie heeft hij kaarten gemanipuleerd en ermee gereisd. Niet om er zelf beter van te worden, maar om aan te tonen dat het systeem zo lek is als een mandje. En in plaats van dat hem de eer toekomt die hij verdient, kan hij zich melden om als verdachte te worden gehoord. Lullig. Zwak. Dat chipkaartbedrijf TLS het beveiligingslek niet dicht, maar jammerend naar oom agent stapt, is treurig. Diep treurig. Maar dat jouw OM zich voor hun karretje laat spannen, is pas écht een giller. Rot toch op!" Met een licht formele toon in zijn stem antwoordde Ivo, dat aangiften altijd serieus dienden te worden onderzocht. En dáár had ik hem beet. Tijd om toe te slaan: "Wát zeg je? Serieus onderzocht? Schei uit! Die zaak ís niet serieus onderzocht. Een blind paard ziet nog dat er geen sprake is van een misdrijf, maar van een journalist die zijn werk doet. Dacht je nou echt dat een crimineel zijn activiteiten voor het oog van een televisiecamera verricht? Hoe dan ook: we zijn nu een paar maanden verder, en De Winter heeft nog steeds geen uitsluitsel of ‘ie wordt vervolgd, of dat het enig mogelijke oordeel wordt geveld, namelijk dat hij in het geheel geen misdadiger is. Nee, de betrokken functionaris is met vakantie gegaan en heeft geen vervanger aangewezen om de zaak even netjes af te handelen. En De Winter kan de pest krijgen. Hem wordt niet verteld of ‘ie nu nog langer verdachte is, of niet. En erger nog: informatie die hij voor zijn werk nodig heeft, wordt hem onthouden (hij is immers formeel verdachte), en hij vindt het nogal griezelig om nu stukkies te schrijven, wat ook wel begrijpelijk is." Opstelten mompelde nog zwakjes dat zorgvuldigheid ook jegens verdachten van het grootste belang is, en dat dit soort betreurenswaardige omissies binnen het OM gelukkig slechts hoogst zelden aan de orde is. Weer fout: "Je lult, Ivo. Brenno is heus niet de enige die door dat OM van jou ronduit schofterig is behandeld. Ik heb mij ooit zélf als verdachte moeten melden na een flauwekulaanklacht van een Tweede-Kamerlid. Verhoord. Daarna oorverdovende stilte. Ik heb een moeilijke tijd moeten doormaken. Amper mijn toetsenbord durven aanraken. En wat bleek, anderhalf jaar nadien, toen ik eens belde om te vragen hoe het zat? Door een administratief slordigheidje was het OM vergeten, mij de brief te sturen dat ik als columnist gewoon prima binnen de lijntjes had gekleurd, een Kamerlid op diens gedrag had aangesproken en dat van geen enkel strafbaar feit sprake was geweest. Heb ik voor Piet Snot bijna twee jaar aan de zijlijn van de maatschappij gestaan. Dat hele OM van jou is een bij elkaar geraapt stelletje incompetente prutsers. Als ik zie hoe schofterig Brenno de Winter door jullie is behandeld, dan kookt mijn bloed! Want ik weet als geen ander, wat hij moet doormaken." De verbinding werd verbroken. Nee, dikke vrienden worden Ivo en ik nooit meer. De verhouding is op zijn minst gespannen te noemen.

Net als in de motorclubwereld. Daar is de spanning ook te snijden. Met name tussen de Hells Angels en de Molukse motorclub Sateh Kambing. Zijn geen vrienden. Niet in de laatste plaats omdat de Molukse motorrijders, zo hoorde ik in de wandelgangen, Hells Angels-boegbeeld Daniël Sillyputty hebben uitgemaakt voor smerige overloper. Eerdergenoemde motorclub Rawit Djahé schijnt ook te zijn opgestapt uit de Club Van Motorclubs, die juist tot doel had, allerlei veldslagen te voorkomen. Helaas ging het vorig weekend lelijk mis. De leden van Nasi Koening waren uit eten. In een Restaurant in mijn geliefde Amsterdam. In de Scheldestraat. Helaas waren de heren van Motorclub Rendang Pedis in de veronderstelling, dat zij zich bevonden in de Scheldenstraat, met alle gevolgen van dien. Diverse onwelvoeglijkheden vlogen over tafel, met als gevolg, dat een tot dan onbekende motorbende ingreep: een motorclub die reed op witte motoren, met rode en blauwe strepen erop, die alle leden van Sambal Kemiri bij kop en kont een geleende gemeentebus insmeten, en afvoerden naar een onbekende bestemming. Opgeruimd staat netjes. Toch vind ik dat al dat gedoe voor het motorclubwezen leidt tot ernstige imagoschade!

Net als in het Amsterdamse Confectiecentrum. Nou ja, dat heet tegenwoordig World Fashion Centre. Maar zo'n blitse Engelse naam verandert niets aan het feit dat het een stel spuuglelijke kantoorflats blijft, van waaruit wordt gehandeld in confectietroep van buitengemeen inferieure kwaliteit. En niet alleen daarin. Ook iets met witwassen. En dan heb ik het niet over textiel, maar over misdaadgeld. De laatste tijd vlogen daar je de handgranaten en kogelregens om de oren. Dus heeft de politie schoon schip gemaakt. En nu klaagt het Confectiecentrum over imagoschade. Maar het is toch het Confectiecentrum zélf, dat ruimtes aan de meest schimmige bedrijfjes verhuurde? Raar, juist degenen die het er zelf naar hebben gemaakt, klagen het hardst over imagoschade. Net als die ondermaatse voetballer Wesley  Sneijder. Die vindt dat zijn imago is geschaad door een artikeltje in de Pers. Iets over een al dan niet gejat horloge... Maar verandert zo'n gerucht dan iets aan Wesleys imago? Hij is toch profvoetballer? Even wat in de media rondgeneusd. De gemiddelde voetbalprof zit ladderzat achter het stuur, rijdt medeweggebruikers het ziekenhuis in, wordt in hotelkamers betrapt met dronken snollen en steelt in de kleedkamer het geld uit de portemonnees van zijn ploeggenoten. Kijken we even naar de bijzonderheden van Wesley, qua imago: staat in een Amsterdamse parkeergarage heftig te zoenen met de vrouw van een ander, en laat na een uiterst poenige bruiloft een spoor van niet- of veel te laat betaalde rekeningen achter. Dus wat die Sneijder nou ouwehoert over imagoschade? Dat imago is toch al zo rot als een mispel.

Opeens schiet mij een venijnig probleempje te binnen. Mijn eigen imago. Shit. Gistermiddag op een zonnig terras gezellig zitten kletsen met een actuaris. Dat is iemand die aan kansberekening voor verzekeringsbedrijven doet. Dus over hoe oud je statistisch wordt als je ook de kans dat je als bosbewoner wordt getroffen door een omvallende boom meeneemt. Was leuk. Maar wat moet de omgeving wel niet hebben gedacht? Wijsneus knoopt praatje aan met twintig jaar jongere blondine... Vaak heeft dat iets pathetisch. Maar da's nog lang niet het ergste, qua imago. Met mijn korte broek het grootste deel van de middag met mijn benen over elkaar gezeten. Ik heb nu één wit, en één rood been. Loop ik wéér de hele zomer voor lul.