[Tour] Komt een man bij de dokter

Het peloton deed rustig aan
Een paar vertrokken resoluut
Er leek heel lang niets aan de hand
Maar plots klonk door de speakers: chute

Ik heb maar even tot het Sportjournaal van kwart voor zeven gewacht met het schrijven van het verhaal van de etappe, want ik wilde natuurlijk weten hoe het met Gesink was. Gelukkig valt het mee, maar hij moet nu wel herstellen natuurlijk en schaafwonden zijn niet fijn in bed.
Zoals hij op de weg stond zag het er niet zo best uit, maar dat zegt niets, want ik sta ook zo te springen als ik net mijn grote teen heb gestoten aan een tafelpoot en meestal is die pijn dan een paar minuten later weer over. Robert had wel bloed aan de knie, maar ook dat zegt niets. Ik vond het wel geruststellend dat hij later weer helemaal voorin mee kon rijden. Dat kon hij twee jaar geleden niet toen hij was gevallen.

Ik had me al ingesteld op een saaie etappe. Ik had gisteren al geschreven dat alleen de wind de saaiheid zou kunnen doorbreken. De wind was inderdaad schuin van achter en iedereen lette dus op. De sprinters letten op, de klassementsrenners letten op en de knechten letten ook op. Ze waren zo bezig met op de wind te letten, dat ze niet meer op andere gevaarlijke factoren letten.

Een tijdlang leek het ook een saaie etappe te worden. Een kopgroep met alweer Gutiérez was snel zo´n drie minuten vooruit en de Belgen gingen al grapjes maken. Ze wilden dat de mevrouw die de voorsprong doorgaf vanaf de motor zeven minuten zou invullen in plaats van drie zodat het peloton harder zou gaan rijden. Wie zei ook weer dat Belgen dom zijn?

Maar toen brak ineens de hel los.
Hoe kan het toch zijn dat op rechte wegen gewoon achter elkaar renners onderuit gaan? Komt dat omdat er vrij veel onervaren coureurs bij zijn dit jaar?
Iedereen zit er natuurlijk op te wachten dat de saaiheid ergens door wordt verbroken, maar niemand zit erop te wachten dat dit door valpartijen gebeurt natuurlijk. En al helemaal niet als daar ook nog eens Nederlanders bij zijn betrokken en nog minder als het Gesink is. Onze hoop in bange dagen. Maar niet hij alleen viel. Ik heb vier Rabo’s tegelijk zien liggen, maar ook Contador, Brajkovic, Leipheimer en Boonen lagen op het wegdek. Brajkovic kon niet verder helaas. Als je niet gewoon viel dan werd je wel door een motorrijder omvergereden. Gelukkig is die man uit de Tour verwijderd. Hij reed gewoon door nadat hij Sörensen omver had gereden!

Maar wat een vieze, smerige patjakkers zijn de Schleckjes en Cancellara!
Weet je nog? Vorig jaar in de rit naar Spa? Cancellara legde de boel plat omdat er zo veel renners gevallen waren. Toevallig waren daar de Schleckjes bij. Gesink was toen niet gevallen en mee met de voorsten, maar luisterde braaf naar de Zwitser en hield in. En wie gingen er vandaag volle bak rijden nadat Gesink en Contador waren gevallen? Juist. Ik hoop dat ze de komende dagen door wie dan ook ergens de hekken in worden gereden met die Zwitser erbij.

Daarna viel de wind toch nog mee op het einde, Voeckler en Roy probeerden nog wat, HTC verzon een list die niet lukte maar er wel voor zorgde dat Boasson Hagen verder niet meer mee deed in de sprint en uiteindelijk won Cavendish toch gewoon. Als je over tien jaar de uitslag ziet, dan zeg je: “Ja, logisch.”

In het zonnetje

Gisteren vroeg ik me af wat er toch met Boonen aan de hand was. Nog maar een paar jaar geleden demarreerde hij onnavolgbaar op de Muur van Geraardsbergen en nu kon hij niet mee op de muur van Bretagne. Maar vandaag zag ik hem wel bij de tussensprint, dus ik was benieuwd of hij mee kon doen voor de zege. Maar ach, ach, ach, wat gebeurde er dan. De meeste mensen die zo op de grond zijn gekwakt en gehavend zijn als Tom vandaag, die stappen meteen in de auto, maar niet Tom. Ik hoop voor hem dat het meevalt en dat hij er met een paar lijntjes wel weer bovenop komt. Maar ik vrees het ergste voor hem.

Morgen trekt de karavaan verder naar Lisieux.
Gisteren kon je 1.9 van je inzet terugkrijgen als je op Cavendish had gewed, maar in de rit naar Lisieux zal dat niet het geval zijn, denk ik.
Het is de langste etappe van de Tour en er zitten twee colletjes van de derde en eentje van de vierde categorie in en de aankomst is ook weer omhoog, Ik neem aan dat er wel renners geïnteresseerd zijn in de bolletjestrui die nu om de schouders van Evans zit. Hoogerland had eigenlijk de verkeerde dag uitgekozen, want morgen vallen er meer punten te verdienen dan gisteren. Maar misschien gaat hij wel weer, want je weet het bij Johnny maar nooit. De sprintersploegen zullen vandaag waarschijnlijk geen reden hebben om de vlucht te neutraliseren, want het parcours zou daarvoor wel eens te lastig kunnen zijn en niet ver van de eindstreep is nog een aardige klim. Je kunt dus weer Hushovd, Rojas en Gilbert verwachten en misschien wat renners die voor het klassement gaan, maar vergis je niet. De laatste kilometer is nagenoeg vlak. Twee keer eerder kwam de Tour in Lisieux aan en beide keren won een Belg. In 1964 Sels en in 1970 Walter Godefroot. Beide Belgen wonnen vaak in de spurt, maar hebben ook de Ronde van Vlaanderen gewonnen. Ik gok toch maar op een sprinter die mee omhoog kan op de laatste klim. Hushovd en Rojas kunnen dat en als Gilbert vooruit is, dan hebben ze nog een kilometer om de sprint van hem te winnen.

Een kijkje in de omgeving

De eindstreep is bij de basiliek van de heilige Theresia. Door haar is de site van Lisieux na Lourdes de meest bekeken site van Frankrijk. Veel pelgrims trekken naar Lisieux en die hebben natuurlijk onderdak nodig, want met een krib in een stal doen ze het tegenwoordig niet meer. Waarom trekken die pelgrims naar Lisieux? Omdat er een wonder is gebeurd natuurlijk.
Net als Bernadette van Lourdes was Thérèse ook een jong meisje dat van een zeer ernstige ziekte genas. Ze lag te zweten in haar bed, keek even naar het Mariabeeld aan de muur en viel van verbazing bijna uit haar bed. Maria lachte namelijk naar haar en floep, weg was de ziekte. Logisch dat ze naar een klooster wilde en al op haar veertiende mocht ze dat ook van de paus.
In het klooster schreef ze een autobiografie met de titel: ‘Het verhaal van de ziel’. Dat werk is in veertig talen vertaald, dus dat zegt wel iets over haar populariteit.
Ze wilde het na haar dood rozen laten regenen op aarde. Nu regent het wel eens dode vogels en zelfs wel vissen, maar rozen heeft het nog nooit geregend. Ze bedoelde het dan ook figuurlijk. Met die rozen bedoelde ze het missiewerk dat over de aarde moest worden verspreid. Ze is dan ook de patrones van het missiewerk geworden.
Ze stierf al op vrij jonge leeftijd aan tbc.
In ieder geval heeft haar populariteit een prachtige basiliek opgeleverd.
Later, veel later, heeft er zich in die streek nog een wonder voltrokken. De geallieerden zijn er door de Duitse linies gebroken op ‘de langste dag’. Dat wordt het morgen in de Tour, maar of er ook gevochten zal worden is niet zeker.