Goede smaak: kotsen op Sieneke
Wat ik ook nog te vertellen heb over de bezuinigingen op kunst en cultuur: het is altijd te laat. Het kabinet is eensgezind en de oppositie heeft amper een vuist kunnen maken. Vanuit de samenleving komt weinig tot geen protest. Die kogel is dus wel door de kerk.
Maar goed. Dat betekent niet dat ik er geen mening meer over mag hebben of ventileren. De rechter heeft tenslotte de grenzen van deze vrijheid bepaald en daar blijf ik nog mijlenver vandaan.
Ik kan me niet aan de indruk onttrekken, dat er inmiddels een vreemde definitie van kwaliteit is ontstaan. Het komt erop neer dat goede kwaliteit zichzelf te allen tijden kan verkopen en dat slechte kwaliteit dan vanzelf een zachte dood zal sterven. Met andere woorden: als je niemand meer ondersteunt, blijft alleen het allerbeste over. Cultuurtechnisch wel te verstaan.
Ik zal niet ontkennen dat iets dat goed verkoopt, gewoon heel goed kan zijn. Meestal is het een prima graadmeter. Maar het is niet de enige graadmeter. Je kunt het tenslotte ook andersom stellen. Niet zelden staat juist slechte smaak garant voor een uitstekende verkoop. De Vogeltjesdans van de Electronica's - oorspronkelijk gecomponeerd door de Zwitser Werner Thomas - heeft een aantal mensen schat- en schatrijk gemaakt. Niet in de laatste plaats Werner Thomas zelf, die zijn nummer in zo'n 370 versies herboren heeft horen worden. Iedere keer dat zijn meesterwerkje - in welke versie dan ook - op de radio wordt gedraaid, ontvangt Werner nog steeds keurig netjes zijn royalties.
Is de Vogeltjesdans te gelijken met - ik noem maar wat - de Bohemian Rhapsody? Is Werner in dezelfde categorie te plaatsen als Leonard Bernstein en en Bob Dylan? Ik twijfel een beetje.
Een tweede misvatting, is het idee dat creatieve kwaliteit er blijkbaar gewoon ineens moet zijn. Het is totaal onnodig om talenten te ondersteunen of een goed stuk opleiding te bieden. Een beetje pianist schop je gewoon achter die piano en een paar jaar later heb je weer een nieuwe Wibi Soerjadi. Nu is Wibi een uitzonderlijk talent, maar een pianist met 5% minder talent is nog steeds meesterlijk. Alleen heeft die net wat meer jaren nodig om een redelijke boterham te verdienen. Volgens velen is die laatste echter niet echt de moeite waard. Slechts een amateur. Goed zat voor een musical op de basisschool, maar verder moet hij werken met z'n luie reet. Die prutser!
Wordt dan echt gewoon vergeten dat het keihard werken, heel veel oefening en enorm veel inspanning kost om iets te bereiken? Om echt goed te worden? Jimmy Hendrix werd ook altijd aardig wat talent toegekend. Geen verkeerd gitaristje zeg maar. Maar was dat enkel en alleen talent? Nee! Hij speelde gewoon bijna zijn hele bewuste leven negen uur per dag gitaar!
Frans Duijts is inmiddels verkozen tot de beste zanger van Nederland. Achtereenvolgens zijn de Toppers, Sieneke en de 3JS volkomen mislukt op het Europees Festival Der Wansmaak. Alle vier deze namen, boeren nog steeds verdomde goed. Hoewel ik vermoed dat Sieneke aardig wordt uitgemolken door die Marianne Weber (makkelijk slachtoffer).
Mijn bescheiden mening? Allemaal bagger! Slecht! Goedkope shitzooi! Maar wel de shitzooi die het kabinet met liefde omarmt als het toppunt van de Nederlandse kunst en cultuur. Het kost ze namelijk niets en het brengt nog op ook.
Toch nog even een gewetensvraag voor de dames en heren politici, die het nu voor het zeggen hebben en zo'n grote bek opzetten over de zinloosheid van de ondersteuning van jong en beginnend talent. Hebben ze allemaal Sha-La-Lie van Sieneke al als muziek voor hun begrafenis gekozen? Of laten ze liever die prutser van een pianist een stukje Mahler spelen?