Ik ben verliefd!

Worden mannen sneller verliefd op vrouwen? Of word ik zelf sneller verliefd dan andere personen? Of juist niet? Ik weet het niet, maar het is voor mij alweer enige tijd geleden dat ik mij zo heb gevoeld. En waarom word ik verliefd? Waarom niet eerder en waarom niet op een ander? Er is een meisje dat mij leuk vindt en sindsdien staat mijn wereld op zijn kop en draait m'n maag als een droogtrommel in de rondte. Ik voel vlinders. Ik ruik ze zelfs. En ik zie ze overal, door m'n roze bril.

Maar waarom vind ik haar nu zo leuk? Ik vind het fijn om aardig gevonden te worden. Er is eigenlijk ook geen legitieme reden om mij niet aardig te vinden. Dat vind ik en velen anderen met mij. Maar evenzoveel anderen vinden dat dan ook weer niet. Deze mensen vind ik dus niet aardig. En zo hoort het verdomme ook. Mij niet aardig vinden, dan ik jou ook niet! Oog om oog, tand om tand, zeg maar. Maar dit meisje vind ik toch wel erg leuk. Vind ik haar dan zo leuk, omdat ze mij ook zo leuk vindt? Vind ik alle meisjes leuk die mij ook leuk vinden? Misschien wel. Want zo'n meisje met een atypische maar verfijnde smaak in mannen (ik) moet natuurlijk wel leuk zijn. Meisjes die mij leuk vinden, vind ik dus eigenlijk per definitie terugleuk. Ik ben een soort van terugleuker.

Er zijn meiden die iedereen mooi vindt, maar die ik dus niet per se leuk vind. Terwijl meiden die mij leuk vinden, ik weer per definitie stuk voor stuk mooi vind. Maar ik ben nu dus ook verliefd. Althans, zo voelt het wel. Dat zou volgens mijn kromme logica moeten inhouden dat zij ook verliefd op mij is, want anders ben ik het niet op haar. Goed nieuws dus. Ontluikende, prille liefde. Dat is altijd leuk en zeker voor mij, omdat het hier in de eerste plaats natuurlijk over mezelf gaat.

Mijn humeur is niet stuk te krijgen en alles is nu leuk (behalve natuurlijk die niet-leuke mensen). In de zeikregen naar huis fietsen? Lachen man! Ik doe het fluitend en luid zingend, terwijl de mensen in de omgeving mij aanstaren alsof ik gek ben geworden. En dan die starende menigte toeschreeuwen: "Ik ben verliefd! U hoort het goed. Ikke wel. En u misschien ook wel, maar ik zeker weten. Jippie!" Ik kan u overigens verzekeren dat die starende blikken dan eerder toe dan af zullen nemen. Maar dat maakt mij niet uit, want ik? Juist. Ik ben verliefd.

Maken ze het uit dan zijn vrouwen weer de veroorzakers van veel ellende, maar een ander haalt je evenzogoed weer uit de put. Wellicht dat ik hier volgende week schrijf over de dekseltjes die voor mijn potje waarschijnlijk allemaal al uit de handel zijn genomen. Dat mijn schoonmoeder geen kinderen kon krijgen. Of dat de zomer is begonnen, maar de langste dag alweer ver achter ons ligt en de donkere tijden daarom in aantocht zijn...
Maar niet vandaag, want vandaag ben ik verliefd!