Help, ik wil een echte man!
Na “Help, mijn man is een klusser”, “Help, mijn kind is te dik”, “Help, mijn man weet niet waar mijn G-spot zit” en andere realityzooi is er nu weer een nieuw concept: “Wie trouwt mijn zoon?” Het woord 'help' ontbreekt nog aan de titel, maar dat roept de kijker al direct zodra de eerste man zichzelf laat voorstellen door... zijn moeder. Is het programma echt nieuw? Nee, natuurlijk niet, want in Boer Zoekt Vrouw waren er immers ook vele mannen die onder de plak zaten bij hun moeders. Maar die boeren waren tenminste nog echte mannen. Dit programma draait om thuiswonende softies, die bij voorbaat kansloos zijn.
Ergens is er iets grondig misgegaan in onze maatschappij. Vrouwen zijn zo ver geëmancipeerd, dat ze alles zelf kunnen. Ze werken, verdienen hun geld, doen de boodschappen, het huishouden en hangen als het nodig is hun eigen keukenkastjes op. Vrouwen kunnen in min of meerdere mate autorijden en als 'ie stuk is, weten ze genoeg van techniek om de wegenwacht te bellen met hun mobiele telefoon. Vrouwen hebben ineens over alles een mening en steken die niet langer onder stoelen of banken. En het ergste is nog, dat zo'n vrouw bijna geen man meer nodig heeft.
Hoewel de vrouw tegenwoordig alles zelf kan, heeft ze voor drie kleine dingetjes nog steeds een man nodig: seks, aandacht en zijn mening. Seks kan ze met iedere willekeurige man hebben, maar ze zal pas echt bevredigd worden als ze ook genoeg aandacht van hem krijgt. Ze wil dat hij oprecht attente complimentjes aan haar geeft en dat hij naar haar luistert als zij hem iets vertelt. Hij hoeft geen oplossingen aan te dragen, maar alleen bedachtzaam een ja of nee te laten vallen, terwijl hij zo nu en dan een vraag stelt om haar door te laten praten. Tot zover kan een vrouw met iedere man een relatie beginnen. Maar na twee maanden heeft ze ineens zijn mening nodig. En dan gaat het mis.
Ergens is er iets grondig misgegaan in onze maatschappij. Mannen zijn te metro geworden. Ze kunnen niets meer zelf, tenzij ze van iemand een opdracht krijgen om iets te doen. Die iemand is steeds vaker een vrouw. Dus om aan zijn trekken te komen, heeft de man geleerd dat hij zich moet aanpassen aan de vrouw. Om seks te krijgen, geeft hij haar complimentjes en luistert naar al haar verhaaltjes. Als zij ineens iets nodig heeft, zoiets als schoenen, rechthangende keukenkastjes of een chauffeur om haar naar haar werk te brengen zodat ze niet hoeft in te parkeren, dan staat hij altijd voor haar klaar. Zij lijkt gelukkig te zijn, dus is hij ook gelukkig.
Maar na de tiende klus die hij goed heeft uitgevoerd, gaat het ineens mis. Ze vraagt hem om zijn mening, hij praat haar weer naar de mond en dan zou het goed moeten zijn. Maar het is niet goed. Ze wordt boos. Hij weet zich geen raad meer en is stil. Zij wordt nog bozer, want ze verwacht dat hij eindelijk eens zijn mannetje zou staan. Zolang hij geen 'nee' kan zeggen, gelooft ze niet meer in zijn adviezen. De vrouw moet en zou de man testen op zijn vaardigheden, om te zien of zij in het geval van nood ook iets aan hem heeft. Hij moet dus stevig in zijn schoenen staan. Maar zij heeft hem zo gedresseerd, dat ze nu als een heet strijkijzer over hem heenwalst. En hij zit met de blaren.
De mannen die meedoen aan het programma “Wie trouwt mijn zoon?” zijn nog erger gedresseerd door hun moeders, dan de mannen die zich naar een willekeurige vrouw schikken in een relatie. Deze mannen kunnen niet tegen hun moeders zeggen dat ze moeten ophouden met het gelul over haar schoenen, ze kunnen niet zeggen dat ze niets meer hebben gehoord toen hun moeder de woorden 'kapper' en 'krullen' lieten vallen. Het enige wat deze mannen kunnen zeggen is “dankjewel”, zodra de boerenkool met een stevige worst en een flinke scheut jus weer voor hun neus staat te dampen.
In het programma “Wie trouwt mijn zoon?” zullen sommige mannen zeker wel een vrouw vinden. Vooral als ze dol is op camera's en zo lang mogelijk in beeld wil blijven. Maar zodra ze ook maar een beetje een eigen mening heeft, is het bij voorbaat gedoemd te mislukken. Na twee maanden zal de man weer als een wegwerpspeeltje aan de kant liggen, omdat hij 'te lief' is. In vrouwentaal betekent dit: “Ja, nou ja, hij deed echt alles voor me en hij zei nooit eens 'nee'. Wel lief hoor, maar ik wil dat hij ook eens zegt wat hij echt denkt. En dan niet: "De boerenkool van mijn moeder was altijd veel lekkerder."”
Hopelijk doorzien de moeders de vrouwen een beetje, zodat hun zoons geen flater zullen slaan op televisie. Hopelijk zijn er genoeg vrouwen die te verlegen zijn om op tv te komen, maar waarvan een zus of vriendin hen stiekem opgeeft, want een sterkere vrouw dan dat kunnen die softies niet aan. Hopelijk selecteert de redactie ook nog wat lekkere stoten om mee te doen. Zij zullen genoeg inspiratie bieden voor een nieuwe realitysoap, die heel veel dichter bij de realiteit ligt dan kansloze sukkels bij hun moeder weg te halen. Ik weet de titel al: “Help, ik wil een échte man!”