Werven zonder wenkbrauwen
“Goedenavond meneer, mag ik een paar minuutjes van uw tijd?” Wanneer meneer duidelijk maakt dat dat niet mag, loopt de werver vol goede moed door naar de volgende deur. Wanneer meneer wel toestemming geeft, begint de werver het standaardverhaal: “Mijn naam is dinges en ik loop voor iets . Wij zijn op zoek naar donateurs die elke maand zo veel euro overhebben voor dit goede doel. Met uw geld kunnen wij onder andere dit, dat en nog iets. Verder zitten er geen verplichtingen aan en kunt u op ieder moment uw donateurschap stopzetten.”
Donateurs voor goede doelen werven is een populair bijbaantje onder studenten. Dit gebeurt namelijk niet op vrijwillige basis. Sterker nog, er zit een flinke bonusstructuur achter: het loon stijgt exponentieel per extra donateur binnen een shift. Enkele medestudenten hebben mij nu gevraagd ook bij het wervingsbedrijf te komen werken. Want ja, ook als ze nieuwe collega’s weten te werven levert hen dat geld op. Aan de ene kant trekt het me wel: flink geld verdienen en ondertussen ook nog het goede doel helpen. Maar ik vraag me af of het wel zulk leuk werk is. Als ik hoor dat ze elke keer weer hetzelfde standaardverhaal ophangen, denk ik: dat moet veel leuker kunnen.
Die medestudenten zijn regelmatig op pad om donateurs voor Cliniclowns te werven. Daarbij hebben ze een rode neus op. Dat valt op, spreekt de mensen aan en maakt het allemaal net even wat concreter en visueler. Bij andere goede doelen gebeurt dat echter niet. Waarom niet? Zo moeilijk is dat toch niet? Voordat je aan het werk gaat even een half uurtje in de schmink, om de wenkbrauwen weg te werken en een latex kaalkop op te zetten. “Goedenavond meneer, mag ik een paar minuutjes van uw tijd? Mijn naam is Robert en ik loop voor KWF Kankerbestrijding.” Dat werkt confronterend en moet volgens mij echt meer donateurs opleveren.
In een pandapak op pad voor het Wereld Natuur Fonds of met een nepgeweer onder de arm voor War Child. Voor Plan Nederland aan de mannen die opendoen vragen of ze de was wel eens doen, en aan de vrouwen of ze de auto wel eens wassen. Een sjekkie draaien tijdens het lopen voor het Astmafonds, of voor Alzheimer Nederland ... ehm ... man, daar had ik net nog een leuke voor bedacht. Nou ja, die schiet me wellicht later wel weer te binnen.
Mijns inziens moet dat echt werken, een beetje origineel bezig zijn met dat werven. Maar als ik daar aan het werk ga, is het wel te hopen dat ik niets voor de Leprastichting hoef te verzinnen.