Plat Haags: Buurborstjes en Hoofddoekjes
In de rubriek Plat Haags nemen ArchEnemy, TheGrandWazoo en Driek Oplopers op zondagmiddag het Nederlandse politieke landschap onder de loep. Driek vanuit zijn gezellige studeerkamer met een liter koffie, ArchEnemy vanuit zijn ziekbed met een berg medicijnen en TheGrandWazoo vanuit het gemoedelijke Limburg.
Driek, je krijgt de groeten van mijn Egyptische buurman! Wegens zijn overmediterrane afkomst praten we vaak over de schutting en over zaken die ons land aangaan. Veel met Egypte heeft hij niet meer, zijn vader was Egyptisch, zijn moeder Italiaans, zijn kinderen Nederlands. Hij woont hier langer dan vijfentwintig jaar -allochtoon klasse B4- en is in de dagelijkse lokale omgang prima geïntegreerd. In zijn privétijd wil hij nog wel eens ballistische lezingen houden voor zijn gezin die de muren van belendende percelen weten te doorboren; ze zijn helaas in een opgewonden Arabisch dialect dat ik zo gauw niet thuis kan brengen.
Nou is mijn stem er ook een die er wezen mag, dus zo nu en dan praten we op mijn uitnodiging door de muur over de schutting -zijn familie zit in tuinmeubilair- en de politiek, al naar gelang het tijdstip en drankmisbruik. Mijn woonkamer grenst alleen aan de zijne, aan mijn andere kant is een poortje naar de achtertuintjes, dus ik kan mijn logopedielessen ongehinderd opvoeren. Het is goed om te weten dat het overbruggen van onze culturen dwars door betonnen platen heen gaat.
Een van onze onderwerpen betrof natuurlijk dat gehoofddoek van de afgelopen week. Zijn zeventienjarige dochter draagt er geen, en ik begin te betwijfelen in hoeverre dat verstandig is, 'ze is immers druk bezig een ver-domd lekker wijf te worden', schreeuwde ik complimenterend. Daar wilde hij niets van weten brulde hij terug, zijn dochter moest alles zelf kunnen kiezen. Ik wilde er toch even op doorgaan en bulderde overpeinzend door over de functie van de hoofddoek, en dat het inderdaad respect afdwingt van vooral die groep jongens die doorgaans hun handen -en wat er verder onder meedoet- zo lastig thuis kunnen houden, de arme slachtoffers van hun eigen reflexen.
Of ik zijn dochter wel eens ruzie had horen maken. Ja, dat had ik. Soms ging ze door onze gedachtewisseling heen met een stem die behanglijm liet verpulveren. Ze schijnt maaltijden op te kunnen warmen door ze dwingend toe te sissen. 'Geen jongen die het in zijn hoofd haalt ('en wat er verder onder meedoet' zeiden we allebei tegelijkertijd) om iets tegen haar wil in te doen'. 'Maar daar is die hoofddoek toch voor? Om de man te beschermen tegen alles wat mis kan gaan als hij.. Ik vind dat daar een punt te vinden is, als ik naar je dochter kijk word ik serieus pedocurieus'.
Ergens begreep hij dat ook wel, dat hebben overmediterrane vrouwen nou eenmaal. Er is een bepaalde leeftijd waarin ze zo godvergeten lekker zijn dat er grote ongelukken kunnen gebeuren. Kijk maar naar Italië, Silvio gaat misschien voor gaas omdat hij zijn kruidenbuiltje in een zeventienjarig Marokkaans meisje marineerde. Aan de ketting ermee zeg ik, en goed ingepakt vervoeren. Pas als ze afgeleefd genoeg zijn mogen ze zonder boerka over straat, maar dan wel onder een hoofddoek omdat ze er dan gek genoeg ineens angstig lelijk uitzien.
Ik vind het vreemd in een land als het onze waar de wet de vrouwen beschermt tegen seksueel joyriden, en de hoofddoek eigenlijk een uiting is van een andere wet, dus daarmee een conflict met een seculiere wet zoekt, maar dat terzijde. Alles vanuit het Midden-Oosten van rond de achttien hou je goed ingepakt binnen, het liefst met handboeien aan de verwarming. Pas als ze op is mag je met haar naar buiten, prima regel. Maar zijn dochter wilde slapen, en ik had pas behangen.
De volgende dag had Geert ineens iets tegen bankiers en ging er een wet door de kamer die de bonussen eenmalig met 100% ging belasten. En dat moest dan 'extreem-rechts' voorstellen, mijn buurman snapte er niks meer van. Ik heb hem geduldig uitgelegd dat Geert een simpel politiek recept volgt van socialisme en nationalisme, dat heeft eerder ook al eens prima gewerkt. En socialisme kom je in allerlei smaken tegen, maar vooral als iets of iemand nadrukkelijk ergens de baas over wil spelen, dat hadden we allebei weer net geleerd van Kadhaffi. 'Jammer dat het nationalisme nu alleen maar van boze mensen afkomstig is, want die vinden vaak dat er van alles moet veranderen, maar dat anderen dat dan maar moeten opknappen. En hoe meer er zijn, hoe minder er kan veranderen'.
Een wijsheid een shoarmaboer waardig. Begrip hebbende voor mijn gezondheid trakteert hij me wel eens op een schoteltje, zonder broodjes, maar wel met spartelsaus en wiebelfrietjes. Voor mij een risicovolle traktatie, maar hoe kan ik het nou weigeren als zijn dochter het langs komt brengen? De twee euro voor haar die ik dan per ongeluk op de deurmat laat vallen geven me de mooiste seconden die een midlifecrisis je ongegeneerd laat meemaken. Telkens weer.