Oortjes of geen oortjes?

In de Tour de France van vorig jaar was de tweede etappe een gedenkwaardige. In die etappe kwamen in de Ardennen talloze renners ten val, waaronder de favorieten Contador, Armstrong en de gebroeders Schleck.
Cancellara was wel in de voorste gelederen, samen met Gesink en Menchov, die toen nog voor Rabobank reed. In eerste instantie leek die groep door te rijden, maar op aandringen van Cancellara werd er gewacht op de rest van het peloton. Ik vroeg me toen af hoe die reactie tot stand was gekomen. Had hij het zelf bedacht of had zijn ploegleider het hem in zijn oor getoeterd? Zijn ploeggenoten, de Schlecks, lagen namelijk allebei op de natte grond. Ik denk dat het Bjarne Riis is geweest die deze slimme zet heeft bedacht. Later in de Tour is Gesink eens gevallen en toen heeft er niemand gewacht. Wat zou er gebeurd zijn als de renners die Tour zonder oortjes hadden moeten rijden? 

Vorige week woensdag zag ik Dwars door Vlaanderen en dat was een verschrikkelijk leuke koers om naar te kijken. Waarom? Geen oortjes. De ploegleiders hebben moord en brand geschreeuwd en zelfs gedreigd te gaan staken, omdat ze de oortjes te belangrijk vonden in verband met de veiligheid van de renners. Gelul. Ze willen gewoon de touwtjes in handen houden, omdat ze hun renners niet vertrouwen in de koers. En waarom werd wel in Dwars door Vlaanderen duidelijk.
Er was een kopgroep met de Belgen Amorison, Goris en Hollanders en de Nederlander Veelers. Het peloton liet ze begaan, maar op de bergjes testten de ‘groten’ wel hun benen. Cancellara, Boonen, Flecha en Van Avermaat reden een paar keer het peloton in stukken, maar gingen niet door. Daarvoor was ook geen reden, want de kopgroep was binnen bereik. Twee renners wilden nog niet capituleren voor het peloton. Amorison en Goris bleven voorop en kregen twintig kilometer voor de finish steun van de Belg Nuyens en de Brit Thomas. Het werd een secondespel in de laatste kilometers. Iedere keer dacht ik: ze gaan ze pakken, maar dat gebeurde dan niet. De renners in het peloton moesten zelf denken en dachten verkeerd.
Natuurlijk, met oortjes in misrekent het peloton zich ook wel eens en grijpt naast de massasprint, maar dit keer konden ze de kopgroep al kilometers lang pakken. Het leek wel of ze geen sprint wilden en er waren toch echt wel sprinters aanwezig. Tyler Farrar won namelijk op luttele seconden de sprint van het peloton en werd derde. Gewoon stom van ze.

Vorig weekend heb ik naar de E3 Prijs Harelbeke gekeken. Weer geen oortjes, weer een leuke koers met veel strijd en misverstanden. Hoewel het in dit geval niet door de misverstanden kwam dat Cancellara won. Hij reed gewoon iedereen uit het wiel.
De koers was echter wel leuk en dat kwam naar mijn mening omdat de renners nu zelf initiatieven konden ondernemen. Geen ploegleider die de Belg Vanmarcke in zijn oor toeterde dat hij op zijn makkers moest wachten die op het moment dat hij demarreerde uit de kopgroep het peloton net op sleeptouw hadden genomen in opdracht van wereldkampioen Hushovd. En ook niemand riep hem terug toen ploeggenoot Haussler er samen met Tankink aankwam. Lullig voor Garmin, want nu hebben ze niet gewonnen. Met oortjes zouden ze echter ook niet hebben gewonnen en de koers was zo wel veel leuker dan wanneer alles weer zou zijn geregisseerd vanuit de volgwagens. Een renner die de oortjes zeker niet nodig heeft, is O’Grady. Ook die reed in de oorspronkelijke kopgroep en toen hij merkte dat zijn kopman Cancellara er aan kwam, liet hij zich uit eigen beweging terugzakken uit de kopgroep om zijn kopman even bij te staan in het kopwerk. Op die manier kon de Zwitser even ‘uitrusten’ voor hij zijn definitieve jump plaatste. Hoewel die definitieve jump eigenlijk een reactie was op een demarrage van Tankink.

Als renners zelf de beslissingen mogen nemen, krijg je veel meer strijd. Daar ben ik van overtuigd. Ze maken natuurlijk ook fouten, maar dat kan de koers nu juist leuk maken.
En het argument van de ploegleiders dat het voor de veiligheid van de renners is? Bullshit. Zijn er ongelukken gebeurd in de afgelopen koersen zonder oortjes? Ja, er zijn valpartijen geweest, maar die zijn er met oortjes ook.

Jens Voigt heeft een ongeluk met de Nederlandse renner Lugten als voorbeeld gesteld om aan te geven hoe het zonder oortjes mis kan gaan. Lugten werd vorig jaar in een Franse wedstrijd aangereden door een automobilist die de Nederlander schepte en lag daarna tien dagen in coma, had een schedelbasisfractuur, ernstig hersenletsel en zijn rug op drie plaatsen gebroken.  Hij is nu weer bezig om terug te komen. Voigt stelt dat de jury de renners via de communicatie van de ploegleiders nu niet snel op de hoogte kon brengen van de auto.
Die auto negeerde echter een stopteken van een van de verkeersregelaars en was al enige tijd tegen de richting van de renners aan het rijden. De koersradio had het al omgeroepen en er rijden altijd agenten op motoren voor de renners, dus wellicht hadden die wel snel geïnformeerd kunnen worden. Ook in ritten met oortjes gebeuren zulke onvoorzienbare ongelukken, dus om nu één ongeluk als maatgevend te stellen, vind ik overdreven.

Vandaag was de Ronde van Vlaanderen. Die is altijd interessant en leuk om naar te kijken. Oortjes of geen oortjes maakt dan niet uit. Het leek alsof Cancellara weer zou winnen, maar hij had zichzelf dit keer overschat. Nuyens zou nooit hebben gewonnen wanneer Cancellara niet al op veertig kilometer van de finish was gedemarreerd. De ploegleider van Cancellara had geen reden om de Zwitser terug te roepen via de oortjes. Zo ging het immers vorige week tijdens de E3 Prijs Harelbeke ook. Maar dit keer won niet de sterkste, maar de slimste en dat was Nuyens. 

Het gaat echter niet alleen om de grote klassiekers. Die zijn toch wel boeiend over het algemeen en ook ploegleiders maken dan wel eens fouten. Het gaat om bijvoorbeeld de etappes in de Tour de France. Juist daarin hebben wij als kijkers behoefte aan meer onvoorspelbaarheid en dat kan alleen zonder oortjes.

Voor mij is het dus wel duidelijk. Geen oortjes. Dat maakt de koers interessanter en minder voorspelbaar. Ik hoop dan ook dat de ploegleiders de strijd om de oortjes zullen verliezen. Maar ja, er is alweer een ander middel op komst. En Garmin en HTC zullen dat wel leuk vinden en snel hebben gerealiseerd. Sms’jes naar de fietscomputers. Dat wordt lachen als de renners dan een sms’je terug moeten sturen. Ik denk dat we dan nog meer valpartijen krijgen.