We gaan matten in Libië

Jean-Paul (Days-Of-Wild)

We doen weer mee met de grote jongens. We horen er weer bij! Het Nederlandse leger mag meevechten in Libië. Ho, ho, het Nederlandse leger ondersteunt de coalitiestrijdkrachten die in VN verband een no-fly zone boven Libië handhaven en we doen mee met de NAVO-actie om een wapenembargo te handhaven. Dat we het wel even over de juiste zaken hebben. We gaan niet zomaar oorlogvoeren. Dat is ook niet de bedoeling. Het doel van de hele operatie is het beschermen van de Libische burgers tegen de strijdkrachten van kolonel Khadafi. Het doel is niet om Khadafi uit te schakelen. Een nobel streven. Ja, ja.

Dit hele gebeuren is opgestart door Frankrijk. Waarschijnlijk omdat ze niet mee mochten doen met Irak en Afghanistan, omdat ze de Amerikanen beledigd hadden. Zelfs de Duitsers mochten de NAVO actie in Afghanistan ondersteunen. Dus de Fransen, met name Sarkozy, moesten hun eigenwaarde weer een boost geven en vooral hun positie in Europa verstevigen. Duitsland werd veel te machtig. Maar waarom nu? Waarom Libië? Het begon allemaal in Tunesië. Dat leek nog een incident. Daarna viel Egypte. Dat was een redelijk geweldloze revolutie, dus daar viel geen eer te behalen. Bovendien was Mubarak een trouwe bondgenoot dus daar zou de VS nooit aan meewerken.

Op meerdere plaatsen ontstaat onrust, waaronder Jemen, Soedan, Bahrein, Oman en Libië. Op meerdere plekken wordt geweld gebruikt, met name in Jemen, Bahrein en Libië. In Bahrein wordt ingegrepen door Arabische landen die daar geen revolte willen. Libië is het enige land in de regio dat door vrijwel elk land in de wereld gehaat wordt, althans Khadafi wordt gehaat. De dolle hond, zoals hij vaak genoemd wordt. Hij doet inderdaad dingen die niet kunnen en stuurt het leger op de rebellen af. De rebellen, zo wordt de oppositie inmiddels genoemd. En daar ziet Frankrijk zijn kans. Geen van de grote landen zal een veto uitspreken om een actie tegen Libië te blokkeren, mits de resolutie zorgvuldig is opgesteld, en de andere landen zullen deze wel willen steunen. En zie: Frankrijk staat weer in het middelpunt van de macht als architect van Operation Odyssey Dawn. Over de ruggen van de Libiërs.

De resolutie wordt aangenomen, er mag een no-fly zone boven Libië ingesteld worden. In eerste instantie moeten de burgers van Benghazi beschermd worden. Of liever er moet voorkomen worden dat het regeringsleger de opstandelingen die zich in de stad verschanst hebben plat kan bombarderen. Een colonne militaire voertuigen bij Benghazi wordt kapotgeschoten en afweergeschut uitgeschakeld. In Tripoli wordt het hoofdkwartier van Khadafi aangevallen; hijzelf blijft ongedeerd. Want dat is ook niet het doel, zegt men keer op keer. Maar het zou niet erg zijn als het wel gebeurt, denken ze erachteraan. Er komt al snel kritiek op de bombardementen van Rusland, China en Arabische Landen. Er zouden burgerslachtoffers zijn gevallen en er wordt meer gedaan dan alleen het instellen van een no-fly zone.

Amerika, dat op de een of andere manier altijd weer de leiding heeft bij dergelijke operaties, laat weten dat ze niet al te lang mee blijven doen. De druk van China zal te groot zijn en ze hebben toch al zo veel op hun bordje, maar ja, dan moet je maar niet op drie plekken tegelijk een oorlog beginnen. Maar Frankrijk is niet meer te stoppen. De actie in Libië is nog maar amper begonnen of ze beginnen al over Jemen. Dus mag ook Nederland meedoen. We stonden niet te dringen. De regering had nog een beetje een nare smaak in de mond van een hopeloos mislukte helikopter-evacuatie. Nou, mislukt. De persoon in kwestie is thuis gekomen, alleen de bemanning van de helikopter is een aantal dagen gevangen genomen en we zijn de helikopter kwijt. Een dure evacuatie, die heel knullig is uitgevoerd. Los nog van de vraag of het echt nodig was.

Maar we laten ons daardoor niet uit het veld slaan. Als het nodig is, dan dragen we ons steentje bij. In tegenstelling tot Duitsland, dat niet mee wil werken aan een NAVO-actie voor het controleren van het wapenembargo, omdat er mogelijk wapens gebruikt moeten worden. De Awacs die zij ingezet hebben, worden teruggetrokken. Maar daar komen wij, met F-16's, een tankvliegtuig en een mijnenjager. Wij bemoeien ons weer met een oorlog, want dat is het gewoon, geen uitvoering van een resolutie. Onze vliegtuigen zullen echter niet schieten. Typisch Nederlands. En we doen het voor drie maanden en dan gaan we kijken of we het nog wel zien zitten. Met Nederland als bondgenoot heb je geen vijanden meer nodig. Alleen nog parlementaire enquêtes.

Zolang Khadafi blijft zitten zal dit wel eens een langdurig conflict kunnen gaan worden en is er geen duidelijkheid over de uitkomst. Er zouden geen grondtroepen ingezet gaan worden. Ik hoop voor de Libiërs dat dat niet gebeurt en zeker niet dat ons leger daar komt om de strijdende partijen uit elkaar te houden. Ik weet niet of Srebrenica ze iets zegt. De kans blijft bestaan dat de burgeroorlog die er is alsnog uit de hand loopt. De opstandelingen hebben ook wapens en zijn vast van plan om Khadafi en zijn aanhangers te verslaan. Dan zijn wij mede schuldig aan de dood van alle mensen die daarbij vallen.

Het beschermen van burgers is een goede zaak. Het jammere is dat het zo selectief gebeurt. Een gedeelte van de burgers van Libië is in opstand gekomen tegen het regime. Het regime doet haar best om de macht te behouden. Het resultaat is een burgeroorlog. Er zijn vele burgeroorlogen in de wereld gaande of gaande geweest, waar zelden of nooit bij werd ingegrepen. Is dat goed of fout? In principe is het een interne aangelegenheid van het land zelf. Als we gaan ingrijpen om onschuldige burgers te beschermen, doe het dan overal. In Ivoorkust dreigt ook een burgeroorlog. In Angola heeft jarenlang een burgeroorlog gewoed. In Soedan is deze al vele jaren gaande. Maar ach, die mensen mogen sterven wat de internationale politiek betreft, want daar valt niets te halen, geen eer en geen goederen.