Mooie sportweek

Mijn column van vorige week had nogal een nostalgisch tintje. Straatvoetbal in de vorm van één tegen één, ‘afmakertje’, simpelweg doeltje trappen en ‘tienen’, de herinneringen kwamen allemaal boven. Toeval of niet, afgelopen dinsdagmiddag stond ik zelf weer op een pleintje te ‘tienen’. De vorige keer dat ik een balletje had getrapt kan ik me niet eens herinneren, dus dit was vrij uniek. Het lentezonnetje in de lucht en het biertje in de hand maakten het plaatje compleet. En ook al was het niveau niet bijzonder hoog, voor mij was het een mooi sportmoment.

Diezelfde avond zouden FC Barcelona en Arsenal ook voor mooie sportmomenten moeten zorgen. En dat ook nog eens op hoog niveau. Het werd wat mij betreft een teleurstellende avond. Natuurlijk, Barça speelde sterk, combineerde er lustig op los en de eerste goal van Messi was briljant. In eerste instantie dacht ik nog dat hij de bal via de keeper toevallig terugkreeg, maar de herhaling liet zien dat hij de bal op bijna onmogelijke wijze over de doelman wipte om vervolgens binnen te schieten.

Maar de statistieken na afloop lieten zien wat ik al voelde tijdens de wedstrijd: dit was geen wedstrijd. Minder dan 40% balbezit voor Arsenal en geen enkele doelpoging van de Londenaren. Je kunt vinden dat de scheidsrechter de avond kapot heeft gefloten, maar mijns inziens lag de teleurstellende avond aan de instelling van Arsenal. De ploeg van Wenger kwam niet om te voetballen, maar om zakelijk de volgende ronde te bereiken. Ze hadden geen enkele intentie om mooie sport te laten zien. Gelukkig strafte Barcelona het anti-voetbal af.

Ook de donderdag stond voor mij in het teken van mooie sport. In de middag stond er schaatsen op het programma: het WK Afstanden in Inzell. Gelukkig liet de NOS zien wat mooie sport is. Dat begon al bij de analisten, want ze hadden Ria Visser ingeruild voor Anni Friesinger. Goeie deal wat mij betreft. Verrassend genoeg werd het nog mooier, want Ireen Wüst wist Martina Sáblíková voor te blijven op de 3000 meter. Het interview met de winnende Wüst liet ik aan mij voorbijgaan. Als ik die hoor praten ben ik haar mooie prestatie al gauw vergeten en zit ik me alleen maar te ergeren.

De avond bracht ik door in een sporthal in Emmen, waar werd gehandbald. Dat had ik nog nooit live gezien, maar ik vind het een mooie sport. Tenminste, van wat ik heb gezien, want ik zat bij het dameshandbal.

Op vrijdag en zaterdag was het opnieuw mooi om sportfan te zijn. Wüst won de 1500 meter op indrukwekkende wijze door vol op de aanval te rijden. Het werd zelfs een compleet Nederlands podium dankzij Diane Valkenburg en Jorien Voorhuis. Enige nadeel hieraan was dat de NOS het nodig vond om Voorhuis te interviewen. Na Wüst heb ik nu een tweede schaatsster op mijn zwarte lijst staan: ook wanneer Voorhuis aan het woord komt, zap ik weg. Een dag later werd de dubbelslag van de Nederlandse mannen op de 10 kilometer door Herbert Dijkstra mooi verwoord: Bob de Jong en Bob de Vries zijn een tweemansbob.

Helaas zag en hoorde ik dit pas die avond in het sportjournaal, want in de middag zat ik in Omnisport Apeldoorn. Over 10 dagen vinden daar het WK baanwielrennen plaats en nu was er een klein toernooi ter voorbereiding. Alleen erg jammer dat alle wereldtoppers ontbraken en Teun Mulder het na het ochtendprogramma ook voor gezien hield. Eén naam was echter nog aanwezig: Jordi Vrancken. Wie? Jordi Vrancken, een pas 14-jarige Belg. Niet aanwezig op het WK straks, maar hij liet nu verschillende beloften en junioren van enkele jaren ouder achter zich. Die zien we over een paar jaar wel op het WK verschijnen.

In datzelfde sportjournaal die avond zag ik beelden van de wielrenners in Parijs-Nice. Wat een fantastische beelden. De rit naar de zon werd een rit door de regen. Natuurlijk met veel valpartijen als resultaat, met zelfs een renner die onder een geparkeerd busje naast de weg schoof. Rémy di Grégorio wist de etappe te winnen, maar het had niet veel gescheeld of ook hij had het asfalt gevoeld. “Dat wordt rosbief vanavond”, had Mart Smeets dan weer kunnen zeggen.

Mooie sportmomenten en mooie beelden allemaal. Maar het mooiste sportmoment van de week is voor mij toch dat hakballetje van mijzelf dat binnenvloog.