Schattige meisjes
Op momenten dat ik in de trein zit heb ik er een hekel aan als er van die dellerige meisjes in de buurt komen zitten. Luid sprekend of telefonerend zitten ze op te scheppen ‘hoe los' ze de afgelopen avond zijn gegaan, wetend dat de hele coupé kan meeluisteren. Ik heb een hekel aan hen omdat ze enorm veel aandacht vragen, alsof ze dat tekort komen. Daarnaast vind ik dat een goed product zichzelf verkoopt; een mooie vrouw met een mooie persoonlijkheid zal niet om een man verlegen zitten.
Sommige fundamentalistische, christelijke groeperingen rangschikken de vrouw nog onder de man en houden er rare ideeën rondom aantrekkingskracht tussen beide seksen op na. Op een strengchristelijke basisschool is het voor een mooi meisje verboden om met een mooi jongetje verkering te nemen, zoenen is uit den boze. Maar de indoctrinatie gaat door op verdere leeftijd; en dat is niet alleen gebaseerd op mijn eigen leven, maar ook omdat ik pas nog zo'n fundamentalistisch echtpaar sprak. Het echtpaar had hun dochter op koor gestopt, een speciaal christelijk koor waar alleen maar mensen van hetzelfde soort zitten. Het is een gemengd koor, maar verliefdheid is verboden: ‘Iedereen moet kuis en rein blijven voor de Heer'. Als de dochter van het fundamentalistische echtpaar ten huwelijk wordt gevraagd moet ze te allen tijde instemmen, ‘want dat is dan Gods wil'.
Dat soort groeperingen zijn eng. Niet alleen omdat ze verliefdheid verbieden, maar ook over ‘Gods wil'. Is het de wil van die God dat er een tsunami over Japan heen kwam? En is het ook de wil van diezelfde God dat Khadaffi nog steeds zit en Doutzen Kroes borstvoeding geeft maar ook dat ze daarvan een foto online zet? Leef je je eigen leven nog wel zelf?
Dat meisje wordt dus eigenlijk uitgehuwelijkt aan het koor en ze vindt het niet erg. Mijn zoon vindt het ook niet erg, want ze is niet zo mooi. Het is een rijkdom dat ‘wij' wel onze eigen partner kunnen kiezen, en zelfs omwisselen. Dan bedoel ik niet alleen het aantal kapotgelopen huwelijken, maar ook de liefdes van de middelbare school. Programmamakers vinden het nog steeds leuk; 30 jaar na dato zitten er nog steeds verlegen heren naar het mooiste meisje van de klas te staren.
Mijn onvolwassen dochter gaat vanavond voor het eerst bij haar bijna-vriend eten. Aangezien ik zulke dingen nooit met mijn ouders heb kunnen bespreken, vind ik het hartstikke leuk dat ze gisteren naar mij toe kwam. Ze is bloednerveus en wanhopig om een goede eerste indruk te maken. ‘Hoe kun je dan een slechte eerste indruk maken?' vraag ik haar om te kijken waar ze mee zit. ‘Tsja, ik ben bang dat ik een verkeerde opmerking maak, helemaal dichtklap en niet gezellig ben,' antwoordt zij. ‘Ach meid, ik geloof dat alles goed komt. Denk aan dat liedje van Bob Marley, niet het liedje over vrouwen en geen gezanik, maar het liedje dat alles goed komt. En neem desnoods wat Jillz uit de kast mee.' Nee, daar wil ze niet aan. Door een klein beetje alcohol zal ze nog sneller stomme dingen zeggen, denkt ze.
Ze moest eens weten. Ook haar vader kent soms momenten dat hij het ook niet meer weet, momenten dat zijn zelfvertrouwen toch niet is wat het lijkt. Als hij ergens tegenop ziet, belangrijke knopen moet doorhakken of als hij op een plek komt waar hij niemand kent heeft hij altijd een sigaar binnen handbereik, maar ook weet hij de weg naar een café wel te vinden. Zij heeft niets. Straks maar een sms'je sturen.