Misdadige verkiezingen

Het is alweer woensdag 2 maart. Deze column verschijnt om 13:00 uur. De verkiezingen zijn in volle gang en 85% van half Nederland heeft zijn of haar stem uitgebracht. Dat wil zeggen: die helft die overdag geen reet uitvoert. Huisvrouwen, kunstenaars, bejaarden, chronisch zieken, SP-ers, werkelozen, uitkeringstrekkers en dus ook die buitenlanders. Die andere helft van de stemgerechtigden zal zich na de noeste arbeid naar de stembus spoeden, om hun democratische recht om te zetten in daden. Euh … één daad dus.

Ik vraag me dan af hoe dit stemgedrag onder onze criminele medeburger werkt. Als beroepsgroep hanteren ze niet bepaald coherente werktijden. Een behoorlijk aantal criminelen werkt met name 's-nachts en zullen zeker de ochtend en een deel van de middag in bed doorbrengen. Combineren zij hun stemgang met de dagelijkse boodschappen om half vier, of trekken zij met hun medeburgers, met een legitieme baan, na het avondeten op naar de basisschool om de hoek of de speciaal voor de verkiezing geplaatste portacabin?

En wat met cybercriminelen? De combinatie van internetten, gamen en illegaal geld verdienen, is niet bepaald een mix, die een goede planning van verplichtingen buiten de deur in de hand werkt. World Of Warcraft en het aloude Doom3D zijn al verslavend genoeg. Tieten kijken op een tweede scherm leidt ook nogal af. Als je dan tegelijkertijd de ABN AMRO voor een paar ton kunt tillen, vergeet je echt ieder besef van tijd. Terwijl die stembussen toch echt om 21:00 uur dicht gaan.
Speciaal voor deze mensen zou je op een verkiezingsdag toch gewoon heel internet een uurtje plat moeten kunnen gooien. Inclusief het mobiele netwerk. Wat in Egypte en Libië kan, moet onze overheid toch ook eenvoudig kunnen regelen? Tenslotte hebben deze Nederlanders ook hetzelfde recht op een democratische stem.

Seksuele delinquenten hebben het dan weer een stuk makkelijker. Deze combineren hun duistere nevenactiviteiten vaak met een reguliere baan in het onderwijs, bij de overheid of in de zorgsector. Met hun slachtoffers zullen ze het zelden over hun politieke voorkeur hebben, maar in hun publieke functies zullen ze vast en zeker de levendige discussies onder collega's volgen of zich er zelfs in mengen. Deze gehele woensdag zullen ook zij door diezelfde collega's worden aangespoord om hun stem niet verloren te laten gaan. Voor hen is er vervolgens een redelijke periode - tussen het uitgaan van de scholen en de tijd dat afgelegen steegjes duister genoeg worden - om hun favoriete politieke partij een hart onder de riem te steken.

Maar goed. Vervolgens komt ook een overtuigd crimineel wel voor een paar stevige dilemma's te staan. Welke partij komt het best voor zijn of haar belangen op? Zijn er onderdelen van het regeerakkoord, waar de crimineel wat minder gelukkig mee is? Biedt de oppositie hier alternatieven voor? Kies ik voor de 'tuigdorpen', die wel meteen een stuk buitenlandse concurrentie elimineren? Een beetje pooier heeft juist weer graag een beetje diversiteit aan huidskleuren in zijn stal. Inkrimpingen bij politie en Justitie zijn op zich voor iedere crimineel een aantrekkelijk bod, maar dan moet je de overgebleven gerechtsdienaren en wetshandhavers zeker niet te goed opleiden. Zouden er bankrovers zijn, die liever in een milieuvriendelijke vluchtauto gebruiken? Of zouden er daadwerkelijk overvallers zijn, die ook pleiten voor een rookvrije werkplek? Balen zij ook zo van de torenhoge ziektekosten?
En dan toch weer die cybercrimineel. Die wil toch wel een beetje goed opgeleide nieuwe aanwas in zijn bedrijfstak. Exacte vakken moeten in zijn ogen wel degelijk worden gepromoot en daarvoor heb je in het onderwijs gewoon uitstekend geschoold personeel nodig. Geen leraren, die amper het niveau van groep acht benaderen, als het op rekenen aankomt.

O ja. Europa. Ook zo'n issue. Het open gooien van de grenzen heeft de nodige Oekraïners, Polen, Roemenen, Bulgaren en Joegoslaven aangetrokken. Lastig volk om een beetje zaken mee te doen. Erg egoïstisch en agressief ook. Maar ja. De import en export is er een stuk eenvoudiger op geworden! Vroeger moest je twaalf keer een grens passeren, waar je nu na Marokko, Turkije of de Rotterdamse Haven al in heel Europa zit met je wiet.

Tja. En dan denken wij dat het lastig is om te kiezen. Nee. Dan Joran van der Sloot. Die zit stikjaloers in Peru. Die zou maar wat graag het rode potlood hanteren.
Wat zeg ik? Die hanteert ieder potlood met liefde!