Partij Voor Volksverlakkerij

“Zo, zo, ‘cryptofascistische PVV'ers’. Lucht het schelden een beetje op?”, aldus een commentaar onder één van mijn vorige columns.
Kennelijk was ik aan het schelden, terwijl ik slechts een typering gaf van het gedachtegoed van de PVV. Overigens was bovengenoemd commentaar op zichzelf al weer typerend voor de gemiddelde PVV’er. Want zodra je ook maar een greintje kritiek uit op de postmoderne versie van de NSB, gaat de complete aanhang direct met de weeë, lillende onderbuik naar boven liggen en zich het slachtoffer wanen van demonisering.

Bij gebrek aan volwaardige sociale vaardigheden reageert de gemiddelde PVV’er op kritiek als een autist met het borderlinesyndroom. Daarom verwaardigt de geblondeerde führer zich pas te laten interviewen als hij absoluut zeker weet dat hij klakkeloos en zonder enige vorm van tegengas zijn zegje mag komen doen. Zoals bij zijn persoonlijke huisomroep Wakker Nederland, dat nota bene deel uitmaakt van het zo door hem verfoeide publieke bestel. En zo kon het gebeuren dat Wilders bij wijze van monoloog –de interviewer van Wakker Nederland zat even te slapen- zijn fascistoïde ideeën kon lozen over politieke beïnvloeding van de rechterlijke macht.
Want ja, als je Wilders kritisch tegemoet treedt zou die wel eens kunnen opstappen, zo luidde ongeveer de verdediging. Wilders boycot –het zij nog maar eens benadrukt- willekeurig welk medium die het waagt hem aan kritiek bloot te stellen. Dat de meeste Nederlandse media zo ongeveer hun laatste greintje zelfrespect zijn kwijtgeraakt, blijkt wel uit de flemerige houding die ze zich ten aanzien van die rancuneuze vendelzwaaier hebben aangemeten. Ze willen hem vooral niet tegen de geperoxideerde haren in strijken. Uiteindelijk is Wilders maar op één ding uit: om de media te dicteren. In de as van Joseph Goebbels is inmiddels een vage glimlach te ontdekken.
Maar een vergelijking maken met de jaren dertig en veertig van de vorige eeuw?
Geen haar op m’n hoofd natuurlijk.

Feit is dat de PVV geen tegenspraak duldt. Sterker; uit angst voor kritiek en onderliggende argumenten gaat de PVV uit principe nooit een debat aan. Logisch, want zo verraderlijk als de PVV is geen enkele andere politieke partij.
Eén van de mooiste voorbeelden daarvan is natuurlijk dat bij de verkiezingen van juni jongstleden nog vóór de laatste stem geteld was, de PVV uit onverholen geilheid om mee te regeren haar verkiezingsbelofte met betrekking tot de AOW-leeftijd vernachelde. In het partijprogramma stond immers: “…de Partij voor de Vrijheid vecht keihard voor behoud van de AOW op 65 jaar. Voor de PVV is de handhaving van deze oudedagsvoorziening het enige breekpunt bij de formatie van een kabinet…”
En noem jezelf maar eens niet verraderlijk als je Partij voor de Vrijheid heet en je legt je aanstaande Statenleden een spreekverbod op. Om nog maar te zwijgen van het feit dat een willekeurige dictator meer invloed toestaat dan Geert Wilders in zijn éénmanspartij; overigens een stichting en geen vereniging zoals democratisch te doen gebruikelijk.
De NSB werd een feit toen Mussert bij notariële akte de stichting 'Nationaal-Socialistische Beweging in Nederland' in het leven riep. De statuten van de stichting bepaalden dat het bestuur ervan werd gevormd door één persoon.
Dat de PVV voor pakweg honderd procent gemodelleerd is naar de NSB is op zich juist, maar om dat nou hardop te zeggen.

Dat de PVV een sociaal gezicht trekt, maar de verzorgingsstaat zo ongeveer exclusief wil voorbehouden aan roomblanke blozende uit de klei van de moerasdelta getrokken keurig met twee woorden sprekende kritiekloze adepten die vanaf de blanke top der duinen een eed aan de Nederlandse vlag hebben gezworen, doet weliswaar heel sterk aan de NSB denken maar zeggen doe je dat natuurlijk niet.

Tuigdorpen of heropvoedingskampen, zoals de PVV die voorstaat, roepen associaties op met concentratiekampen. Dat mag dan smakeloos worden genoemd, maar wie gaat bepalen wat ‘tuig’ is? Als het aan de PVV ligt zijn dat straks niet meer de rechters, maar wordt dat door de politiek bepaald. En rechters die geen zware straffen uitdelen, moeten uit hun ambt ontzet kunnen worden. Dat Wilders met twee maten meet, is inmiddels wel duidelijk sinds hij een schoolvoorbeeld van tuig van de richel, straatterrorist Lucassen, opzichtig de hand boven het hoofd houdt. Maar verder kan ‘tuig’ een heel breed begrip zijn, variërend van kinderverkrachters tot politieke tegenstanders van een eventueel Wilders-regime.
Zo irreëel is die gedachte niet als we wat willekeurige retoriek uit het PVV-partijprogramma aanhalen; in dit geval over de EU:
“Hun vlag halen we neer, hun ‘president’ gaat zijn kleinkinderen vermaken en hun volkslied zingen ze maar onder de douche. Nederland moet blijven!”
Je mag het natuurlijk niet zeggen, maar die VARA-cartoon met Wilders als kampführer die ‘tuig’ de douches in stuurt was hooguit smakeloos, omdat ie zo slecht getekend was.

Dat het principe van etnische registratie, waar de PVV zo’n fanatiek voorstander van is, ons hevig herinnert aan de vooroorlogse registratiedrift waar de Duitse bezetter destijds zo zijn voordeel mee kon doen bij het houden van efficiënte razzia’s en tevens doet denken aan de Jodenster die van dat idee het ultieme resultaat was, mag je natuurlijk evenmin hardop zeggen.
Laat staan opschrijven.

En dat de Wilders-Jugend, gesierd met de naam Burgerwacht en getooid met oranje lint om de arm, aan de vooravond van de verkiezingen in 2010 de ruiten van Turkse middenstanders ingooit, mogen we natuurlijk ook niet vergelijken met de Kristallnacht…

Daarom, stem aanstaande woensdag PVV en je ontwaart de walm van verbrande lijken.

Omdat je het waard bent!

.© Karel Kanits
.