Bejaarden zijn nutteloos
Zo'n twintig jaar geleden waren de bejaarden van nu ergens in de 50. Inmiddels ben ik twintig jaar ouder, maar dat geldt ook voor de vijftigers van toen. Twintig jaar geleden vond ik mensen van 50 al zeer oud. Nu denk ik daar anders over. Als jongetje van twaalf stond je in de tram op voor iemand van in de 50. Veel ouder zag je ze toen ook niet. Natuurlijk had je toen ook al de vitale zestiger, maar daar hield het dan ook wel mee op. Oude mensen zaten twintig jaar geleden gewoon thuis, in het bejaardentehuis of verzorgingstehuis. Precies daar waar ze ook horen: in een tehuis waar je wordt verwelkomd door de geur van soep en dood.
Bejaarden zijn nare mensen. Ze worden doof, vergeetachtig en zijn slecht ter been. De goede bejaarde die weet dat en blijft dus ook lekker thuis achter de geraniums zitten, zoals het hoort. Achter de geraniums zitten, betekent thuis blijven met de bijgedachte zich nutteloos te voelen. En dat is precies wat bejaarden zijn: nutteloos. Als iemand mij het nut van een bejaarde weet te vertellen, dan hoor ik dat graag. Een goede bejaarde helpt nog wat verplegend personeel aan het werk, maar dan heb je het wel gehad.
Bejaarden horen in een bejaardentehuis of verzorgingstehuis. Vroeg wakker worden, vroeg aan de borrel of de sherry en klaverjassen of rummikuppen met andere bejaarden. En na het avondeten gewoon het bed in duiken. Dat hoort een bejaarde te doen. En dat hebben de bejaarden na een arbeidzaam leven en het opvoeden van kinderen ook wel verdiend. Maar de bejaarden van nu, zijn niet meer de bejaarden van vroeger. De huidige generatie bejaarden wil tegen beter weten in nog deel uitmaken van de maatschappij.
De huidige bejaarde denkt nog van nut te kunnen zijn en een bepaalde functie te hebben. De huidige bejaarde zit namelijk aan de rollator. Hij die inmiddels de 70 is gepasseerd kon twintig jaar geleden nog vrij rondlopen in de stad. Er was geen bejaarde te zien. Dat vond die vijftiger ongetwijfeld zeer aangenaam. Maar diezelfde persoon is nu verantwoordelijk voor de chaos in de stad. Rollatorbejaarden zijn niet de snelsten en als ik op de markt kom, dan is het een ware slalomrace om al die hangbejaarden heen. Sodemieter toch op met je rollator, denk ik dan. En ze hebben vaak nog een grote bek ook. Vroeger had je toch een zeker respect voor de bejaarde, maar die is langzaam aan het verdwijnen, nu ze in groten getale het straatbeeld met die oude rimpelkoppen aan het vervuilen zijn.
Helaas is dit nog niet het ergste soort. Vroeger kon je nog wel eens een kinderwagen tegen de achillespees krijgen, maar dat kan gebeuren als veel jongere mensen zich in de stad of op de markt begeven. Daar zijn de rollatorbejaarden al bijgekomen, maar dan heb je ook nog de echt asociale bejaarden. Zij die op een scootmobiel zitten. Dit krimpende volk is nog slechter ter been en hoort 's ochtends van bed naar stoel te verhuizen en 's avonds de omgekeerde weg te bestrompelen. Maar zo niet hier in Nederland. Ze zijn al oud, doof en blind aan het worden en hebben geen rijbewijs meer, dus geven we ze in het kader van de Wet voorzieningen gehandicapten allemaal een scootmobiel in bruikleen.
Die dingen kunnen bijna 20 kilometer per uur halen, ook al is dat op de stoep natuurlijk niet toegestaan. Ik ken echter geen enkele bejaarde die zich houdt aan de toegestane snelheid van 6 kilometer per uur op het trottoir. En als je er wat van zegt als je zoontje van drie omver wordt gereden door zo'n stinkende lijkenzak, dan kan je weer rekenen op een grote muil. Ze denken de wereld heroverd te hebben sinds de komst van de scootmobiel. Voor de komst van de scootmobiel konden ze de ene poot niet voor de andere krijgen, maar nu is iedereen die doorloopt ineens veel te langzaam voor ze.
Zelf praten ze langzaam, denken ze langzaam en eten ze langzaam. Ze stinken zelfs langzaam, maar op de scootmobiel is het een ander verhaal. Dan voelt de bejaarde zich weer eventjes jong. Ik heb nieuws: dat ben je niet, dat ben ik. Jij bent bejaard en nutteloos! Accepteer het maar.