Kamasutra

Eind januari ben ik met een meisje dat een paar jaar geleden zangeres was in mijn band, naar de Kamasutrabeurs geweest. Het was de eerste keer in mijn leven en ook meteen de laatste.

Barbara was achttien toen ze in de band zong en ze zong niet alleen erg goed, maar had ook nog andere pluspunten. Momenteel is ze vierentwintig en ze zingt niet meer, maar de andere pluspunten heeft ze nog wel.
Ik spreek haar nog wel eens op MSN en toevallig was dat begin januari ook zo. Ze sprak mij aan en toen wist ik het al: ze zat ergens mee. Altijd als ze ergens mee zit, spreekt ze me aan op MSN. Meestal begint ze dan met: “hoi, hoe is het?" Maar dan weet ik al dat ze bedoelt te zeggen dat het met haar kut gaat.
Nu had ze weer het probleem dat ze er achter was gekomen dat ze bi was, omdat ze verliefd was geworden op een vrouw en die vrouw was ook nog eens tien jaar ouder dan zij.
Ik wist niet wat ik hoorde, want tot nu toe had ik alleen maar de meest hete verhalen over haar vriendjes moeten aanhoren. Die verhalen waren zo heet dat mijn toetsenbord soms zomaar van mijn schoot viel.
Maar nu was ze dus ook verliefd geworden op een vrouw.
Dat was echter niet de reden dat ik met haar naar Utrecht ben geweest. Die kwam pas aan het einde van het gesprek toen ik haar vroeg of ze nog iets leuks ging doen.
Ze vertelde dat ze naar de Kamasutrabeurs zou gaan met een vriendin. Ze hadden al kaarten. Ik vroeg haar dan ook meteen of haar vibrator het soms niet meer deed, maar dat was niet zo. Ze was gewoon nieuwsgierig. Maar haar vriendin had net afgezegd. Of ik zin had.

De treinen reden gelukkig wel die dag, want dat weet je bij Utrecht nooit zeker. De NS en Utrecht is niet zo’n gelukkige combinatie.
Meteen al toen we de Jaarbeurs binnenkwamen puilden mijn ogen uit hun kassen. Wat ik daar bij radio 538 zag! Een vrouw met twee enorme bermbommen op de plaats waar een normale vrouw haar borsten heeft zitten. Als je er sneeuw op spuit, kun je er op skiën.
Het bleek Chelsea Charms te zijn. De vrouw met de grootste tieten ter wereld. Ik keek even opzij naar die heerlijke strakke peertjes die in het laag uitgesneden truitje van Barbara parmantig naar voren staken en toen weer naar Chelsea.
“Van mij hoef jij geen borstvergrotingen te hebben, hoor Barbara,” zei ik. Ze moest lachen.
Chelsea deed voor de microfoon allerlei persoonlijke ‘ontboezemingen’.
We liepen maar snel verder.

“Zullen we naar het doolhof gaan?” vroeg Barbara. Het klonk alsof ik op de kermis was beland. Wist ik veel dat het doolhof eigenlijk bedoeld was voor homo’s en lesbiennes. Barbara wist het vast wel en wilde er natuurlijk een lekker kippetje oppikken. Ik had daar niets te zoeken, maar dat wist ik toen nog niet. Ik betaalde dus vijf euro voor Barbara en mij en ging nietsvermoedend naar binnen. Dat had ik beter niet kunnen doen. Ik was nog niet binnen of er kwam een hele leuke boy op me af met de vraag of ik zin had in een donker hol met hem samen. Ik dacht eerst dat hij een triootje met een neger bedoelde, maar zo erg was het gelukkig niet. Hij bedoelde dat hij met mij een donker hoekje op wilde zoeken, maar ik had meteen door dat hij in dat donkere hoekje in mijn broekje wilde, dus ik was snel het doolhof weer uit.
“Nee, u kunt niet uw geld terugkrijgen.” Ik had het kunnen weten.
Er was nog wel een ander doolhof, het erotisch doolhof, maar daar mocht ik als man alleen niet naar binnen. Ik moest dus op Barbara wachten en dat duurde even. Blijkbaar had zij wel zin gehad in een donker hoekje.

Ik besloot de tijd van het wachten maar even te doden door wat rond te lopen langs de kraampjes. Heb je bij de Pasar Malam veel kraampjes met lekkere hapjes, hier had je kraampjes met heel andere lekkere dingen. Ik kwam op een gegeven moment bij het hoofdpodium. Daar kreeg ik bijna een hartstilstand.
Ik heb vroeger de Kamasutra gelezen en dat boek gaat over de kunst van de liefde en de seksuele eenwording. Het leert je de kunst van de erotiek.
Maar wat ik op het hoofdpodium zag had weinig meer met erotiek te maken. Vatsyayana zou zich hebben omgedraaid in zijn graf als hij dit schouwspel had gezien.
Ze heette Hopyhe en leek meer op een enorme ingesnoerde rollade die zich in allerlei bochten wrong om uit die hete pan te komen. Dat had ik weer. Later thuis heb ik ontdekt dat er ook allerlei lekkere malse droomvrouwen op dat podium zijn geweest, maar je hebt nu eenmaal van die dagen dat alles tegenzit.
Gelukkig had Barbara de uitgang van het doolhof gevonden en belde me waar ik uithing.
We gingen dus snel naar het erotisch doolhof.

Waarom zijn we niet gewoon van kraampje naar kraampje gaan lopen, zoals de meeste mensen doen? Bedacht ik me later.
Het begon redelijk. Er liepen wat giechelende vrouwen en te nonchalant kijkende mannen rond, maar ineens zag ik een meisje op haar knieën gaan voor haar vriend en dat bleek niet om te bidden. Ik ben niet echt preuts, maar als je zoiets niet verwacht, dan word je er toch onzeker van. Barbara niet. Ze ging er gewoon naar toe en bleef vlak voor ze staan kijken. Ik had geen idee wat ik nu zelf moest doen, maar blijkbaar had iemand anders wel een idee wat ik moest doen, want ik voelde ineens een hand op een plaats die normaal gesproken niet in het openbaar wordt aangeraakt. Het liet me niet geheel onberoerd. Tot ik de eigenares van die hand zag. Ik had natuurlijk wel kunnen weten dat jonge vrouwen als Barbara geen zin hadden in een ouwe lul. Letterlijk en figuurlijk niet. Maar zo oud was ik toch ook weer niet, dat ik dit verdiende.
Barbara was gelukkig ook uitgekeken op het gesabbel en we gingen maar weer iets anders doen, want er werden wat mannen opdringerig en het waren bovendien geen mannen die Barbara mee naar een stil hoekje zou willen nemen.

Uiteindelijk zijn we een tijdje in de Champagnebar blijven hangen, maar hebben nog wel even ons verrassingspakket opgehaald, omdat we bij de entree kortingsbonnen hadden ontvangen. Dat bleken thuis allerlei dingetjes te zijn waar Barbara meer aan had dan ik.
We hadden geen zin in de Voyeursruimte waar je door de spiegels kunt kijken hoe “men” het doet en dat was het enige dat wij daar hadden kunnen doen helaas.
En in meesteres Rowena en haar privé slaven hadden we al helemaal geen zin. Thuis heb ik nog wel even de foto’s van het SM eiland gezien. Wat ze daar niet allemaal met wasknijpers kunnen doen! Je kon er ook een oefenzweepje kopen. Ik vraag me dan wel af wat het verschil is tussen een oefenzweepje en een gewoon zweepje.

Het was al met al een enerverende dag. Barbara en ik zijn na de beurs nog lekker uit eten geweest bij de Thai op de Oude Gracht. De Tom Yam Kai was erg scherp, maar we hadden allebei wel trek gekregen in lekker heet.