Stel je voor... wc-eend

Ik weet nog goed dat toen ik klein was dat ik bij een vriendje ging spelen, hij had wat nieuws en dat moest hij laten zien. Aangekomen liet hij me dolenthousiast zijn nieuwe trots zien, een Atari Lynx. Een wereld ging er voor mij open en het was een begin van een grootse reis die hedendaags nog niet geëindigd is.

De Lynx was mijn eerste introductie tot games en al snel hadden mijn ouders dat door en kreeg ik er ook één. Samen met dat vriendje heb ik velen uren op de bank doorgebracht met spellen als Rampage, Bill & Ted's Excellent Adventure en California Games. Van sommige games snapte ik helemaal niks en eigenlijk deed ik soms ook maar wat, dit mocht gelukkig mijn plezier niet drukken.

Op een gegeven moment kwam mijn moeder uit haar werk thuis met een grote doos, een aanbieding zei ze. Een hele toffe aanbieding want het was de SEGA Master System.
Mijn eerste console was een feit en al snel spendeerde ik vele uren met Sonic, Alex Kidd en andere jeugdhelden. Ik was nog niet zo heel oud dus mijn skills waren nog maar van lage kwaliteit maar mijn vader daarentegen was al een stukje beter. Naast het zelf spelen kon ik ook makkelijk meegenieten van de dingen die mijn vader deed op de console en zodoende leerde ik hoe je bepaalde levels makkelijk kon uitspelen.

Na de Master System kwam de Mega Drive, de opvolger van SEGA. Ook hierbij spendeerde ik veel tijd aan verschillende games, zeker omdat dat lokale videotheek ook nog eens games verhuurde. Wat een tijd was dat en ik kan me nog herinneren dat je bij sommige games niet eens kon opslaan. Hierdoor moest je soms een heel spel opnieuw spelen door één klein foutje dat je maakte, gelukkig was het frustratie-level nog niet zo heel erg hoog toentertijd.

In die tijd had je natuurlijk ook Nintendo nog, maar op één of andere manier heeft die console en zijn spellen mij nooit kunnen trekken. Mijn ouders hadden wel een gameboy aangeschaft en die werd ook regelmatig gebruikt maar de console-versies van spellen konden me toch niet trekken. Zeker niet toen de PlayStation zijn introductie maakte.

Wat een krachtpatser was die machine en wat een games kwamen ervoor uit. Het beste moment wat ik me kan herinneren is toen mijn vader met een spel thuiskwam dat heel erg goed scheen te zijn, Final Fantasy VII. Meerdere cd's en filmpjes die grafisch van zeer goede kwaliteit waren, een wereld ging voor mij open. Op een gegeven moment dacht ik dat ik het einde van de eerste cd had behaald, nee hoor het spel ging gewoon nog verder. Ik had nog nooit zo'n grootsheid meegemaakt in een spel en dit spel heeft me zeker voor heel lang kunnen vastgrijpen.

Deel acht en negen uit de serie bevielen mij ook zeer goed maar bij deel tien en later begon het toch af te zakken. Ik weet niet waardoor het kwam, misschien de jeugdigheid die zocht naar wat deel zeven was want aan de PlayStation 2 die ondertussen al aangeschaft was kon het niet liggen.

Op een gegeven moment kwam er een groot pakket thuis, een cadeau van mijn oom. Het bleek een Xbox te zijn en die werd netjes naast de PlayStation 2 geïnstalleerd. Hand in hand gingen de twee consoles en dat is altijd zo gebleven.

Momenteel zijn we wel aanbeland bij de huidige generatie consoles en mijn jeugdgevoel is nog steeds hetzelfde gebleven. Nintendo trekt me nog steeds niet en dat is ook de reden dat ik geen Wii heb staan. Alhoewel ik momenteel wel een PS3 en een Xbox 360 heb staan zal ik eerlijk zijn dat ik geen favoriet heb. Beide hebben voordelen en nadelen, zo vind ik de gratis multiplayer van de PS3 een plus maar de controller van de Xbox 360 ligt mij toch beter in de hand.

Mij zul je ook niet betrappen op het roepen dat één console beter is dan de ander, ieder beleeft zijn plezier anders en ik doe dat lui op mijn bank of stoel. Dat is misschien ook wel de reden dat ik geen Wii heb, of Move, of Kinect. Nee geef mij maar gewoon lekker een controller en een rustige ruimte om mij heen.

Vrienden van mij vragen wel eens een beetje naar de ontwikkelingen op de gamemarkt en vaak leg ik uit welke grote games er aan komen. Als ik dan ook de vraag krijg waar ik zelf naar uit kijk moet ik vaak beschaamd zeggen dat ik het zelf niet eens weet. Ik ben namelijk meer de gamer die alles achteraf uit de budgetbak haalt en niet op de releasedag zelf. Nee ik doe alles op mijn gemak en maak me niet druk om releasedagen of games die uitgesteld worden. Het komt vanzelf wel terecht waar het terecht moet komen.