Legaliseer doping!

Floyd Landis, voormalig wielrenner, is met een fantastisch plan gekomen, dat even simpel als briljant is: legaliseer doping. Slechts twee woorden en toch een wereld aan mogelijkheden. Legaliseer doping, meesterlijk. Soms komen de meest schitterende ideeën uit de meest onverwachte hoek. Wie was Floyd Landis ook alweer? Floyd Landis is een voormalig wielrenner, dat had ik al gezegd. Dat voormalig is ook maar sinds kort. Pas afgelopen dinsdag, 18 januari, is Floyd gestopt als professioneel wielrenner. Eigenlijk was hij in 2006 al gestopt als professioneel wielrenner. Hoezo dat dan? Dat zal ik vertellen, waarschijnlijk weet je het nog wel.

In 2006 reed Floyd de Tour de France. Niet zomaar een, maar de Tour van zijn leven. De eerste Tour van het Armstrong-loze tijdperk. Althans, dat dachten we toen nog. Floyd veroverde de gele trui in de 11e etappe. Twee dagen later was hij hem alweer kwijt, dankzij een ontsnapping met een voorsprong van een half uur door Oscar Pereiro Sio. Wie? Daar kom ik later op terug. De 15e etappe pakte hij de trui weer terug, om die de volgende dag op ontluisterende wijze opnieuw te verliezen. Hij verloor acht minuten. Landis leek uitgeschakeld. Hij hing in de touwen als een bokser die net acht tellen gekregen had. Maar de volgende etappe won hij op spectaculaire wijze met een monsterontsnapping die hij al vroeg in de etappe had ingezet en had hij nog maar een halve minuut achterstand op de nummer een en 18 seconden op de nummer twee, Sastre. Die achterstand maakte hij goed tijdens de tijdrit van de 19e etappe. Zelden was de heroïek groter; een klassieke touroverwinning. Wat nou Lance, Floyd was de nieuwe grote man.

Totdat hij betrapt werd op doping. Dat betrappen gebeurde nadat de Tour de France al afgelopen was. Er was een afwijkende verhouding testosteron/epitestosteron gevonden in de urinestaal die afgenomen was na zijn opmerkelijke overwinning in de 17e etappe. Floyd vocht het aan. Uiteraard. Hij nam geen doping. Ook de contra-expertise liet afwijkende waardes zien die duidden op het gebruik van doping. Die afwijkende waardes waren volgens Floyd te verklaren omdat hij van nature al een hoge testosteronverhouding heeft, omdat hij na zijn overwinning nogal wat alcohol had gedronken, omdat hij cortison gebruikt voor zijn heup en omdat hij een grote inspanning geleverd had en uitgedroogd was.

Floyd vocht het aan, bleef ontkennen, maar kon niet voorkomen dat hij in 2007 uit de uitslag geschrapt werd. Zijn overwinning werd hem afgenomen, als tweede persoon ooit in de geschiedenis van de Tour. Daardoor werd de nummer twee de winnaar en dat was Oscar Pereiro Sio. Wie? Inderdaad, niemand weet nog wie dat is. Wie Floyd Landis is, weet iedereen. Floyd bleef ontkennen, ook nadat hij voor twee jaar geschorst werd. Pas in februari 2010 mocht hij weer gaan rijden, maar geen van de grote ploegen wilde hem hebben. Hij werd beschuldigd van een inbraak in de computers van het Franse dopinglab. Hij beschuldigde Lance Armstrong en zijn ploeggenoten van het gebruik van doping, maar hij, de grote Floyd Landis, had niet gebruikt! Tot hij op 19 mei 2010 toegaf toch doping te hebben gebruikt. En deze rots van betrouwbaarheid komt met het idee om doping in de wielrennerij te legaliseren.

De redenatie van Floyd daarbij is dat doping steeds moeilijker is op te sporen. Nu is het al lastig, maar over tien jaar is het nog vier keer zo moeilijk. Hoe Floyd aan dit cijfer komt weet ik niet, maar zijn boodschap is duidelijk. Het is dweilen met de kraan open, vechten tegen de bierkaai en tegen de stroom in zwemmen tegelijk. De mensen die op doping testen, lopen mijnlenver achter de dopingzondaars aan. Als men nieuwe methodes heeft gevonden om te testen, zijn er alweer vele nieuwe methodes om het gebruik te maskeren. Ze kunnen nauwelijks iemand pakken en je moet wel een ongelofelijke idioot zijn als je gepakt wordt, alsdus Floyd.

Want Floyd wil doping legaliseren omdat men de dopingzondaars nauwelijks kan pakken en omdat de wielrenauthoriteiten, met name de UCI, er mede verantwoordelijk voor zijn dat er doping gebruikt wordt. Ze hebben mensen de hand boven het hoofd gehouden en er is een flinke doofpot ontstaan. Ze knijpen regelmatig een oogje toe. Dus waarom dan nog doping verbieden? Beter kun je het toestaan, maar.... om te voorkomen dat het slecht is voor de sporters moet je het wel controleren en monitoren.

Wat?! Je kunt het niet opsporen, want de onderzoeksmethodes lopen hopeloos achter, maar je kunt het wel monitoren? Huh? Wacht even Floyd. Als je het monitort, dan kun je het opsporen? Dan kun je dus toch ook doping verbieden en sancties opleggen bij een overtreding? Want wat bereik je ermee door het te begeleiden? Als iedereen evenveel doping mag gebruiken, dan heeft het geen doel meer. Het toestaan van doping tot een bepaalde grens heeft tot gevolg dat iedereen weer even sterk is, dus kun je net zo goed geen doping nemen. Het doel van doping is om sterker te zijn dan de anderen. Dus zullen er weer renners zijn die stiekem toch over de toegestane grens heengaan. Die hebben dan weer even een voordeel, totdat de anderen dit ook gaan doen en zo ontstaat de volgende rat-race. Een gevaarlijkere, omdat iedereen al afgevuld is.

Volgens mij is het doel van Floyd Landis om alsnog gerehabiliteerd te worden. Als men nu zou besluiten om doping te legaliseren dan zou het wel eens zo kunnen zijn dat beslissingen uit het verleden aangaande doping teruggedraaid gaan worden. Schorsingen zijn niet meer ongedaan te maken, maar uitslagen wel. Dan zou Floyd zijn Tour overwinning misschien wel eens terug kunnen krijgen. Denk ik dat Floyd denkt. Ik haal nog even zijn woorden aan "Je moet wel een ongelofelijk idioot zijn, wil je met doping gepakt worden". Floyd is gepakt.