Het verschil is te groot

Wat bedoel je, Gramps? Ja, dat is meteen duidelijk, het verschil tussen het Haags gekloot en ons dagelijks leven. Met name de afgelopen week viel dat wel heel erg op, zelfs zodanig dat een column erover niet te vermijden was. Ik werd een beetje onpasselijk over de berichtgeving betreffende de diverse uitglijers van PVV-Kamerleden. Kijk, je kunt journalistiek-informatief schrijven over een lijk dat hier of daar in een kast wordt gevonden, en dan ingaan op de politieke consequenties die dit voor de betrokken partij kan of zal hebben. U weet wel, je billen branden en zitting moeten nemen op de blaren, dat werk. Daar wil ik nog wel kennis van nemen, me daarbij afvragend of ik voor een loopbaan in de politiek dan wel zuiver genoeg op de graat ben. Ik denk van wel, maar het menschelijk geheugen is, zoals ik al vele malen heb betoogd, uiterst selectief. Mocht er dus een papiertje of verbaaltje over mijn persoon worden opgediept uit een stoffig archief of van een antieke 20mB hard disk, dan zou ik alsnog de sjaak kunnen zijn. En dan kom ook ik in de krant. Vette pech. Weet je wat? Ik blijf wel gewoon docent, daarvoor is in eerste instantie een VOG voldoende. En voor een baantje in Den Haag is mijn maag niet sterk genoeg. Ik houd niet van braakneigingen, vooral niet als ik die zelf heb.

Nee, van journalistieke nuchterheid en feitelijkheid heb ik maar bitter weinig aangetroffen. Iedereen deed zijn uiterste best om zo veel mogelijk schadenfreude aan de dag te leggen. Ik had een beetje het gevoel dat ik heb als ik naar kinderen in groep zes van de basisschool zat te kijken die een medescholiertje zitten te sarren: Nènènenènè, jij bent lelijk, jij bent dom, jij mag lekker niet meespelen. En de morele superioriteit was van een stuitend niveau, met name omdat die net zo echt is als een briefje van dertien. Getver, denkt nou echt niemand dat het wel wat minder kan? Begrijp me goed, ik ben allerminst van de PVV, ik wil er nog niet dood gevonden worden en bij de gevonden fouten en foutjes zet ik niet eens vraagtekens. Ik word alleen kotsberoerd van het armzalige niveau en het abjecte leedvermaak.

Maar ik snap nog steeds niet dat Geert dit gedonder niet heeft zien aankomen en er geen maatregelen tegen heeft genomen. Hij is geen politieke beginneling, kent het menselijk tekort en het risico dat hij loopt met de opzet van zijn  partij. Als hij de enige baas is, moet hij dat ook zijn. Een vereniging heeft een zelfschonende functie, misschien niet direct, maar op wat langere termijn komen schadelijke elementen bovendrijven en worden langs de geijkte wegen afgevoerd. Dus waarom geen contract voor ieder aspirant-Kamerlid inhoudende dat bij later in de openbaarheid komende feiten die Kamerlidmaatschap voor de PVV onmogelijk maken, dat Kamerlid zonder kabaal opstapt? Niet uit de partij stapt en toch Kamerlid blijft, nee, gewoon verdwijnt?  Het Kamerlidmaatschap is met name voor PVV’ers door het beloningsniveau en de emolumenten wellicht zo aantrekkelijk dat ze zo’n contract graag zullen willen tekenen. Waarom juist voor Kamerleden van deze partij? Ik denk dat heel wat van hen bij andere partijen zijn uitgekakt, zich door hun afwijkende standpunten onmogelijk hebben gemaakt, terwijl er ook een aantal vrije geesten onder zullen zitten die hun leven lang de politiek hebben verfoeid maar nu hun kans schoon zien. Een klein decennium geleden hadden we dat ook. En daar was het wel een politieke vereniging, waarbij meteen het nadeel van zo’n vorm naar boven kwam. In een partij zonder duidelijke leiding kun je elkaar de tent uitvechten. En dat deden ze dan ook. Ik denk dat Geert daarom het advies van Brinkman vooralsnog niet wenst te volgen, wetend dat er dan heel andere problemen op zijn pad kunnen verschijnen.

Maar nogmaals, waarom was er geen contract dat zei: als je niet blijkt te deugen tief je op? Gramps, dat kan juridisch niet. Goed, als u dat zegt dan wil ik dat wel aannemen, maar een gentlemen’s agreement dan?  Daar heb je minstens twee gentlemen voor nodig, hahaha. Kortom, ik denk dat Wilders dit vooraf niet goed heeft doordacht. En dat hij nu met de gebakken peren zit. Te veel gebakken peren dan, er zal altijd wel wat overblijven wat je niet kunt zien aankomen, maar met vijftig procent minder gedonder in de tent zou hij zeker happy zijn geweest. Mijn vraagje is dus: kan dit echt niet, zo’n agreement? Ik ben duidelijk geen jurist, een aantal van u wel, dus help eens even.

Nee, in mijn eigen leven gebeurden andere dingen. Dingen die de betrekkelijkheid en voosheid van het Haags bedrijf weer eens benadrukken. En me zonder enige twijfel doen besluiten wat voor mij het allerbelangrijkste is. De politiek komt niet eens in de buurt. Die bestaat niet eens, vergeleken met dit soort zaken.
Eerst maar het minder pregnante. Meteen nadat ik mijn bike had opgehaald, ging ik de week erop naar de plaatselijke motorclub. En werd lid. Makkelijk zat, geen enkel probleem. Een aantal omes kwam om de Honda heen staan die ik onder een lantaarnpaal had geparkeerd en bekeek de fiets. Goeie fiets man, hartstikke mooi, die kunnen we er goed bij hebben. Inmiddels kom ik ook op de bardienstplanning, en dan hoor je er echt bij. Het is ook een prima regeling, vrijdagavond is het clubgebouw open voor klets en sap, vooral bier, geen glazen want die moet je schoonmaken en bier zit al in een glas, niewaar? Vrijdagavond is nou net de avond waarop weinig gebeurt, dus dat past me prima. Ooit was ik lid van een vereniging die me iedere dinsdagavond verwachtte. Een ramp voor een zelfstandig ondernemer, er was altijd wel wat waardoor ik weer niet kon. De fiets staat inmiddels keurig onder dak, wel in de kou maar lekker droog. Komend voorjaar zien we wel weer. Voorlopig ga ik niet rijden met al die pekel op de wegen.

We hebben een nieuwe collega, een vent van een jaar of 27. Prima gast, een paar jaar geleden hebben we hem zelf opgeleid en bij navraag bleek hij wel wat voor het docentenvak te voelen. De leerlingen blijken hem prima te kunnen pruimen, en dan gaat de rest meestal vanzelf. Met een jaartje of vier avond-HBO is zijn kostje gekocht. Hij is getrouwd en ze verwachtten hun eerste boreling. Echo’s gaven een probleem aan: de aders en slagaders waren verkeerd-om aangesloten op het hartje, zodat de zuurstofvoorziening  na de geboorte in het gedrang zou komen. Ik geloof dat zoiets een blue baby wordt genoemd. De baby zou dus zo spoedig mogelijk na de partus moeten worden geopereerd. Een keizersnede was niet mogelijk want dan zou die operatie niet kunnen worden uitgevoerd. Dus de moeder heeft met heel veel pijn en moeite de bevalling moeten doormaken. Met veel techniek werd het kind in leven gehouden totdat afgelopen woensdag de operatie kon worden uitgevoerd. De ouders zijn inmiddels helemaal gesloopt van al die dagen in het ziekenhuis, maar met de baby lijkt het goed te gaan. De kunstmatige zuurstofvoorziening wordt heel snel afgebouwd, en dat is een goed teken. Wij hebben iets dergelijks ook beleefd, en het is iets heel bijzonders als je weken na de geboorte en na alle bange en spannende weken alsnog kaartjes kunt gaan rondsturen.

Nu een verhaal van een geheel andere orde. Een jongen van 19 jaar, zat in de klas van een collega. Aardig joch, zo wil je er wel meer in je klas. Niks mis mee. Hij ging op zaterdagavond naar de voetbalkantine ter plaatse, bracht de avond daar door en reed alleen in zijn auto naar huis. Hij haalde onderweg een paar plaatsgenoten in die nogal schrokken van de snelheid waarmee dat gebeurde. Een paar honderd meter verder raakten zijn rechterwielen in de berm. Hij kreeg de wagen weer op de weg, maar schoot de weg over en knalde tegen een boom. Zeer ernstig ongeval, dus de trauma-heli kwam er nog bij. Hij werd naar het Academisch ziekenhuis in Utrecht vervoerd waar men zijn schedeldak lichtte. Tijdens een vergadering afgelopen dinsdag werd mijn collega gebeld door de werkgever: het was afgelopen. Dood. Hij werd gisteren begraven.

Drank? Te hard gereden? Onbelangrijk, op dit moment. Het zal allemaal wel. De pot-met-pieren van Wilders? De schijnheilige smoelen van zijn tegenstanders? Ook onbelangrijk. Alleen, dat blijft zo, dat is het verschil. Een veel te groot verschil.