Stop die grote bek

Waar ligt de grens tussen kritiek en belediging? Tussen stigmatiseren en vaststellen? Wanneer is een argument tegen een denkbeeld gericht en wanneer is het op de persoon gespeeld? Dat zijn de vragen waar we blijkbaar al een jaar of tien mee bezig zijn, maar waar nog niemand een passend antwoord op heeft weten te geven.
Tenminste: dit debat komt nog dagelijks terug, dus ga ik er gevoeglijk van uit dat we er nog altijd niet uit zijn. Dagelijks verschijnt er nog wel weer ergens een verontwaardigd gillende Ali, of de een of andere debiele inteelt diknek uit Twente in een discussie op internet, die zich weer  eens aangevallen voelt. Met andere woorden: daar staat ook altijd weer iemand tegenover, die zijn grote bek niet onder controle had.

Tja. Want zo is het dan ook wel weer. Als iemand zich beledigd voelt, heeft er ook iemand beledigd. Bewust of onbewust. Dat mag je in het midden laten. Maar iemand heeft de grens van die andere overschreden en heeft die ander tot in het diepst van zijn of haar ziel geraakt. Waarmee ik het waarschijnlijk nog gecompliceerder maak. Ging er iemand over een grens heen, of neemt iemand alles veel te persoonlijk?

Ook weer zoiets. Stel je zit als Moslim achter je PC en je kijkt eens wat er zoal voor onzin op FOK! is te lezen. Onder ieder bericht over Wilders vind je dan wel een debiele Stormfronter, die met de ene vinger in de reet van Geert, de andere schone vinger gebruikt om af te geven op alle kut-Marokkanen. Je kunt dan in de lach schieten bij het beeld van die onhandig tikkende Nazi, of je neemt de boodschap op als persoonlijke  aanval op jezelf.
Schrijf je onder dezelfde discussie dat je in Breda of Doetinchem woont en je mag je als tyfus-boer nooit meer bemoeien met de echte problemen in de echte stad. Geef een keertje aan dat je Femke wel een lekker wijf vindt, en je mag bij iedere volgende bericht uitleggen waarom je die hoer neukt. Je kunt die kritiek serieus nemen. Of je masturbeert gewoon lekker door de op posters van Groen Links. 

Vergeef me mijn beeldspraak, maar …. ik krijg die beelden daar dus gewoon bij!
Die lui zitten achter een computer en loggen in op een discussiesite, waar zij zich vrijwillig op hebben geabonneerd. Of ze kijken op de site van een krant en geven daar vrijwillig en publiekelijk commentaar, waarvoor ze vaak ook nog vrijwillig hun mailadres aan de krant geven. Ze zitten daar netjes gekleed met een kopje koffie, of in hun vuile ondergoed met een bak bier ernaast. En het doel is van mening te gaan verschillen met alles en iedereen die het niet met hen eens is. Met wildvreemden wel te verstaan. Die met die bak koffie wil dan misschien nog op tijd naar bed gaan, maar als dat krat bier nog niet leeg is, is de kans groot dat het debat nog urenlang door kan blijven gaan.

Laten we het nu eens simplificeren.
Je zit achter die PC en je mag hier vrijwel alles schrijven wat je maar kunt bedenken. Van de andere deelnemers aan de discussie ken je werkelijk helemaal niemand. Wat interesseert het je dan in vredesnaam nog wat die ander zegt?

Een belediging kun je krijgen. Of je kunt iets als belediging ervaren. Soms hebben mensen een grote bek. Iemand met migraine ervaart gefluister al als herrie. De ontvanger is soms net zo schuldig.