Thako's Penismonoloog

Sinds de vele vaginamonologen en de in reactie daarop geponeerde penismonologen, leek het onmogelijk geworden om nog een keer De Enige Echte Penismonoloog te schrijven. Ik vond het destijds briljant in originaliteit en heb me er vanuit mijn artistieke drijfveren dan ook lange tijd niet aan willen wagen. Ik ben altijd van mening dat iets unieks ook uniek moet blijven. Ik vond de titel Penismonoloog al een beetje een zwaktebod na de titel Vaginamonoloog.

Niettemin blijven alle vragen uit die diverse monologen mij ook vrij constant bezighouden en heb ik nog altijd geen sluitende antwoorden gekregen. Tijd dus voor mijn monoloog. Het gaat over mijn beleving. Over mijn penis. Over mijn vragen. En ik vertel het echt helemaal alleen. Veel unieker kun je het dus niet krijgen. Zo mono als de tering. Mijn monoloog.
Tijd voor Thako's Penismonoloog!

Nu typte ik even terug per ongeluk penismonooog. Penis-mono-oog dus. Zonder de L. Mijn spelcheck haalt dat er natuurlijk feilloos uit, maar ik zag meteen die bovenkant van mijn eikel voor me. Met dat ene oog, dat je altijd zo indringend aankijkt. Een toepasselijker schrijffout had ik nooit kunnen maken en die wil ik de lezer dan ook  niet onthouden.
Geen enkele toegevoegde waarde. Wel grappig.

Een jaar of zes. Dat ding is enkel en alleen om te pissen. Echt. Verder let je er niet eens op. Ik had net zo'n beetje geleerd te richten en dat was voldoende. En dat was niet eens zo vaak nodig. Ik was altijd al klein van stuk, dus ik zat vaker op een toilet dan dat ik staand stond te pissen.
Er was ook vrijwel geen enkele notie van het bestaan van een andere penis dan de mijne. Ik had drie broers, maar als ik die naakt zag, was dat slurfje niets anders dan een pink of een oorlel.

Een jaar of elf. Op het schoolplein werden de spelletjes stiekem toch wel erotischer. Het punt was alleen dat niemand dat echt door had. Er waren spelletjes waarbij moest worden gezoend, maar in mijn beleving had je juist verloren als je moest zoenen. Er was echter ook een spelletje, waarbij een hele berg kinderen elkaar in een hoek drukten. Gewoon een stuk of tien, twintig meiden en jongens die elkaar probeerden te verpletteren tegen een muur en waarbij degene in de hoek dan moest proberen te ontsnappen en achter aan kon sluiten. Dat was wel meteen de eerste keer dat ik kriebels in mijn buik kreeg, omdat je nu eenmaal wrijving in je kruis kreeg van al dat tegen elkaar aan drukken.
Ik kan me niet voorstellen dat ik de enige was. Het spel stelde geen reet voor, maar we deden het maar wat graag. En hoe verder de basisschool vorderde en hoe dichter we bij een veranderende hormoonhuishouding kwamen, hoe vaker het werd gespeeld.

Vanaf een jaar of twaalf werd mijn penis steeds meer een zelfstandig functionerend apparaat. Steeds meer beweging en gevoel. Vaker problemen met pissen omdat mijnheer nog even tot rust moest komen.
Er was weinig vergelijkingsmateriaal, dus er was nog niet de vraag of dat hij wel binnen bepaalde normen paste.
De eerste pogingen tot masturbatie waren wat verwarrend. Enerzijds was dat ding verdomde gevoelig en nog niet gewend aan zoveel frictie. Techniek was nog niet aanwezig, wat het in het begin nogal eens pijnlijk maakte. Maar het eindresultaat was dermate interessant, dat je er maar moeilijk vanaf kon blijven.

Met de jaren kwamen er meer pornografische hulpmiddelen en informatie beschikbaar. Dit betekende meteen ook die verdomde onzekerheid, omdat met name de pornografie die polsdikke apparaten liet zien. De bewegende beelden rekten de daad op tot een goed half uur, terwijl een jonge tiener zijn handwerk amper twee minuten kan rekken. En ondertussen was ik zo verlegen als de tering, dus een werkelijke praktijkles kwam er ook niet van.

Wel verwonder ik me nog steeds over het feit dat mijn penis die periode heeft overleefd. Van een beetje computeren hou je RSI over en van een beetje beulen in de bouw, krijg je een hernia. Ik durf te stellen dat ik mijn penis vele maken harder heb mishandeld dan in welk beroep dan ook met een lichaamsdeel mogelijk is. Toch heeft hij het prima overleefd en heeft hij bij latere prestaties niets laten blijken van een burn-out of slijtage.

Je zou denken dat de praktijkles een hoop onzekerheden weg zou halen. Nou. Alleen tijdelijk dus.
Dat is weer het vreemde met een penis. Als je in een relatie gewoon lekker je gang kunt gaan, bestaat er letterlijk geen greintje twijfel over grootte of prestaties. Geen seconde dacht ik na over de mening van de actuele partner over mijn penis. Ik maakte er dankbaar gebruik van en kon na de daad altijd tevreden slapen.
Op het moment dat de jacht opnieuw is geopend, beginnen de twijfels weer. Het liefst start je met straalbezopen dames, omdat die enerzijds minder kieskeurig zijn maar ook nog weleens wat willen vergeten. En dat terwijl je in je achterhoofd nog altijd weet dat er nooit een vrouw over heeft geklaagd.

Inmiddels ben ik met mijn penis weer terug bij het pissen en bij masturbatie. Geen van beide al te extreem. Ik kan nog hele nachten doorslapen en 's-morgens eerst rustig een bak koffie drinken, voordat er behoeften ontstaan. Het willen scoren is er een heel eind af. De volgende partner moet niet zeuren over grootte, dikte of hardheid, maar zal het met mijn techniek moeten stellen.
De onzekerheid ligt nu op een ander vlak.

Waar krijg ik dadelijk de eerste problemen mee? Met pissen of een erectie?