Plat Haags: Deo-fascisme (3)

Iedere zondag bekijken Driek Oplopers en ArchEnemy in de rubriek Plat Haags het Nederlandse politieke landschap. Driek Oplopers vanachter zijn toetsenbord, ArchEnemy op zijn iets te warme werkzolder. De vorige aflevering lees je hier.

Driek! Man, jij hebt het te verduren gehad de laatste week! Ga je netjes conform de taakomschrijving van een polemisch-politiek columnist op het scherpst van de snede kletsen, schiet je door de scheenbeschermers van de linkse ego's heen en mag je het ene scheldsalvo na het andere incasseren!

Ja, zo gaat dat nou eenmaal als je tegen de enige juiste moraal ingaat. Ik heb natuurlijk fijn meegedaan met het geklets onder je column, en zat daar op een gegeven moment klem. Ik vermoed namelijk heel sterk dat de linkse wereldverbeteraars ook maar gewoon religieuze nitwits zijn. Maar wie is dan hun profeet? Tot wie bidden zij, wie brengen ze offers?

Moeilijk. Bij de christelijken is het antwoord natuurlijk zo gevonden dankzij de huidige kabinetsformatie. Omdat het vreselijk, afschrikkelijk en verschuwelijk is dat Geert het regeerakkoord gaat gedogen, staan de CDA-prominenten op hun achterste ouwemannenbeentjes om Het Woord van hun Heer te verdedigen tegen respectloze beschouwingen. Wat me daarin opvalt, is dat het met name de linksige refo's zijn die het snelst en het stelligst achter de kantelen verschanst zitten.

Fiere moraalridders als Kloeke Doekele de straatrechter, Piet den Donner de lastermaster en Ernest Balin de tekenbreker namen al eerder het initiatief om met raad & daad te wijzen op het gigantische gevaar dat we met het gedachtegoed van Geert Wilders tolereren. Refo's hebben natuurlijk de kerkeraad die onder toeziend oog van kindje Jezus het ene na het andere maffe oordeel over haar gemeente velt; die zijn dat morele demondenken al lang gewend. Maar nu het gevaar zo groot is, zijn ook paapse strategen als Driesch van Agt en Ruud den Lubber aangeschoven op het slagveld; we moeten zo hard tegen Geert tekeergaan dat de recente geschiedenis zich niet zal herhalen. We tolereren in de strijd zelfs heksen als Gretta Duivelsberg en Hanneke Groentepan die op het snerpst van hun schede tekeer mogen gaan.

En met een beetje mazzel voor het verbond van opgewonden opinieridders zal de nog iets recentere geschiedenis zich uiteindelijk ook wel herhalen...

Nou snap ik dat veel linkse hoogbegaafden hier meteen in een kramp schieten. Maar durf eens mee te lezen wat ik van de week op joop.nl tegenkwam, onder een column van een of andere Schrijver Met Een Mening:

"...Over een maandje of zes is dit over als de gevestigde politiek (die het helemaal niet slecht doet wegens bestuurlijke deskundigheid) eindelijk Gekke Geert politiek uitgerangeerd heeft, zijn volgelingen dan ook zien dat het allemaal belachelijke leugenachtige onzin is (ze zijn er mee aan het werk) en jullie daar in Kikkerland weer tot de orde van de dag kunnen overgaan. Of omdat ie gewoon omgelegd wordt. Dat beloof ik U."

..en een reactie daaronder:

"Alleen: als ie wordt omgelegd, wordt het een martelaar. Dat lijkt me niet handig. Dat legitimeert de boel namelijk.
Wat zou je er zelf van vinden als ie wordt omgelegd? Ik denk namelijk niet dat het de oplossing is."

Waarna de auteur weer zegt:

"nee nee nee dat "omleggen" was slechts een constatering uit het bekende verleden. Natuurlijk sta ik niet achter zulke dingen, however much it helps to 'solve' the situation ;-)"

...het gemak waarmee die gasten het leven van Geert reduceren tot iets dat politiek wel of niet handig uitkomt. Daar krijg ik het nou koud van, dat heeft me ver weg van dat warme, sociale links laten rennen en besloten een (volks-) democraat te worden.

De linkse moraalridders zijn erg goed in projecteren en omkeren, zo veel is weer eens duidelijk geworden. En hun zwaarden hangen er niet voor de sier. Hoe komen ze nou weg met zo veel hypocrisie, zo veel stompzinnigheid? Welke god steunt ze daarin, welke profeet heeft ze dat ingefluisterd?

En toen zag ik het ineens: Het is de verheerlijking van het individu. Het deo'ego. Ze offeren aan hun vrouwen, die lopen rond met het grootste overgewicht van heel Europa. Ze steken zichzelf in de mooiste spullen en lenen het benodigde geld van hun nog niet geboren kleinkinderen, da's pas slim bekeken. Ze vullen hun ego's met nagedachte opinies die je met bosjes bijelkaar kunt grazen op een site als joop.nl, en geloven dan dat ze zo ontzettend fatsoenlijk zijn, dat ze zo enorm deugen, dat ze zonder een spoortje zelfkritiek de morele baas kunnen uithangen. Ze denken dat ze normatief zijn, dat elke gedachte die in hen opkomt deugt. Alleen een andere, nog fatsoenlijkere linkse god mag hen bekritiseren, zodat het allemaal nog beter wordt in de gaarkeuken van hun hersenpan.

Tsja. In een hersenpan is een beetje ruimte voor conclusies, en vooral heel veel ruimte om te kunnen denken. Heb je niet al te veel denkruimte en ben je daardoor bang dat anderen die wel slim zijn de baas over je gaan spelen, moet je gewoon zo veel mogelijk conclusies van anderen nadenken. Dan lijkt het net alsof je heel onafhankelijk en individueel en intueel bent, maar feitelijk hang je van elastiekjes, plakbandjes en memo's aanelkaar, allemaal aangebracht door 'opinieleiders' die jou wel eens voordenken wat je na moet denken om een trotse grote linkse bek op te kunnen zetten.

Of je nou in een god gelooft of in je opiniepakket; het blijft beperkt tot 'geloven' zolang je het niet aandurft om voorbij je ego je gewetensinrichting kritisch te onderzoeken. De wandelende goden zien zichzelf als perfect, en anderen als imperfect, want die denken niet exact dezelfde opvattingen na als zij onthouden hebben.

Dat is nou het verschil met het soefisme. Die ziet iedereen als 'perfect', omdat je de mogelijkheid voor verlichting middels je geweten altijd met je meedraagt. En je bent wel een enorme sufferd als je die mogelijkheid onbenut laat en een paar opgeblazen, overbetaalde ego's in je geweten laat bijbeunen omdat dat zo lekker comfortabel is. Het is dan altijd de schuld van de ander, twijfelen aan jezelf hoef je niet te doen als individu. Je hebt altijd je mening pasklaar, hoeft hem niet te verantwoorden -dat kun je immers toch amper- en ervaart elke aanval op je mentale Ikea-inrichting als 'respectloos' en 'dom'. We kijken gretig neer op de mensen met de Lidl-inrichting, terwijl we uiteindelijk allemaal rondlopen met geleende opvattingen en daarmee oordelen alsof we god zelf zijn.

Maar ja, vroeg of laat komt elk deksels superieur individu tot de conclusie dat er in het kosmisch middelpunt maar plaats is voor 1 persoon. En dat dat bij tijd en wijle een verdomd eenzame aangelegenheid is.