Evolutie anders

Met verwondering kijk ik vaak naar documentaires over de evolutie. Er wordt dan met jaren gegooid alsof het confetti is: 10 miljoen jaar geleden, 100 miljoen jaar geleden, 315 miljoen jaar geleden, en zelfs miljarden jaren geleden. Niet te bevatten, dit soort eenheden. Je kan er met je verstand niet bij!
Ik vind het ongelooflijk knap van al die geleerden, paleontologen genaamd, dat ze uit een enkele fossiele kies of rib van onschatbare ouderdom een compleet dier kunnen reconstrueren, en met overtuiging betogen dat het betreffende dier er niet anders uitgezien kan hebben. Ook erg knap zijn archeologen, die uit een geraamte van een mensachtige een hele cultuur weer laten herleven, inclusief het seksleven van de personen in die tijd. Al was het 10.000 jaar geleden, ze weten precies wat die mensen uitspookten. Zo knap!

Die evolutie van het leven op aarde hebben we nu dus voor een belangrijk stuk in beeld. Maar er blijven wel wat hiaten, gelukkig. Zo blijft er nog wat te ontdekken, en als het niet ontdekt wordt kunnen we het met wat fantasie ook wel invullen. En aangezien ik best wel van fantasie hou, geef ik me daar graag aan over. Net alsof ik ook een beetje paleontoloog of archeoloog ben.
Zo ben ik na langdurig studeren tot de conclusie gekomen, dat er een fout in de volgorde van de evolutietheorie zit. De evolutie gaat namelijk lang niet altijd zo rechtlijnig als de geleerden ons willen doen geloven. Soms maakt zij een halve draai, en gaat, tegen de verwachting in, de andere kant op. Zo schijnt het leven wel in zee te zijn ontstaan,maar er zijn ook landdieren weer in zee gaan leven. De walvis is daar een voorbeeld van: die zoogdieren, die oorspronkelijk op land leefden, ontwikkelden een zodanig  lichaamsgewicht, dat ze het beter vonden in het water te gaan leven, omdat ze daar immers lichter waren. Opwaartse druk, daar profiteerden ze van.

Die achterwaartse evolutie heeft mij tot een conclusie geleid. Het begin klopt wel, daar ga ik het niet over hebben. Van in zee levende eencellige diertjes naar vissen, dan vissen die uit het water kruipen en reptielen werden, waarna weer zoogdieren kwamen, en god (m/v) mag weten wat nog meer allemaal, waaruit de hele zooi is voortgekomen,. Maar ergens zit er een foutje: De mens stamt namelijk niet van de apen af.
De mens is volgens mij de rechtstreekse afstammeling van het varken. En de apen zijn zo’n u-turn in de hele ontwikkeling, want die stammen van de mensen af. De anatomie van varkens vertoont veel meer overeenkomsten met de mens dan die van apen. Bovendien is de gemiddelde mensaap intelligenter dan de gemiddelde mens, dus dat klopt wel. In dat opzicht gaat de evolutie wel weer vooruit. De pythecanthropus, neanderthalers en al die andere zogenaamde voorouders waren de tussenvormen in de ontwikkeling van homo sapiens naar mensapen.
En dat mensen meer een verdere ontwikkeling van varkens zijn kun je o.a. zien aan het feit, dat de mens van zijn omgeving een ongelooflijke zooi maakt. Een varken kan dat niet beter! Erger dan apen, want die zijn slim genoeg om hun wereld niet te verwoesten.

Hiermee zou tevens te verklaren zijn, waarom moslims geen varkensvlees mogen eten. Toen de islam geboren werd, was het algemeen bekend, dat de varkens onze voorouders zijn, en dat het consumeren ervan een soort kannibalisme met terugwerkende kracht is. Die kennis is in de loop van de honderden jaren verloren gegaan, maar over een paar duizend jaar of misschien een paar miljoen jaar zullen archeologen het allemaal ontdekken.

De evolutietheorie is nog lang niet af! Maar ik help wel een handje.