Holland's Next Top Model

- Jan (Bakoenin) 2010

Sarah kijkt uit over de stad. Het is midden in de nacht, maar de vele stadslichten eten de duisternis op en zorgen er voor dat er maar een paar sterren boven de stad zichtbaar zijn. Het valt Sarah echter niet op, want ze is diep in gedachten. Ze kijkt wel, maar ziet alleen maar de beelden in haar hoofd. Beelden uit het verleden. Ze ziet ze als een film in haar hoofd.

Ze was met twee vriendinnen in Amsterdam om een middagje gezellig te shoppen. Uiteindelijk kwamen ze bij Revanche, een leuke boetiek in de Jordaan. Sarah was er ook eens met haar moeder geweest. Die kwam uit de Jordaan. Er was veel te kiezen in Revanche en dat is voor meisjes van veertien jaar vrij moeilijk. Dat wordt altijd veel en langdurig passen en in de spiegel kijken.
Sarah stond net een beetje rond te kijken toen ze werd aangesproken door een man van een jaar of dertig.
“Ik denk dat ik je wel kan helpen. Kom maar mee.” Hij glimlachte naar haar en gaf een knipoogje.
“Werk je hier?” vroeg Sarah.
“Nee, dat niet, maar ik ben modefotograaf en toen ik je zag binnenkomen, wist ik meteen dat je geschikt bent als model.” Hij glimlachte weer. Sarah wist niet wat ze hoorde. En even later was nog meer verbaasd. De man nam haar mee naar een collectie van Girbaud. Voor ze het wist had ze laag een uitgesneden, zwart jurkje aan, dat tot even boven de knie reikte en met een brede, zwarte ceintuur haar smalle taille goed deed uitkomen. Ze keek in de spiegel: een droomjurkje. Het paste precies. Haar vriendinnen stonden met open mond te kijken. De prijs viel mee, €169,00. Maar voor die prijs kon ze wel een paar andere spulletjes kopen. Ze had duidelijk een dilemma.
De fotograaf gaf haar echter een visitekaartje en zei: “Als je dit aantrekt en morgenochtend om tien uur bij mijn atelier bent, dan maak ik een fotoshoot met je.” Dat gaf de doorslag. Sarah droomde al jaren van een leven als model. Net als heel veel jonge meisjes. Maar voor haar zou die droom nu misschien uit gaan komen.

Zo was het begonnen en Sarah was naar het atelier gegaan. De fotograaf had mooie foto’s genomen. Het ging allemaal heel professioneel. Er was zelfs een visagist aanwezig. Er was ook nog meer leuke kleding in haar maat. Hij had haar verder nog een adres gegeven van een modellenbureau. Het bureau had de foto’s bekeken en vanaf dat moment was Sarah model en showde collecties op de catwalk. Haar droom was uitgekomen.
Maar ze bleef natuurlijk geen veertien. Haar lichaam was nog niet volgroeid geweest en groeide dus door. Niet dat ze dik werd, maar ze kreeg wel meer rondingen en op een gegeven moment kreeg ze van het bureau te horen dat ze moest afvallen, want ze was veel te dik. Zo kon ze echt niet meer showen.

“Je moet toch wat eten, Sarah! Je eet nu al een paar dagen niets. Je moet godverdomme toch wat voedsel binnen krijgen kind! Ik wil dat je nu onmiddellijk gaat eten! Het is sla en tartaar dus daar word je echt niet dik van en de sla is niet eens aangemaakt. Kijk eens in de spiegel verdomme. Je bent vel over been!” Sarah’s moeder leek woedend, maar het was eigenlijk geen woede maar bezorgdheid over haar dochter. Sinds enige tijd moest ze Sarah gewoon dwingen om te eten. Een paar dagen eerder had ze Sarah zelfs op de stoel vastgebonden en er het eten in gepropt. Ze maakte zich grote zorgen om Sarah.
Er ging heel veel om in Sarah’s hoofd. Ze hield van haar moeder, maar ze moest en zou model blijven. Ze wilde de top bereiken en had er alles voor over. Maar ze wilde ook de liefde van haar moeder niet verliezen. Tot nu toe had ze steeds zichzelf gedwongen tot braken als haar moeder haar goedschiks of kwaadschiks zover had gekregen dat ze eten binnen kreeg. Maar nu had ze een ander plan. Haar moeder zou niets merken als ze laxeermiddelen zou gebruiken. Dan kon ze wel steeds een heel klein beetje eten zodat haar moeder tevreden zou zijn, maar dan zou ze toch blijven afvallen.

“Ook een lijntje?” Diederik keek Sarah vragend aan, maar ze reageerde niet. Ze was volledig uitgeput. De laatste tijd snoof ze veel te vaak. Ze was er eigenlijk mee begonnen om haar hongergevoel weg te krijgen. Angela, een ander model had haar op de voordelen van cocaïnegebruik gewezen. Het had geholpen, maar door alle stress over haar lichaamsgewicht en de problemen thuis was ze steeds onzekerder geworden. Ze was gaan drinken en snuiven en dat meestal in combinatie. Geen bureau wilde haar nog hebben zoals ze was geworden, ze was haar ouderlijk huis ontvlucht en woonde met Angela samen in een flatje. De alcohol benevelde haar problemen, maar verdoofde haar ook, dus had ze de coke nodig om zichzelf weer op te peppen. Vanwege het vele gebruik leed ze de laatste tijd aan slapeloosheid. Ze keek maar niet meer in de spiegel, want ze zag er uit als een wrak en eigenlijk was ze ook een wrak. Ze lag als een lijk op het bed van Diederik. Hij was haar nieuwe fotograaf. Een derderangs fotograaf die alles gebruikte wat God verboden had. Ze kreeg van hem wat ze nodig had voor seks. Ze kon niet anders. Hij was nog haar enige hoop op een terugkeer naar de modellenwereld.
“Hier trut! Snuiven zul je! Ik ga hier niet een half lijk liggen neuken!” Diederik kwam op Sarah zitten en probeerde haar met geweld te laten snuiven.
Op dat moment kwam het laatste restje eigenwaarde in Sarah naar boven. Ze kreeg een enorme stoot adrenaline en voelde de agressie in haar ziel groeien. Ze tastte met haar rechterhand schuin achter zich en vond het massief bronzen Boeddha beeldje dat daar op het nachtkastje stond. Ze sloeg met alle kracht die ze in zich had toe. Op het hoofd van Diederik. Keer op keer sloeg ze. Tot zijn hoofd meer weg had van een klomp bloed. Daarna viel ze volledig uitgeput in slaap.

Sarah kijkt uit over de stad. Het is midden in de nacht, maar de vele stadslichten eten de duisternis op en zorgen er voor dat er maar een paar sterren boven de stad zichtbaar zijn.   
Ze ontwaakt uit haar overpeinzingen, loopt naar de rand van de flat en kijkt naar beneden. Daar ziet ze haar toekomst.