De Mortal Kombat-deceptie

Terwijl ik een trailer van de nieuw uit te komen Mortal Kombat bekijk, vraag ik me af of deze serie niet altijd te veel heeft geleund op controverse in plaats van goede gameplay. Als fervent Street Fighter-liefhebber moet ik namelijk zeggen dat HEILIGE MAAGD MARIA OP EEN STOKKIE, DIE CHICK RUKT DIE GAST ZIJN KOP ERAF EN NEEMT EEN HAP UIT ZIJN HARSES EN ZE HEEFT TIETEN!!

De allereerste keer dat ik screenshots van Mortal Kombat zag, was dat in een uitgave van het Engelse blad CVG. Dit was in de tijd dat Street Fighter II ongelofelijk populair was en er een hele zooi rip-offs waren verschenen als Fatal Fury, Art of Fighting en Golden Warrior. Die rip-offs waren doorgaans middelmatig en CVG gaf Mortal Kombat ook niet hoger dan een beoordeling van 74%, al was de reviewer wel onder de indruk van het gebruik van gedigitaliseerde sprites van echte acteurs. “Ach leuk, die gimmick weer”, dacht ik toen, denkend aan een wat ouder vechtspel genaamd Pit-Fighter dat net zo’n grafisch trucje uithaalde, dat zelfs in de arcadehallen foeilelijk overkwam.

Toen kwam ik echter Mortal Kombat tegen in een arcadehal en it blew my fuckin’ mind. CVG had het namelijk niet gehad over het bloed, de iconische kreet “FINISH HIM” of de bruutheid van zelfs een normale move als een enkele uppercut. Zeker nadat Mortal Kombat op de consoles uitkwam en de Fatalities mij bekend werden torende de game voor mij zelfs boven Street Fighter II uit. Wat een week of anderhalf duurde.

Als je eenmaal aan het bloed gewend was geraakt, bleef er namelijk nog maar bar weinig van het spel over. De zeven karakters waren nagenoeg allemaal hetzelfde, eigenlijk waren de achtergronden best saai en de BGM bestond uit knullige midi-bliepjes. De lol was er helemaal snel vanaf als je de SNES-versie had gekocht. Nintendo was namelijk vergeten met zijn doelgroep mee te groeien, wat leidde tot een gecensureerde Mortal Kombat met zweet in plaats van bloed en meer kindvriendelijke Fatalities. Sloeg Johnny Cage normaal iemands kop van zijn romp, in de gekuiste versie stelde zijn fatality niet meer voor dan het met zijn tenen in iemands tepel knijpen.

Maar toen kwam Mortal Kombat II! Gelikter! Harder! Meer Fatalities en meer characters! …die nog steeds op elkaar leken. Dit hield in dat je er nu iets van drie weken over deed voor je met de game klaar was. Nu gelukkig wel bloed in de SNES-versie, maar eigenlijk had Mortal Kombat voor mij afgedaan. Mortal Kombat 3 bestond uit characters met zoveel palette swaps dat het onspeelbaar was voor iedereen met kleurenblindheid. Zo ging de franchise langs me heen tot ik Mortal Kombat: Deadly Alliance onder ogen kreeg. Characters die je moest vrijspelen! Wapens! Verschillende vechtstijlen! Precies wat ik leuk vond!... voor een week lang. Daarna leek alles weer op elkaar en bleken movesets schaamteloos van character naar character gekopieerd. Als je alle Fatalities achter elkaar gemonteerd in een filmpje op Youtube had gezien, kon je het spel eigenlijk weer in de kast leggen.

Wat heel consequent gebeurt met mij als het Mortal Kombat betreft, is dat een nieuw deel in de franchise zoveel adrenaline in me losmaakt, dat ik spontaan de ervaring van alle andere Mortal Kombats vergeet. Na een paar weken realiseer ik me dan weer waarom Mortal Kombat me ook telkens zo ontzettend teleurstelt. Als ik eerlijk ben komt mijn opwinding gewoon van de pure bloeddorst die men aanvankelijk in Mortal Kombat perfect weet neer te zetten. Demissionair minister Hirsch-Ballin zal me er misschien een verwerpelijk sujet door vinden (hetgeen trouwens geheel wederzijds is), maar ik vind dit gewoon machtig mooi, tot ik het allemaal wel gezien heb en me weer ga vermaken met bijvoorbeeld de puppy's van de buren en mijn betonmolen.

Ik ben erg onder de indruk van wat ik zie van de nieuwste Mortal Kombat. Dezelfde adrenaline die ik in die arcadehal van zestien, zeventien jaar terug voelde, voel ik nu weer. Maar de vraag knaagt wel aan mij terwijl ik de gameplay footage bekijk. Hoe lang ga ik deze Mortal Kombat gaaf vinden, voor de gore me verveelt en ik kritisch ga worden over het gebrek aan diepgang in gameplay of het irritante gecopy-paste van character moves en palette swaps? Wat ik nu namelijk zie is GODVER, HIJ VERBRIJZELT EEN FOKKING NIER!!