Joran en de VOC-mentaliteit

Even met de KRO gebeld: “Goedemorgen, Oplopers hier. De heer Becking in de buurt?” Doodse stilte aan de andere kant van de lijn. Ik vermoed, dat de telefoniste het even druk had met het slaan van een kruisje. Na enige tijd hoorde ik haar op vriendelijke wijze hallo hallo hallo hallo hallo hallo hallo hallo hallo hallo zeggen. Aha, toen was de zaak mij duidelijk. Tien weesgegroetjes. Leuk. Tot mijn genoegen werd ik zonder verder oponthoud doorverbonden met de Katholieke omroepbaas. Die informeerde vriendelijk, wat hij voor mij kon doen. Ik antwoordde: “Even wat uitleggen, beste man. Waarom heb je je leden een brief gestuurd met de oproep om niet op de PVV of GroenLinks te stemmen? Had dat écht met hun opvattingen over de dringend noodzakelijke hervorming van het omroepstelsel te maken, of zit daar meer achter?” Koen Becking vertelde mij met besliste stem dat deze twee partijen een einde willen maken aan het bestaan van de omroepverenigingen, en dat dat dus het einde van de KRO zou betekenen. Reden om eens even stevig door te vragen: “Maar die VVD waar jij lid van bent, die heeft toch exact dezelfde mening over de publieke omroep? Waarom raad je je leden dan niet ook af, om op de VVD te stemmen?” Wederom doodse stilte aan de andere kant van de lijn. Tijd voor de onvermijdelijke inkopper: “Jij bent toch lid van de VVD? Schaam je je niet, ruggengraatloos sujet? Van een omroepbaas -van iedereen in de media, trouwens- mag een eerlijke opstelling worden verwacht. Dus als twee partijen hetzelfde vinden, kun je niet de ene aan de schandpaal nagelen en tegelijkertijd zwijgen over die andere omdat dat toevallig jouw kluppie is. Schaam je!” Op die manier heeft het door de KRO bewierookte publieke omroepsysteem natuurlijk geen enkel bestaansrecht. Wat mij betreft kunnen die omroepen morgen al worden opgeheven. Ze vormen op geen enkele wijze een getalsmatige afspiegeling van de samenleving. Door het massale lidmaatschap van de Christenfundamentalisten is de EO veel te groot, en door de lage lidmaatschapsgraad bij onze bejaarden is dementenomroep MAX eigenlijk veel te klein. En de Moslims moeten het stellen met weinig tot geen zendtijd in verhouding tot het aantal aanhangers van deze religieuze dwaalleer. Gewoon een publieke omroep naar Brits model. Veel beter!

En met de term Brits model bedoel ik natuurlijk niet zo’n grotendeels ontklede jongedame op bladzijde 3 van de gemiddelde Britse boulevardkrant. Waarom zou ik. We hebben in eigen land toch zat van die meiden die nagenoeg in hun blote niksie hun hele hebben en houwen aan den volke tonen? Neem nou de Yolante Gebouw van Kasbergen. Mevrouw de golddigger heeft een of andere voetballer met een paardenbek aan de haak geslagen. Gaat ze deze zomer mee trouwen. Maar de huwelijksnacht is al verpest. Er valt dan voor de pasgetrouwde spits weinig te scoren, vrees ik. Want ze heeft zich nu al laten fotograferen in de BH en de string die ze die nacht eveneens zal dragen. Wég verrassing. Je man in de huwelijksnacht verwennen met afgedragen en verwassen rotzooi, waar menig puistige puber zich al aan heeft liggen verlustigen. Viezig. Maar goed, het blijft natuurlijk ook een beetje een soort van klootjesvolk, dat milieu van voetballers, kampers en volkszangers. Want die ex van Yolanthe, die ís me toch een partij stom… Ik las dat hij had gezegd dat de echo veel indruk op hem had gemaakt. Avond aan avond staat hij in bedompte bierhallen met een armoeiige galmende geluidsinstallatie zijn liedjes te zingen, en opeens vindt meneer de echo indrukwekkend. Idioot. Jantje Smit is een beetje in de war.

Sterker nog: Nederland is in de war. Althans, dat vindt Neurotisch Zenuwenprogrammeur Emile Ratelband. Heeft, ondanks alle verboden, een radiografisch bestuurd vliegtuigje te pletter laten slaan tegen een van de torentjes van de Ridderzaal. Om zijn nieuwe boek te promoten. Over de vraag of Nederland in de war is, valt best te twisten. Ik houd het een beetje op fifty-fifty. De helft van ons volk is totaal geschift, de andere helft nog redelijk bij zijn positieven. Maar die Ratelband is in ieder geval behoorlijk in de war. Erg behoorlijk in de war. Ik zag hem vorige week in het ouwehoerprogramma van fraudemakelaar Harry Mens. Daar vertelde Emile, dat hij in een file had gestaan. Dat was de schuld van de overheid. Dat dat te maken had met werkzaamheden om de weg te verbreden, deed er niet toe voor Emile. Toen Ratelband het knelpunt voorbij was, reed hij fijn met een kleine 200 kilometer per uur naar zijn bestemming, vertelde hij trots. Dus verkeersregels, die slechts één doel hebben, namelijk de veiligheid bevorderen, gelden niet als je een poenige randdebiel bent. Is het erg onbeleefd als ik de hoop uitspreek dat, wanneer het bij die snelheid mis zou gaan, Emile wel zélf verongelukt in plaats van dat iemand die gewoon 120 rijdt dat met de dood moet bekopen? Is dit een doodsverwensing? Nee. Want Ratelband hoef helemaal geen 200 te rijden. Maar ik kan niet verkroppen dat de ergste brokkenpiloten in het verkeer vaak amper een schrammetje oplopen, terwijl onschuldige medeweggebruikers de rest van hun leven in een rolstoel mogen slijten, of erger dus. Die Ratelband met zijn grote bek. Heeft iets weg van de VOC-mentaliteit. Ikke ikke ikke, en de rest kan stikken. Net als de slachtoffers van Sander Vreeswijk en Joran van der Sloot. Die konden ook stikken. Sander regelde dat door zijn slachtoffertje te wurgen met een broeksriem, Joran maakte de lijken gewoon zoek. Of liet ze rondslingeren in een Zuid-Amerikaans hotelletje. Ze gaan het fijn hebben in de gevangenis. Sander omdat ex-politiemensen zich altijd kunnen wentelen in een extra grote populariteit, Joran omdat het er in Zuid-Amerikaanse gevangenissen altijd extra gezellig aan toe gaat: zeepjes rapen met de gringo’s. Altijd leuk, zo’n  pak slaag of zo'n tortilla in je hol. Ik zal bij ieder Zuid-Amerikaans recept dat ik lees, vrolijk denken aan Joran van der Dood in een gezellige, lekker warme kerker. Maar goed, Ratelband komt zichzelf ook nog wel een keer tegen… Maar eigenlijk had ik het met u over Emile. Die werd opgesloten in het politiebureau en mag nooit meer met kleine vliegtuigjes spelen, als ik het goed begrepen heb.

Waarmee ik trouwens niet wil suggereren dat die jongens die met grote vliegtuigen spelen wél goed snik zijn. De KLM-directie. Helemaal de weg kwijt. Nogal wat homosuele stewards willen niet meer naar Iran vliegen wegens de openlijke homohaat. De KLM willigt dat verzoek niet in. Waarom niet? “Dan moeten vrouwelijke collega’s hun plaats innemen, en die moeten in Iran verplicht een hoofddoek dragen.” De KLM-directie gaat er dus vanuit dat alle mannelijke stewards homo zijn. Stigmatiserend voor de heteromannen die de koffie rondbrengen! Of kleffe broodjes. Want onderschat het werk van dat cabinepersoneel niet: er is een flinke dosis moed voor nodig, om de klanten zulke viezigheid voor te schotelen!

En dat doet mij dan weer denken aan het bericht dat je van Hamburgers astma kunt krijgen. Want dat heeft diepgaand wetenschappelijk onderzoek uitgewezen. Raar. Ik heb in mijn leven heel wat Hamburgers van dichtbij gezien, en ik kreeg het er niet warm of koud van. Maar misschien komt dat doordat mijn Duits niet zo best is…