Tijd voor zinvol geweld?

We dreigen straks andermaal te worden geregeerd door een moederskindje. Want de keuze gaat tussen Geert Wilders, Mark Rutte en Jan Peter Balkenende, stuk voor stuk ‘jongens’ die hun eerste zaadlozing misschien wel met hun moeder hebben gedeeld.
Van Balkenende is het ons inmiddels genoegzaam bekend dat hij buiten het bereik van moeders rokken bangelijk en stuntelig opereert, maar ook voor de overige lijsttrekkers (wat vinden zij dat toch een spannend woord) geldt dat zij zich de padvinder betonen die zij in hun jeugd moeten zijn geweest.
De padvinder; uitgesproken en voorbestemd slachtoffer van zinvol geweld.
Dat behoeft enige uitleg.

Het bestaan van het begrip ‘zinloos geweld’ veronderstelt het bestaan van het tegenovergestelde. En inderdaad, in tijden waarin meer dan lijdzaam verzet is geboden, kun je spreken van zinvol geweld. In WOII zouden we niet ver gekomen zijn met alleen maar praten. Dat Winston Churchill iets tegen Hitler had gezegd in de trant van: “Joh Aad, we weten allemaal dat je slecht in je vel zit, maar om nou dagelijks Londen te bombarderen, dan heb ik toch zoiets van, goh…”
Nee, Duitsland helemaal in de puin leggen was het even juiste als zinvolle antwoord.
Restanten van die benadering smeulen nog na in mijn gedrag. Een Duitser die mij de weg vraagt, komt nooit waar die zijn wil. Van huis uit meegekregen. En opgebouwd in een reeks van voetbalwedstrijden die de Duitsers in de laatste minuut in hun voordeel wisten te beslissen. En wat ze ooit met die Joden uitvraten, verdient nou ook niet bepaald de schoonheidsprijs.

Tegenwoordig kun je uit tijdverdrijf willekeurig in elkaar worden geschopt, gewoon omdat je op het verkeerde moment op de verkeerde plaats was. Zinloos geweld heet dat.
Dat ging vroeger anders. Geweld was per definitie zinvol. Elk jeugdig Balkenende-type met korte broek, hoog opgetrokken kousen met kwastjes, sandalen, een khaki overhemd, rode zakdoek om de nek, fluitje aan een touwtje en een breed gerande hoed moest eraan geloven. Die werd zonder enig voorbehoud helemaal lek geslagen.
In zwakke momenten heb ik daar nog wel eens wakker van gelegen. Maar het besef dat de Baden Powell-beweging model had gestaan voor de Hitlerjugend verhief mijn daden tot politiek correcte agressie. En allerminst zinloos, want we hadden in de buurt nogal wat te verduren van de leden van de platte knoop.
Was je bijvoorbeeld bezig om een hut in elkaar te flansen, kwam zo’n bleke betweter je ongevraagd uitleggen dat je veel meer aan het te gebruiken touw moest rukken.
Was je fikkie aan het stoken, dan kwam zo’n wegwijsneus je vertellen dat je het hout tegen elkaar omhoog moest zetten. Dan zou het vuur beter trekken.
En o ja, ook heel handig in de binnenstad: zo’n namaakcowboy kon je gloedvol uitleggen hoe je van drijfhout een vlot bij elkaar moest sjorren.
Daar waren ze dus goed in bij de padvinderij: rukken, trekken en sjorren.

Het waren geen jongens van de straat. Als er niks op de padvinderij te doen was, bleven ze ook bij mooi weer binnen en mochten dan het haar van hun moeder wassen.
Overigens nog altijd een hobby van Mark Rutte.

Tja, en dan Wilders. Half debiel Nederland loopt zo langzamerhand achter een valse nog net niet uit de kast gekomen racistische relnicht aan, die zijn Mozart-pruik drie keer per week in de waterstofperoxide hangt om toch nog enigszins op een Ariër te lijken.
Verongelijkt zijn is zijn tweede natuur. En die vat hij in oneliners. Zelfs als je een prak Chinees gaat halen, ben je in zijn ogen al een ‘multicultiknuffelaar’.
Desnoods.
Maar heb nou niet het lef om Wilders voor de voeten te werpen dat hij dan kennelijk alles behalve en –nog sterker- juist het tegenovergestelde van een ‘multicultiknuffelaar’ is, want dan zou het wel kunnen lijken dat je hem een racist noemt.
En dat is ‘demonisering’.
Archetypisch gedrag van een moederskindje: stiekem en gluiperig uithalen naar een buurjongen die drie koppen kleiner is en jankend in moeders bleke onderarmen duiken als zo’n gozertje dan wat terugzegt. Jankend, nee krijsend, wijst Geertje de boosdoener aan:
“Hij heeft het gedaan!”
Met zo’n mentaliteit had je het eind jaren dertig zeer ver kunnen schoppen in de politiek. Maar blijkbaar lijkt de tijd daar nu ook rijp voor.
Want net als eind jaren dertig is er sprake van een wereldomvattende crisis. En klinkt alweer zachtjes de roep om een ‘sterke man’. Ik lach m’n lul uit m’n broek als dan Rutte, Balkenende of Wilders worden genoemd. Daarentegen; ook Hitler was een moederskindje.

Uiteindelijk maakt Wilders geen kans. Hoewel het parlementaire debat vaak neerkomt op een uitwisseling van standpunten en niet bepaald uitblinkt door verbaal vuurwerk, zal elke vorm van tegengas door hem als ‘demonisering’ worden bestempeld. ‘Demonisering’; het mocht wat. Volgens mij is Wilders stiekem stinkend jaloers op het martelaarschap van Pim Fortuyn. En wordt hij helemaal niet bedreigd en doet ie alsof. Toegegeven; hij doet er zijn best voor. Zo heeft hij geprobeerd in de voetsporen te treden van die andere martelaar, Theo van Gogh. Maar een beetje oningeburgerde Islamiet denkt dat ‘Fitna’ een aerobicsvideo is. De afdeling Laag Soeren van Al Qaida kwam er in ieder geval niet van in beweging.
Bedreiging, my ass. Toch maar eens laten berekenen wat de zinloze beveiliging van Geert Wilders de gemeenschap allemaal kost.
Ook Balkenende kan het schudden. Hij heeft drie kabinetten naar God geholpen en misschien was dat wel zijn heimelijke gristelijke missie. Verder willen we niet meer beschamende situaties meemaken, waarin regeringsleiders als Obama of Poetin in het bijzijn van Balkenende hun protocollair voorgeschreven beheersing verliezen en op zijn brilletje gaan staan.

Het zal dus wel Rutte worden. Want Cohen, hier nog niet eerder opgevoerd, zie ik het ook niet doen. Hij heeft veel uit te leggen. Bijvoorbeeld dat uitgerekend Wouter Bos de redder is van het kapitalisme. Cohen zou zich hieruit kunnen redden door van de ABN/AMRO en Fortis de dertig miljard terug te vragen die wij aan die banken hebben geleend. Precies het bedrag –welk een toeval- dat wij geacht worden te bezuinigen. Logische gedachte toch? Als ik een bedrag van de bank leen, moet ik dat toch ook terugbetalen? Toch niet erg als je een bank aan zijn eigen bedrijfsfilosofie houdt?
Waarschijnlijk is de sociaaldemocratie daar te kakkerig voor. Maar leg het maar eens uit aan je kiezers: De VVD pakt nu de armen, omdat de Partij van de Arbeid de benen nam.

Dus Cohen gewoon weer terug naar Amsterdam. Hij had z’n hielen nog niet gelicht of Nederland is het enige westerse land dat na WOII nog een Jood had laten oppakken.

En nog wel bij de dodenherdenking.

© Karel Kanits