Kut Only

Even met de Only gebeld: “Goedemorgen, Oplopers hier, iemand van de marketingafdeling in de buurt?” Een blikkerige stem antwoordde dat mijn vraag of opmerking binnen twee werkdagen wordt verwerkt. Dus ik vervolgde: “Beschamend, hoe jullie je klanten met rare lokkertjes naar jullie winkels laten komen, en dan vervolgens niet thuis geven. Heb je je NIMA-A en je NIMA-B cadeau gekregen bij een pak sokken of zoiets?” Een blikkerige stem antwoordde dat mijn vraag of opmerking binnen twee werkdagen wordt verwerkt. Dat was voor mij een prima aansporing om eens wat dieper op de zaak in te gaan: “Mevrouw Oplopers kreeg per e-mail een op naam gestelde uitnodiging om afgelopen woensdagavond tussen half 6 en 9 uur in een van jullie winkels te komen shoppen, met een aantrekkelijke vaste-klantenkorting van maar liefst 20 procent. Na een dag van hard werken even samen met haar een hapje gegeten en een kopje koffie gedronken, en toen fluks naar het filiaal waar zij zich ook had aangemeld als vaste klant: de Only-winkel in de Ferdinand Bolstraat in Amsterdam. Daar arriveerden wij enkele minuten voor 8 uur. Twee buitengemeen snibbige verkoopsters vertelden dat ze gesloten waren, en sommeerden ons de zaak te verlaten. Toen ik wapperde met een printje van de uitnodiging van Mevrouw Oplopers, werden de verkoopsters nóg snibbiger. Ja, andere winkels waren weliswaar tot 9 uur open, maar hun filiaal niet.” Een blikkerige stem antwoordde dat mijn vraag of opmerking binnen twee werkdagen wordt verwerkt. Dus ik vervolgde: “Nu ben ik niet alleen als internetpublicist nogal rad van de tongriem gesneden, maar in het echte leven ook. Dus ik stelde resoluut dat Mevrouw Oplopers in hun winkel even fijn gebruik ging maken van haar wettelijk recht om conform de uitnodiging fijn wat in de winkel op koopjesjacht te gaan. Als niet alle filialen tot 9 uur open waren, dan had Only dat maar duidelijk in de uitnodiging moeten zetten, met desnoods een verwijzing naar een overzicht op internet. Woedend dreigden de winkelmeisjes, de politie te bellen. Ik heb ze van harte uitgenodigd, de daad bij het woord te voegen, maar daarop bonden de verkoopstertjes in. Ik vrees dat zelfs een telefoonnummer van drie cijfers al te moeilijk voor ze is om uit het hoofd te leren!” Een blikkerige stem antwoordde dat mijn vraag of opmerking binnen twee werkdagen wordt verwerkt. Tijd voor de genadeklap: “Dat je niets, maar dan ook helemaal niets hoeft te kunnen om aan de slag te gaan bij de marketingafdeling van de Only is één ding, maar ook als winkelmeisje hoef je dus ook geen IQ te hebben dat de 60 overstijgt. Want wat lag er op de toonbank in jullie Only-winkel aan de Ferdinand Bolstraat? Juist. Een stapel uitnodigingen om te komen winkelen met 20 procent korting, op 26 mei tot 21 uur. Echt. 21 uur. Niet 20 uur, maar 21 uur. In de foldertjes op de toonbank. Toen ik de meisjes daarmee confronteerde en vroeg hoe het dan in vredesnaam mogelijk was dat ze al meenden om 8 uur de zaak te kunnen sluiten, wisten ze niets anders uit te brengen dan de mededeling dat ze die foldertjes nooit lazen. Idioten! Het is toch niet te geloven dat ik zelfs dreigementen als het opbellen van de politie uit de mond van achterlijke winkelmeisjes bij die achterlijke winkelketen van jullie moet trotseren om Mevrouw Oplopers in de gelegenheid te stellen, een leuke witte broek uit te kiezen?” Een blikkerige stem antwoordde dat mijn vraag of opmerking binnen twee werkdagen wordt verwerkt. Het zal mij benieuwen of ik ooit nog wat van ze hoor. Dat met die twee werkdagen gaat in ieder geval niet meer lukken. Ik schrijf doorgaans over wat grotere maatschappelijke zaken dan gekrakeel in een klerenwinkel, maar de debiliteit, achteloosheid en lamlendigheid zijn dus zelfs doorgedrongen tot in de allerkleinste haarvaten van onze samenleving. Kut Only. Debiele winkel met debiel personeel en een debiele leiding… Iedere zichzelf respecterende consument laat die zaak dus voortaan links liggen.

Nu is het natuurlijk niet zo, dat alleen bij de Only achterlijk personeel werkt. Het Openbaar Ministerie, dat is ook een goed betaalde variant van wat wij verder kennen als sociale werkplaats. Waar eerder een Officier van Justitie vergat na het inspreken van een telefoonbeantwoorder van een belangrijke getuige in het grote liquidatieproces de hoorn goed neer te leggen, en de desbetreffende getuige uitmaakte voor ‘die vuile hoer van de Geldersekade’, is het een collega van haar nu gelukt, twee belangrijke documenten van een kroongetuige zoek te maken. Bulderend van de lach nam ik gisteren kennis van een uitspraak van de hoogste baas van het Openbaar Ministerie. Harm Brouwer. Die zei dat de veiligheid in ons land gevaar loopt als er wordt bezuinigd op het justitiële apparaat. De lieverd. De ene na de andere vormfout, de ene na de andere blunder, maar de veiligheid loopt pas gevaar als de geldkraan een ietsepietsje wordt dichtgedraaid. Rot toch op! Nooit in Brouwers hoofd opgekomen dat de veiligheid en de rechtsstaat vooral in het geding komt door zijn blunderende ondergeschikten? Baas zijn van zo’n incompetent zooitje, en dan roepen dat het mis zal gaan als er minder geld wordt verstrekt om over de balk te sodemieteren, dat is wel een excuus waard, dunkt me.

Net als die blunder van Jan Peter, onze liegpremier. In plaats van in Carré gewoon dapper antwoord te geven op lastige vragen van journaliste Mariëlle Tweebeeke, neuzelde hij iets over dat ze zo lief keek. Jan Peter Balkenende met de ontwapenende charme van een kwijlende hond in een slagerswinkel. Femke Halsema gelijk in de gordijnen. Meteen roepen dat Balkenende een knietje verdiende. Raar, ik dacht dat Halsema helemaal niet zo dol was op het uiten van bedreigingen. Ik houd het op jaloezie: haar smoel staat altijd op een verongelijkt soort onweer, dus veel vriendelijke teksten zullen haar, in tegenstelling tot Mariëlle, niet ten deel vallen. Pure onderlinge wijvenkift dus. Maar hoe je het ook bekijkt, gewoon een eerlijk antwoord op een lastige vraag geven, dat zit die Christen-Democratische politici nu eenmaal  niet in de genen. Allerlei, onder het motto ‘ons kent ons’ doorgefokte gedragsafwijkingen. Zoals roepen dat bepaalde erg rechtse politici ons aanzien in het buitenland schaden, maar wel zwijgen als het graf als het gaat om die bespottelijke Sieneke, die ons land in Oslo weer eens liet afgaan als een gieter. Staan we wéér niet in de finale van het Homovisie Songfestival… Maar wat wil je ook, met een lullig liedje van Marianne Weber-niveau, dat is geschreven door een of andere dementerende bolhoed. Of zoals beweren dat het een privé-zaak is als een CDA-staatssecretaris zijn eigen personeel neukt. Of zoals beweren dat iedereen zijn stoep sneeuwvrij moet maken, maar het zelf niet doen, terwijl het juist zo’n fijne CDA-eigenschap is: je eigen straatje schoonvegen. Of zoals in het eerste RTL-debat glashard liegen dat de inkomens op peil blijven, terwijl je weet dat dat niet zo is. Of dus in een wanhoopspoging om een lastige vraag niet te hoeven beantwoorden en passant een zeer getalenteerde journaliste beledigen. Zeggen dat ze zo lief kijkt. Jaja. Dat maakt hoogstens enige indruk op Mariëlle wanneer die woorden worden uitgesproken door een aantrekkelijke vent. Niet door een soort stamelende Harry Potter, met een pafferig smoelwerk, een fout kapsel en een verkeerde bril. Jan Peter de zwabberaar… De zin “Wat kijk je lief” is uitsluitend een wapen in de hand -of liever gezegd de mond- van een of andere adonis. Blond. Gespierd. Mooi bruin kleurtje.

Juist, daar is ‘ie weer. Onze Roel Driesvink. Vaste figurant in deze columns. Dit keer is de gemankeerde volkszanger op zoek naar vier dubbelgangers. Vier geblondeerde anabolenzonnebankers, dat kan toch niet zo’n probleem zijn om die te vinden? De nachtsauna zit er vol mee. Dus dat valt eenvoudig te regelen. De heren moeten samen met Roel Driesvink optreden in een reclamespotje van Duyvis. Nadat eerder de borrelnootjes een groot succes werden, hebben ze blijkbaar wat nieuws bedacht. Borreleikels…