Goedkope hoer

Genadeloos van zijn voetstuk gevallen. Peter R. de Vries. Vorige week toeterde ik nog luidkeels de loftrompet. Want ik vond het grote klasse dat hij de uitspraak van de kortgedingrechter naast zich neerlegde omdat het voor de kijker beslist noodzakelijk was om de echte beelden van Koos Hertogs te zien. Wie A zegt, moet B zeggen, was het parool. Dat vond ik grote klasse. Ik sloot mijn column toen af met mijn nieuwsgierigheid naar wat er de komende (inmiddels voorbije) week zou gebeuren. Ik ben diep teleurgesteld.

Peter R. de Vries en zijn broodheren SBS en Endemol stapten niet naar de rechter om alsnog hun gelijk te halen. Nee, gemakshalve betaalden de betrokkenen de zeer geringe dwangsom. Een oplossing die gerust goedkoop mag worden genoemd. Goedkoop in financiële zin, maar vooral goedkoop in moreel opzicht. Een aflaat aan Vrouwe Justitia. Meer niet.

Vrijdag diende wederom een kort geding tegen De Vries, SBS en Endemol. Wederom verbood de rechter de uitzending van de stiekem gemaakte opnamen van Koos Hertogs, maar dit keer legde de rechter een veel hogere dwangsom op. Een half miljoen euro.  Op de vraag in De Wereld Draait Door, of Peter R. de Vries opnieuw het vonnis zou negeren, antwoordde De Vries met wat dikdoenerij, gedrenkt in een sausje van geheimzinnigheid. “We gaan zondag zeer zeker weer uitzenden.”

Vanavond was het zover. Op gedragen toon werd een tekst van een filosoof aangehaald. Iets over dat misdaad uitsluitend kan gedijen door de goede mensen die niets doen. Ja? En? Daarna vertelde De Vries dat het uitzenden van de beelden van Koos Hertogs door de rechter was verboden, maar dat de kijker tóch recht heeft op de vergaarde informatie, en dat de rol van Koos Hertogs dus zou worden gespeeld door een stand-in, en dat diens uitspraken in tekst zouden worden vertoond. Dat moest, want de rechter had de uitzending van de stiekeme opnamen immers verboden.

Geen woord over het feit, dat de rechter dat vorige week óók had verboden. Geen woord erover dat De Vries en zijn broodheren die uitspraak toen wél hadden genegeerd. Niets meer over A en B zeggen. Terwijl er aan de omstandigheden niets is veranderd. Nog steeds is de lichaamstaal van Koos Hertogs van groot belang (net als vorige week), nog steeds gaat het over op dezelfde manier verkregen beeld- en geluidsopnamen (net als vorige week), nog steeds gaat het over door Koos Hertogs geuite bekentenissen en belastende verklaringen (net als vorige week). Wát is dan de reden, dat Peter R. de Vries nu opeens vindt dat hij de rug niet langer recht moet houden? Er is slechts één ding veranderd: iets in de orde van grootte van vierhonderdvijfentachtigduizend euro. Voor u en mij een enorme som geld, maar zowel grootverdiener Peter R. de Vries als zijn kapitaalkrachtige opdrachtgevers SBS en Endemol kunnen dat bedrag met een beetje goede wil wel missen, en trachten in een bodemprocedure dat geld terug te krijgen. Immers, de kijker heeft recht op alle informatie. De Vries’ eigen woorden. In het Engels bestaat daar een heel treffende uitdrukking voor: Put your money where your mouth is.

Is het dan een argument, dat de Vries niet in zijn eentje beslist over het al dan niet uitzenden van de verboden beelden, en dat hij wel moest improviseren in zijn programma? Natuurlijk niet. SBS en Endemol hebben weliswaar ook een stem in het kapittel, maar als De Vries een béétje karakter had gehad, had hij geweigerd om mee te werken aan een uitzending zonder de -immers door hemzelf vorige week met veel bombarie als absoluut essentiële en onmisbare gekenschetste- opnamen van Koos Hertogs.

Collega Oplopers betitelde Peter R. de Vries als een mediahoer. Dat had hij mis. Peter R. de Vries mag in het verlengde van die betiteling wat mij betreft worden betiteld als een goedkope hoer. Een heel goedkope hoer. Een spotgoedkope hoer.

Afwerkplek, iemand?