Zeldzaam eng

Goed nieuws! Een half jaar voorpret in het verschiet en dan is het zover. In september mag ik weer naar Amerika. Tickets zijn geboekt, de route bepaald, huurautootje uitgezocht. We verheugen ons er weer op. Heerlijk land, Amerika. Ik mag er graag komen. Vanwege de verscheidenheid aan landschappen. Omdat er altijd wat te doen is. Omdat je er nooit uitgekeken raakt. Vanwege de shopsensatie. En last but not least vanwege de vriendelijke mensen. ‘Allemaal nep’, roepen de azijnpissers in mijn omgeving. Nee, wij dan. Wij hebben een cursus nodig om met aardige mensen om te leren gaan.

Hij is nog steeds in de race voor de Gouden Loeki. Kennelijk vinden we hem massaal leuk. ‘Aardige mensen, hoe gaan we ermee om?’, een soort minicursus van Sire. Met een knipoog, dat wel. Dezelfde knipoog als die we over zouden moeten hebben voor onze aardige medemens. En daarom vinden we hem waarschijnlijk allemaal zo aardig, die tv-spot. Maar steken we er nog wat van op ook?

Een filmpje van 47 seconden, iedere keer weer goed voor een glimlach. We maken achtereenvolgens kennis met de groeter, de uitdeler, de wegwijzer en de attenterik. Op de website www.pasopaardig.nl vinden we ook nog de complimentenuitdeler evenals de gebruiksaanwijzing van deze bedreigde menssoorten. Reuze handig allemaal. ‘Groet gerust terug, ze bijten niet.’ Oké, we zijn van nature niet het meest enthousiaste volkje, maar is de aardige Nederlander dan echt op sterven na dood? En als we zo’n rariteit tegenkomen, slaan we dan echt op tilt? Volgens Sire wel. Want de campagne komt niet uit de lucht vallen. Daar ging een representatief onderzoek aan vooraf.

Wat blijkt? Veertien procent van de ondervraagden geeft toe niet om te kunnen gaan met een aardige onbekende en zeventien procent is zelfs ronduit achterdochtig. Valt mee, zou je zeggen. Maar dan komt het: achtenzeventig procent van de representatieve vertegenwoordiging van onze landgenoten vindt dat we best wat aardiger kunnen zijn tegen elkaar. En 80 procent krijgt een beter humeur van aardig zijn voor een ander. Toch doen we het maar niet. En zo raken we met z’n allen in een vicieuze cirkel. Ik herinner me een spreekwoord, een Nederlands spreekwoord: ‘Wie goed doet, goed ontmoet’. Ik las het laatst nog in een oud boek. Het is een beetje in de vergetelheid geraakt.

Maar goed, waar hadden we het over? O ja, ik mag weer naar Amerika. Naar bezienswaardigheden die je hier niet hebt. En aardige mensen. Zijn ze echt zo nep? Of kunnen wij er gewoon niet mee omgaan? Ga eens kijken op www.pasopaardig.nl. We hebben nog heel wat te leren.