Rokjesdag zonder Martin
Het is inmiddels bijna een jaar geleden dat Martin Bril overleed. Ik mis zijn schrijfsels en hersenspinsels. Zo is hij onder meer onmiskenbaar de geestelijke vader van de Rokjesdag. En hij zorgde goed voor zijn geesteskindje. Onder zijn hoede werd Rokjesdag steeds weer een ware lenteverrassing. Maar zal het ook dit jaar goed komen, zonder Martin? Er zijn mij namelijk wat verontrustende ontwikkelingen ter ore gekomen.
Zo las ik bijvoorbeeld in diverse bladen dat de helft van de vrouwen opziet tegen Rokjesdag. Het is ook best hard werken om de benen na de winter weer volledig in good shape te krijgen. Zeker bij een winter als deze. Het hele lijf roept nog: “Eet, eet, bescherm je tegen de ontberingen van deze kou!”. Maar tegen de natuur in beginnen wij vrouwen toch maar vast met sapdagen, worden we Slank met dr. Frank en ander ongerief. Glibberend over gladde paadjes lopen en trainen we er de laatste restjes spek af. Tja, Rokjesdag is in aantocht, dus dan moet je wel. Vervolgens bruinen we ons aan diverse surrogaatzonnen en ontdoen we onze benen van de hardnekkige haardons. Zou Martin weten dat er zelfs een EHBR (Eerste Hulp Bij Rokjesdag) in het leven is geroepen, speciaal voor vrouwen die door omstandigheden te laat aan de voorbereidingen zijn begonnen? Het is blijkbaar niet niks om in de prille lentezon je blote benen te tonen aan de kritische blikken van de buitenwacht. Het is eigenlijk ook een beetje het voorspel van de zomer. Dan krijgt het hele lijf deze boost, om uiteindelijk in bikini voor de dag te kunnen komen.
Het feit dat niemand precies weet wanneer deze dag valt, geeft Rokjesdag een extra dimensie. Martin beschreef dat poëtisch “als bij toverslag”. Een belangrijke voorwaarde is dat de benen onder het rokje bloot moeten zijn. Het is daardoor geheel klimaatsafhankelijk en dus onvoorspelbaar. Vrouwen die al eerder een rokje dragen met een panty eronder, spelen vals. Martin was daar heel duidelijk over. Maar nu gaan er steeds meer stemmen op om Rokjesdag een vaste datum te geven. Er wordt gedacht aan 22 april, zijn sterfdag, als jaarlijkse ode aan Martin. Dit idee wordt vooral enthousiast ontvangen door vrouwen die gek worden van die ‘eeuwige’ jaarlijkse onzekerheid. Ik geloof nooit dat Martin hiermee akkoord zou gaan. Alle magie rond deze dag gaat zo immers verloren, toch?
En dan nu de ontwikkeling die mij het meest zorgen baart; mánnen in rokjes. Behalve in Schotse rokjes heb ik zelf gelukkig nog niet het ongenoegen gehad een man in een kèk zomerrokje aan te treffen. Maar de mannenrokken winnen langzaam maar zeker terrein in de modewereld. En ik vraag me oprecht af; draait Martin zich acuut om in zijn graf, nu ook de mannen zich actief gaan voorbereiden op de Rokjesdag? Of zou hij deze noviteit juist omarmen en een welkome aanvulling vinden op het vieren van de lente?
Ik had het Martin Bril nog allemaal willen vragen. Helaas behoort dit niet meer tot de mogelijkheden. Maar misschien kan hij ons een teken geven, als een soort EHBR aan gene zijde. Als Rokjesdag op of vóór 22 april valt, vindt hij het allemaal oké. Valt het echter later, dan laten we alles gewoon bij het oude! Nog even afwachten dus.