Meisje zonder kleren

Even de Telefoonvriendin gebeld: “Goedemorgen, Oplopers hier. Alles goed, Catherine? Heerlijk om je eens te bellen. Dan heb ik toch contact met je, zonder dat ik tegen die rotkop van je hoef aan te kijken. Héérlijk!” Verbouwereerd antwoordde de dame aan de andere kant van de lijn dat ze Anja heette. Reden voor mij om stomverbaasd even stil te vallen. Ik hernam mijzelf, en zei: “Maar de telefoonvriendin is toch een initiatief van Catherine Keyl? Hoe kan het dan, dat ik een volslagen vreemde aan de lijn krijg? Betaal ik dáár 80 cent per minuut voor?” Anja legde geduldig uit, dat het niet om Catherine zelf ging, maar om het luisterend oor dat wordt geboden. De verbazing aan mijn kant van de lijn nam nog verder toe: “Wát zeg je? Luisterend oor? Catherine? Luisterend oor? Dat mens kakelt juist de hele tijd als een kip zonder kop maar door. Ik heb begrepen dat de geluidstechnici bij RTL met knallende koppijn naar huis gingen als ze weer eens een aflevering van haar ouwehoerprogramma hadden opgenomen… Ik dacht juist, dat je haar 0800-nummer kon bellen als je graag wilde dat er eens een keer níet naar je geluisterd werd… Maar dat je dan in plaats van die kip zonder kop een of ander dood vogeltje aan de lijn krijgt…” Met deze valse opmerking lukte het mij, de weerloze Anja totaal in de gordijnen te jagen. Ze zette een soort hijgerig stemmetje op, sprak iets raadselachtigs over dat ze al mijn wensen zou inwilligen en dat ze geen kleren aan had. Tijd voor de genadeklap: “Kind. Het is nog hartstikke winter. Veel te koud! Je hebt een blaasontsteking voor je het weet. Kom, kleed je aan! En sodemieter trouwens op met je gore praatjes! Ik hou zielsveel van mijn fantastische echtgenote, dus met dat soort nattige teksten ben je bij mij aan het verkeerde adres. Je bent trouwens in de war met je vorige telefoonbaantje, zo te horen. Want één ding kan ik je verzekeren: Catherine heeft niets maar dan ook niets met seks te maken!” Zo, dat luchtte op. Want dat was ik: opgelucht. En opgelicht. Voor 80 cent per minuut… Dure grap.

Ook een dure grap is de flitspaal van de politie. De flitspaal, niets meer dan de moderne variant van de agent die met zijn bonnenboekje in de aanslag verdekt stond opgesteld achter een boom. Bij de volgende versie werd de agent in kwestie in een paal gehesen, maar om Arbo-technische redenen werd de juut in kwestie al spoedig vervangen door een camera. Maar goed, in Haarlem zijn ze een nieuw modelletje aan het testen. De huidige generatie flitspalen herken je al van een kilometer afstand aan die enorme grijze kast die erop zit. Het nieuwe model is onopvallend. Smal en rank vorm gegeven, zodat de hardrijder onopvallend kan worden gekiekt en daarna financieel uitgekleed. Dus in Haarlem rijden we voorzichtig 50, en geen kilometer harder. Trouwens, het is beter om Haarlem sowieso te mijden. Uit een test blijkt dat de service van de Gemeente Haarlem het slechtste is van heel Nederland. Als je de Gemeente Haarlem opbelt is de kans levensgroot dat ze sowieso de telefoon niet opnemen. Stuur je ze een mailtje, dan krijg je hoogstwaarschijnlijk geen antwoord. Kouwe kak, daaro. Ambtenaren met brogues en sjaaltjes, ambtenaressen met mantelpakjes en parelkettinkjes. Maar een beetje werken? Neuh, dat liever niet. Nou ja, dat heeft in ieder geval één voordeel: de komende bezuinigingen kunnen bij de Gemeente Haarlem makkelijk worden opgevangen. Gewoon de ambtenaren naar huis sturen... Niemand die het merkt…

Internettaps. Merk je ook niets van. CDA-kamerlid Sybrand van Haersma Buma pleit voor een flinke uitbreiding van het aantal taps. Dan kun je tenminste nagaan of een crimineel regelmatig naar buienradar.nl kijkt om te zien of de klimatologische omstandigheden gunstig zijn voor het plegen van een overval. Altijd handig. Vindt Sybrand. De gek. Misschien dat die lolbroeken in de Kamer eerst eens wat moeten doen aan die knoeiende Officieren van Justitie en die falende rechters. Let je even niet op, liggen er twee lijken in een huis in het zo pittoreske en schilderachtige, altijd gezellige Zierikzee. Ontslaan we de blunderende rechter? Nee. Ontslaan we de falende politiemensen die de moordpartij niet konden voorkomen? Nee. Nee, dat niet. Wat wel? We gaan meegluren met het internetgebruik van burgers. Dát doen we. We pakken de burger zijn privacy af, en een beetje serieuze argumenten hebben we daar niet eens voor nodig. Maar goed, ze zijn sowieso een beetje van slag bij het CDA. Die andere privacy-hater, die Camiel Eurlings van die spionagekastjes in je auto, heeft de pijp aan Maarten gegeven. Hij werd beschouwd als de kroonprins van de partij, maar nu duidelijk is dat Balkenende nog een keer lijsttrekker wordt, duurt dat natuurlijk wel wat lang. En het is natuurlijk ook wel een beetje lullig: in de wachtkamer zitten omdat een of andere ijdeltuit zonder zelfs maar een greintje zelfrelativering niet snapt dat ‘ie beter weg kan wezen… Maar Camiel lost het charmant op. Hij zegt dat ‘ie tijd tekort komt om regelmatig een brisant Limburgs feestmaal met vrienden te nuttigen, en zijn vriendin komt er ook te bekaaid vanaf, aandachtstechnisch. Eurlings gaat zich wijden aan zijn privéleven. Terwijl zijn partij, hijzelf incluis, dus maling heeft aan het begrip privé als het om de rest van Nederland gaat. De gemiddelde Christendemocraat denkt bij het woord privé uitsluitend aan het blaadje bij de kapper. Dat vol staat met van die lezenswaardige artikelen. Over de ex-schoonmoeder van Roel Driesvink, de borstomvang van Babette van Veen, de hamertenen van Willeke Alberti en de paardenbek van Gerda Verburg…