Plat Haags: Marokkanen verboden

De vorige aflevering van Plat Haags, geschreven door ArchEnemy lees je hier.

Ziezo, ArchEnemy! Die welgemikte trap in het kruis van de gevestigde politieke partijen is er gekomen. De PVV eindigde in Den Haag als tweede, en werd in Almere de grootste partij. Waarom? Omdat de PVV luistert naar de angstgevoelens van veel mensen, en gevoelens van haat jegens bepaalde bevolkingsgroepen. Zijn die gevoelens terecht? Volgens de statistieken wel. Het is trouwens wel even afwachten of de PVV in de twee gemeenten waar die club heeft meegedaan aan de verkiezingen, vervolgens ook wethouders zal gaan leveren. Want een bekend trucje is, dat je niet-onderhandelbare eisen stelt waarvan je weet dat die voor anderen absoluut onaanvaardbaar zijn, vervolgens laat je de collegeonderhandelingen klappen, en heb je de handen vrij om vanuit de oppositiebankjes in de Gemeenteraad vrolijk door te gaan met moddergooien. Maar hoe het ook zij: de boel is lekker wakker geschud.

Hier ook, trouwens. Dit genoeglijke hoekje waarin wij op zondagmiddag wat heen en weer keuvelen over de politieke stand van het land, vestigde alle aandacht op zich. Met dank aan de mensen van het Discriminatiemeldpunt. Want die vonden dat ik de zaken twee weken geleden iets te hardhandig op scherp had gezet. Ik had een bepaalde bevolkingsgroep die verantwoordelijk is voor een zeer onevenredig groot deel van de ellende in de openbare ruimte met naam en toenaam genoemd. Maar dat mag niet van het Meldpunt. Dat is discriminatie, vindt het Meldpunt. En ik had gesteld dat het, gezien het steeds opnieuw vergoelijken en omarmen van het wangedrag van zijn jongste generatie, tijd werd om serieus na te gaan denken over enkele maatregelen tegen die bevolkingsgroep. Maar dat mag niet van het Meldpunt. Dat is discriminatie, vindt het Meldpunt. Ik schreef zelfs, dat ik hoopte dat die nare maatregelen geen werkelijkheid zouden worden, maar dat het daarvoor wel nodig is, dat de vaders van die bevolkingsgroep hun stelende, scheldende en vechtende zonen tot de orde zouden roepen. Zelfs dát mag niet van het Meldpunt. Dus heb ik mijn column in overleg met Danny maar ingeslikt. Dat bespaart al gauw een paar duizend euri aan advocatenkosten. Raar Meldpunt trouwens. Doet zich voor als een overheidsinstantie, maar is dat niet. Gewoon een gesubsidieerde particuliere club, die zich volgens juristen zélf schuldig maakt aan belaging. Intimideren en klikken. Dat is hun kernactiviteit. Maar de herrie was compleet. Naast jou, besteedden nog diverse andere collega’s de afgelopen week aandacht aan de kwestie. Aandacht voor het probleem van de onveiligheid in de openbare ruimte, aandacht voor het feit dat je in ons land steeds minder mag schrijven. Daarmee is wel een tikje het gras voor mijn voeten weg gemaaid, maar dat geeft niet. Want ik voel mij zeer gesteund door alle collega’s en lezers die zich verzetten tegen het muilkorven van columnisten, of die hun steun voor mijn betoog uitspraken.

Toch wil ik nog wel wat over de door mij genoemde problemen en oplossingen kwijt. Eerst de problemen nog maar eens:

Spoedeisende hulpafdelingen van ziekenhuizen zien er tegenwoordig helemaal niet meer medisch uit. Het zijn vestingen, zelfs met kogelvrij glas. Toch worden artsen en verplegers regelmatig bedreigd door de broers, neven en vrienden van mensen die daar, al dan niet na het plegen van een misdrijf, worden behandeld. Onvoorstelbaar.
Een Nederlandse jongeman maakt er in een café bezwaar tegen, dat een lid van een andere bevolkingsgroep zijn vriendin niet met rust laat. Als represaille wordt hij door een stuk of tien mensen die eveneens tot die bevolkingsgroep behoorden in mekaar getrapt. Niemand durft iets tegen ze te doen -bezoekers niet, barkeepers niet, uitsmijters niet - waarna de geweldplegers ongestoord het etablissement verlaten.
Twee jongens op een scooter smijten bij een beroving een vrouw van haar fiets. De jongens gaan er lachend met de buit vandoor, de vrouw raakt blijvend invalide. Vanuit de bevolkingsgroep waartoe de jongens horen wordt totaal niet  gereageerd op de uitzending van Opsporing Verzocht, terwijl er herkenbare filmbeelden van de daders werden vertoond.
In Culemborg is al een poos gedoe tussen diverse bevolkingsgroepen. Daar wordt over overlegd. De woningbouwvereniging stuurt enkele gezinnen die erg veel overlast veroorzaken een laatste waarschuwing: als uw zonen nog één keer ernstige overlast veroorzaken, wordt u uit uw woning gezet. Terecht. Maar de vertegenwoordigers van de bevolkingsgroep in kwestie dreigen het overleg op te zeggen, en de woningbouwvereniging haalt bakzeil: de brief wordt ingetrokken, en de straatterroristen in kwestie kunnen dus gewoon doorgaan met hun straatterreur.

Nog even, en we zitten hier met Belgische toestanden. Daar durft de politie de Brusselse wijk Anderlecht niet meer in. Enge types lopen daar gewoon met kalashnikovs rond. Nog even, en de eerste straatterroristen die vechten om de absolute heerschappij in de openbare ruimte nemen ook eens een kijkje in de Oost-Europese wapenhandel. Dat moeten we voor zijn. Echt. Compliment trouwens voor je betoog van vorige week, beste ArchEnemy, waarin je gewelddadig gedrag in een etno-historisch perspectief plaatste. En inderdaad, macht is gebaseerd op intimidatie en geweld. In de wijk, in de straat en op het trapportaal. Geweld. Zoals het met z’n tienen in elkaar schoppen van iemand die zijn vriendin wil beschermen tegen beledigende opmerkingen en grijpgrage handjes. Zoals iemand levenslang invalide maken en er met de buit lachend vandoor gaan.

Maar gelukkig heeft onze overheid de zaken prima in de hand. Haagse politiemensen rijden geen rondjes in lastige wijken, maar rallycrossen met een politieauto op een ondergesneeuwd grasveld, en richten daarbij voor duizenden euro’s schade aan. Een Rotterdamse agent zet een handeltje op met gestolen computers uit het politiebureau. Amsterdamse cafébezoekers die staand in plaats van zittend op een terras hun consumptie nuttigen, worden nauwlettend in de gaten gehouden om de horeca-uitbater een bekeuring te geven of diens vergunning in te trekken. En op autosnelwegen worden razzia’s gehouden om achterstallige belastingplichtigen eens goed te laten voelen, wie de baas is in dit land! Ik zou in een daverende lach uitbarsten als het niet zo treurig was. Want tegen allerlei groepen rovers en geweldplegers zijn we niet opgewassen.

Want politiek-correct Nederland veegt de problemen liever politiek-correct onder het politiek-correcte vloerkleed. Volkomen blind voor de signalen uit de samenleving die er schoon genoeg van heeft. Kijk maar naar de woedende reacties overal, toen bekend werd dat de gemeente Gouda een paar duizend euro bloedgeld betaalde voor een gratis feest om tijdens de jaarwisseling jeugdige vertegenwoordigers van een bepaalde etnische groepering van de straat te lokken. Het is niet helemaal duidelijk in hoeverre de berichten daarover door de plaatselijke VVD waren opgeklopt, maar de pijnlijke open zenuw in de samenleving werd feilloos blootgelegd.

Een jaar of tien geleden werd in Amsterdam een prima oplossing voor het probleem uitgevonden. Straatcrimineeltjes werden in een internaat geplaatst, alwaar ze werden heropgevoed in de stijl die binnen hun cultuur gebruikelijk was. Met zo nu en dan dus een letterlijke tik op de vingers. De puberjochies die in dat internaat hadden gezeten, maakten zich opvallend weinig schuldig aan recidive. Goede methode dus. Maar helaas werd er door de politiek-linkse elite een streep door die aanpak gezet. Te hardhandig, heette het, en het internaat werd gesloten. Sindsdien is het met de veiligheid in de openbare ruimte razendsnel bergafwaarts gegaan.

Maar goed, man en paard noemen mag niet meer van Femke Halalsema en de haren. Die roepen iets over mensen erbij betrekken, kansen voor iedereen en beter onderwijs, terwijl de betrokkenen te beroerd zijn om zich überhaupt op school te melden… Zaken als het uitschelden van vrouwen voor hoer, handtastelijkheden op het strand en in de trein, het ingooien van ruiten van huizen en auto’s, mishandeling, straatroof en bedreiging worden zonder blikken of blozen afgedaan als kattenkwaad… Nee, voordat er wat wordt gedaan hebben we eerst een PVV nodig om de boel eens even lekker op te schudden. Mijn partij is het niet, maar de constatering valt niet te missen.

Maar ik mag dus niet zomaar een hele bevolkingsgroep in de hoek zetten. En -jawel, tijd voor de disclaimer- ik zeg het natuurlijk niet voor het eerst: heel veel mensen binnen elke bevolkingsgroep doen het prima in onze samenleving.

Ik zoek de oplossingen nu dus maar in familiaire kring. Want dát er wat gebeuren moet, is duidelijk. En pappen en nathouden met zeer lichte straffen en een hoop gepolder en gepamper blijkt dus niet te werken. Voor het belang van diegene die gewoon veilig over straat wil, degene die ongestoord naar de kroeg of naar het strand wil, en degene die zonder rottigheid wil werken in de zorg, een winkel of het openbaar vervoer, wordt nu volstrekt onvoldoende opgekomen. Dat moet dus anders. Op een manier die een stevige preventieve werking heeft. Daarom moet die methode voor daders erg vervelend en beschamend zijn, ertoe bijdragen dat zijn gedrag ook door zijn omgeving niet langer wordt geaccepteerd, en die met gebruikmaking van technische hulpmiddelen goed valt te handhaven.

Er wordt zo nu en dan gepleit voor minimumstraffen. Daar was ik nooit zo’n voorstander van. Immers, de bepaling van de strafmaat is het werk van de rechter. Die heeft daar jaren voor geleerd. Maar wellicht zou je, naast een door de rechter op te leggen straf, wel een standaardbestraffing kunnen opleggen. Iedereen die zich voor de eerste keer of bij herhaling schuldig maakt aan straatroof, aanranding, zware geweldpleging, ernstige vernieling of inbraak, of voor de tweede keer of vaker aan belediging, lichte geweldpleging of lichte vernieling, loopt naast een door de rechter per individu op te leggen straf automatisch tegen de volgende sanctie aan. Er is voor de betrokkenen geen recht op medische zorg meer in reguliere ziekenhuizen, maar uitsluitend nog in speciale hospitalen waar de bescherming van het personeel boven het verlenen van medische zorg wordt gesteld, en deze bescherming ook wordt gefinancierd uit een beperking van de kosten van de medische zorg. Het aantal bedreigingen van ziekenhuispersoneel zal zienderogen afnemen. Ook wordt aan betrokkenen de toegang tot Nederlandse horeca-inrichtingen ontzegd. Het horecapersoneel kan dan weer op een goede manier zijn werk doen, en de bezoekers kunnen weer ongestoord uit eten, uit drinken en uit dansen, zonder dat ze worden lastig gevallen, geprovoceerd en mishandeld. De betrokkenen hebben geen toegang tot het openbaar vervoer, sportcomplexen, winkelstraten, winkelcentra, bioscopen, theaters, zwembaden, zee- en binnenstranden en parken: het aantal vechtpartijen, aanrandingen en berovingen in ons land zal zienderogen afnemen. Aan betrokkenen wordt een avondklok opgelegd, alsmede een verbod op het gebruik van auto’s, motoren, bromfietsen en scooters. Je zult een drastische daling zien van het aantal diefstallen van tassen en andere bagage. Indien de betrokkene geen baan heeft en ook geen studie volgt, wordt hij veertig uur per week te werk gesteld bij de huisvuilinzameling of in de glastuin- of akkerbouw. Deze automatische recidivistenstraf geldt altijd voor vijf jaar per veroordeling. Om herkenning en controle op een efficiënte manier mogelijk te maken, dienen de betrokkenen 24 uur per etmaal een transponder om de hals te dragen. Deze transponder zendt een signaal uit, dat door alarminstallaties bij onder meer de ingangen van stranden, parken, winkelcentra en horecalokaliteiten kan worden herkend, zodat een alarmsignaal kan afgaan. Deze transponder wordt door justitiemedewerkers om de hals bevestigd aan een band die niet mag worden verbroken, en te nauw is om over het hoofd afgedaan te worden. De transponder dient buitenshuis boven de kleding te worden gedragen. Het op welke wijze dan ook tegengaan van de werking van de transponder wordt standaard bestraft met een celstraf van vijf jaar, in een zeer sobere strafinrichting. Want het is natuurlijk bespottelijk dat tegenwoordig een gevangene de samenleving per dag meer kost dan een schattige oma in een verzorgingstehuis!

Aangezien binnen veel families volstrekt onvoldoende wordt gedaan om ontspoorde gezinsleden tot de orde te roepen, dient er een stimulans te komen voor het beter door zijn omgeving in de gaten houden van de criminelen in kwestie. Daarom geldt de standaardstraf indien er sprake is van recidive, ook voor de familieleden van de dader tot in de tweede graad. Dus al deze maatregelen worden dan ook opgelegd aan vaders, moeders, broers, zussen, zonen en dochters van de daders, eveneens gedurende vijf jaar.

Met name bij jongere daders schijnt het hebben van een strafblad of het dragen van bij voorbeeld een enkelband statusverhogend te zijn. Om dat op te lossen, dienen de daders ook een op de kleding genaaide gele afbeelding van een varken te dragen. Volgens het Groot Woordenboek Der Nederlandse Taal staat het varken voor een lui wezen. Bepaald geen compliment dus, als je daarmee moet rondsjouwen. Daarnaast schijnt het bezit van dure spullen zoals auto’s, merkkleding en computerapparatuur nogal statusverhogend te werken. Ik roep een handig middel uit het verleden in je herinnering op: het Tientje van Lieftinck. Vlak na de oorlog. Er was door foute lieden in de oorlog behoorlijk wat zwarte handel gepleegd. Om die mensen hun woekerwinsten af te pakken werd het Tientje Van Lieftinck ingevoerd. Er werd nieuw geld gedrukt, en al het oude geld werd waardeloos. Iedereen kreeg een tientje, en als je meende dat je recht op meer geld had, dan moest je aantonen dat je dat geld op een eerlijke manier had verdiend. Zo ongeveer doen we dat voortaan wat mij betreft ook met degenen voor wie de bovengenoemde standaardstraf is opgelegd. Het huis waarin diegene woont, wordt leeggehaald, afgezien van een tafel, enkele stoelen, bedden en enkele hoognodige kledingstukken en enig keukengerei. Van de rest van de bezittingen van de veroordeelde en eventueel zijn familie dient te worden aangetoond dat die eerlijk zijn verdiend en betaald. Dat geldt ook voor auto’s, motoren, boten en andere roerende zaken.

Zo. Tot hier de repressie. Ik had zo graag ook uitvoerig aandacht willen besteden aan de achtergronden van het goede nieuws van deze week. Een vertegenwoordiger van een minderheidsgroepering, die stadsdeelvoorzitter in Amsterdam-West was, trad de afgelopen jaren hard op tegen uitwassen. Tegen criminaliteit op straat, tegen homohaat. Dus werd hij op de vergadering waarin de PvdA in Amsterdam-West de kandidatenlijst samenstelde, door een coup van vertegenwoordigers van zijn bevolkingsgroep van de eerste plaats van de kandidatenlijst gejaagd. Want zijn bevolkingsgroep had het blijkbaar niet zo op bestrijding van door jongeren gepleegde criminaliteit en het tegengaan van homohaat. Maar het kwam goed. Woensdag werd hij met een overweldigend aantal voorkeurstemmen vanuit een onverkiesbare plaats toch in de Amsterdamse Gemeenteraad gekozen. Dat is groot nieuws. Maar ik mag er niet al te veel over zeggen. Want als het aan het Discriminatiemeldpunt ligt, wordt het vrijmoedig of kritisch gebruik van het woord Marokkanen verboden…