De ballen van Patries zijn echt!

Even met de SGP gebeld: “Goedemorgen, Oplopers hier. Kees van der Staaij aanwezig?” Blij stond de telefoniste mij te woord. Zij herinnerde zich nog, dat de chef van Kees, Bas van der Vlies, een paar weken geleden gebak had laten halen naar aanleiding van mijn complimenteuze woorden. Maar helaas, dit keer was mijn telefoontje minder complimenteus van aard. Dus op barse toon boorde ik de jubelstemming de grond in, en sommeerde ik de verbouwereerde telefoniste, mij door te verbinden met de heer Van der Staaij. Met succes. De behoudende volksvertegenwoordiger informeerde belangstellend naar de reden van mijn telefoontje. Dus ik stak van wal: “Waar bemoei jij je mee? Dat gelazer in den Bosch, daar heb je geen moer mee te maken. Een beetje op hoge toon eisen dat de regering krachtig afstand neemt van het homoprotest in de Sint Jan… Man man man, kijk eerst eens naar wat er in je eigen kerk allemaal mis is, voordat je die Roomse homo’s gaat zitten afkatten!” Kees mompelde iets over homo’s die vieze mensen zijn, wat voor mij reden was om genadeloos terug te slaan: “Vieze mensen? Schei toch uit! Die grapjassen die iedere zondag in hetzelfde sleetse, morsige pak, hun moddervette haren in een rare onderhoudsvrije coupe, naar de Antiek-behoudend-losgemaakt-gereformeerde Gemeente gaan, die vind ik eigenlijk een beetje vies. Een homo of lesbo die regelmatig douchet: niks vies aan! En volkomen terecht hebben ze het niet langer gepikt dat ze in hun kerk achtergesteld worden. En wat las ik nou? Je wilt zelfs de Officier van Justitie eropaf sturen omdat weglopende homo’s die mis hebben verstoord?” De protegé van de oude Bas mompelde iets onduidelijks over een wetsartikel dat het verstoren van kerkdiensten verbiedt. En daar had ik de antiek-behoudend-losgemaakt-gereformeerde volksvertegenwoordiger tuk: “Schei toch uit. Mensen die weglopen uit een kerk, dat is niets bijzonders. Leeglopende kerken zijn een bekend fenomeen!” Woedend smeet de beoogd opvolger van het SGP-boegbeeld de hoorn op de haak.

Ach ja, met je woede om kunnen gaan. Van der Staaij is niet de enige volgende-generatiepoliticus die daar slecht in is. Ik noem een Agnes Kant. Ook zo’n vrolijk tiepje. Altijd op onweer, die kop van haar. Zo zurig, dat ze uitsluitend karnemelk drinkt. Gewone melk blijft niet goed, in haar omgeving. Waar haar politieke mentor steeds opnieuw de aandacht naar zich toe wist te trekken met een handige combinatie van kwinkslag en one-liner, is Agnes zelden verder gekomen dan met een verontwaardigde toon zeggen dat het een schande is. Dat alles een schande is. En dat alles de schuld is van de bedrijven, van de banken, van het grootkapitaal. Waar Jan Marijnissen de SP heeft grootgemaakt, slaagde Agnes er op uiterst doeltreffende wijze in, het electoraat van zich te vervreemden. Maar toch vind ik het besluit van Agnes, om zichzelf aan de kant te zetten, een persoonlijk drama. Haar woede was oprecht. Ze streed voor een goede zaak. Betrokken. Bewogen. En eerlijk is eerlijk, er is veel moed voor nodig, om te besluiten dat je je functie maar beter ter beschikking kan stellen. Wat dat betreft is Agnes Kant een groot en dapper mens. Begrijpelijk dat Jan Marijnissen huilend wegliep toen een interviewer aan hem vroeg, wat hij er nu van vond.

Nou ja, Agnes kan het nu wat rustiger aan gaan doen. Op zoek naar een baantje in de luwte. In deeltijd, uiteraard. Want dat willen Nederlandse vrouwen. De Universiteit Van Tilburg heeft daar onderzoek naar gedaan. Een deeltijdbaan is voor Nederlandse vrouwen geen opstapje naar een voltijds dienstverband, maar juist het einddoel. Geinig. De meisjes in de Albert Heijn staan ook de helft van de tijd te ouwehoeren in plaats van klanten te helpen. Ook een soort deeltijdbaan, eigenlijk. De volgende keer toch maar eens tegen ze zeggen, dat ze hun einddoel bereikt hebben! Wel grappig trouwens. De reden dat dat Tilburgse onderzoek tijdig gereed kwam, is dat het door mannen werd gedaan. Echte kerels werken fulltime! En keihard. Zodat ze later onder de douche hun bezwete lijven weer kunnen schoonspoelen. Zoals op Texel. Daar douchte een meneer best vaak. Wel vreemd dat ‘ie zijn mobieltje zelfs bij zich had in de douchecabine. Want zeg nou zelf: een telefoon met smetvrees? Nooit van gehoord. Maar na verloop van tijd kwam de aap uit de mouw. De man in kwestie bleek met zijn mobieltje stiekem andere douchende mannen te fotograferen. Hij werd betrapt, en moest zich voor de rechter verantwoorden. Die sprak hem vrij. Want stiekem fotograferen valt niet onder ‘handelingen van seksuele aard’. Nou, een ding. Als die grapjas mij in mijn blote reet had geflitst, dan was er echt geen rechter aan te pas gekomen. Nee. Die grapjas had zich niet bij de rechtbank, maar bij het streekziekenhuis kunnen melden. Om zijn Nokia-met-ingebouwde-flits operatief te laten verwijderen. Uit de dikke darm. Of misschien zelfs wel de dunne…  Dat dan weer wel. Heus, er is niets mis met een beetje zelfredzaam optreden. De politie heeft het immers te druk met écht belangrijke zaken.

Zoals computers jatten of veel te hard rijden. De nieuwe commissaris van Politiekorps Kennemerland beweert dat ze niet vanuit Den Haag naar Haarlem hoeft te verhuizen. Want ze kan binnen 30 minuten op haar werk zijn. Zegt ze. Knappe koppen hebben uitgerekend, dat ze dan wel een stuk van haar reis 160 kilometer per uur moet rijden. De schat. Ik heb wel een diep medelijden met de persvoorlichtster, die dat moest vertellen. Naar verluidt heeft zij zich huilend in de armen van haar partner gestort toen iemand in de supermarkt aan haar vroeg of ze niet te hard met haar karretje wilde rijden, en wordt ze sindsdien op het politiebureau een beetje gemeden. Niet onlogisch, als je namens je cheffin publiekelijk het hele korps te kakken zet… Nee, regels gelden niet voor de sterke arm. Justitie heeft trouwens vorig jaar een bedrag van maar liefst 50 miljoen euro geïncasseerd. Plukze. Allerlei boeventuig kon de clandestien verdiende centjes weer inleveren. Wellicht een idee om ook eens wat ontvangen snelheidboetes af te pakken. Die waren uitgeschreven door van die bromsnorren die zelf maling hebben aan iedere verkeersregel.

En van maling aan verkeersregels naar maling aan fatsoensregels is maar een kleine stap. Neem nou die Patricia Paay. Die het, in tegenstelling tot Agnes kant dus, niet rustig aan is gaan doen. Naar verluidt is er een ernstig probleem met de houdbaarheid van de Playboy van afgelopen kerst. Het papier schijnt spontaan te verschrompelen. Ik bedoel maar… Maar goed, we dwalen af. Ik had het met u over zelfredzaam optreden. Dat kan Patries als de beste. Die is kwaad. Op een of andere roddeljournalist. En helaas kwamen de twee elkaar tegen op een modeshow. Met bitterballen. Dus frommelde Patries voor straf een paar bitterballen in de nek van de societyverslaggever. Zonde trouwens, want dat waren op die hele modeshow de enige ballen van echt vlees… En nog bloedlink ook, want dat akkefietje had nog op een paar lelijke brandwonden kunnen uitdraaien. Stom wijf. Maar haar dochter deed er nog even een verbaal schepje bovenop: zij zou wel even een “frikadel in het achterste van de journalist in kwestie steken,” als ze de kans had, “met de groeten van mijn moeder.” Fout. Bij een frikadel horen geen restanten van een schuimbekkend oud wijf, maar wat heerlijk frisse mayonaise, een beetje ketchup en een paar snippertjes ui. Zo zie je maar weer: koken kunnen ze ook al niet, moeder en dochter Paay. Volkomen terecht dat die Adam Curry dat stel de deur uit heeft getrapt. Zelfs de achternaam van manlief deed bij Patries geen culinair belletje rinkelen…